Alle inzendingen over vooraan

Als hier en daar dan ook nog lichtjes branden gaan, zie je mensen wat harder lopen, kijk, daar vooraan! De lange genoeglijke avonden, met kaarsjes al dan niet, maakt dat je de sombere dag van vandaag in een heel ander lichtje ziet. De avond viel, geleidelijk zacht en bijna lief.…

even niet zo sterk als altijd even niet meer vooruit gewoon een paar passen terug gewoon weer doorgaan met een berg op je rug wij konden alles aan wij zaten vooraan maar nu is alles kapot geen lach op de mond even in de put even zonder geluk even beseffen dat het leven niet meer is dan een aantal lessen volg de rest en je staat stil een…

Een gebroken man zit op de harde kerkbank dit keer helemaal vooraan zijn kinderen zitten onwennig en beduusd trillend tegen hem aan zoute tranen stromen verdriet en onbegrip …. waarom… zo jong nog …verdomme het doet pijn voorbij dit jonge leven alleen nog haar liefde zal altijd in hun gedachten zijn ik zie de blik in hun ogen…

Voor mij blijf je altijd vooraan staan, Begrijp jij wat ik bedoel? Ik heb je nog zoveel willen vragen, en nu word je weggedragen..…

amechtig klampt de mensheid aan omdat men graag vooraan wil staan zó gaat dat in het leven…

geheel vooraan: een eenzame meneer berustend in het mopperen en snauwen de lange zinnen weet hij in te houden zijn aandacht is vereist voor het verkeer voorin is het gebleven bij het oude hier klinkt de taal van thuis en van weleer men zegt: de tijd van toen komt nimmermeer en klaagt over de prijzen en de koude de taal centraal is kleurrijk…

nog niet had ontdekt dat eenzaam eb wilde keren in zachte lijnen ik sprong opzij voor de einder en neerstortende schelpjes om de uitgerolde waarheid te kunnen zien de zee veranderde in een dampende straat waar herfst stil stond, leeg in de richting van de wind en net toen ik de weg overstak reed een bus voorbij het kind vooraan…

Deze droeg zijn gehele leven de bijnaam: "Peerke haon", die stond overal vooraan. Ik sta ook als "Haantje-de-Voorste" met beste beentje voor, terwijl menig ander meent dat ik achterloop; het tegendeel is waar: ik kijk met ziel verder dan ogen zien...…

Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd, daarachter door de knieën, daarachter staan. Lachen zacht, vlucht niet, kijk niemand aan. Alleen wie scherpstelt, schiet, vereeuwigt. ------------------------------------- uit: 'Wuif de mussen uit', 2006.…

in onvoorspelbaarheid stond je vooraan je was de lach, je was de traan Zo fijn weer even terug in de tijd terug naar de schaterlach en de absurditeit ja, er is nu rust voor in de plaats gekomen maar je hebt de kleur uit ons leven meegenomen Ik moet mijn leven weer opnieuw inkleuren....…

kan rekenen Een onderzoek is tussen hoop en vrees sluit je je ogen er voor dan komt het als een dief in de nacht en heb je dat helemaal niet verwacht De pijn voel je al pijn is er dag en nacht moet je het negeren huilen wordt verwacht Mag je je emoties tonen of stel je je eigen aan het zal wel tussen je oren zitten jankers staan vooraan…

een nieuw geloof wordt alom beleden de man was al lang bekeerd z’n vrouw door onbegrip verteerd volgt hem lijdzaam vanaf heden beiden zitten vooraan op het puntje van de bank en beiden juichen na veel geduld als het doel waarvoor wordt vervuld en beiden belijden dan hun dank zoals eertijds heeft ook dit geloof z’n vele goden en ook nu…

Hup Holland Hup Laat de babes niet in de boeien slaan Hup Holland hup Iedereen oranje jurkjes aan Hup Holland hup Met de pletterpet vooraan Want de Nederlandse humor kan de hele wereld aan Dit is misschien mijn laatste sms dag pa en moe We vliegen met een heli nu naar Robbeneiland toe Vanochtend vroeg werden we zomaar van ons bed gelicht…

de blonde Goudriaan vooraan, de schele Kast, die jongen van Peen ruggelings tegen het Periodiek Systeem, de mooie zware Wieke van der Linden naast de leraar die zij beminde, de kleine Vink, de dorre Krol, magere Kossen, Kooiman de hater, Spoelstra de schaker, Johnnie de meid, Rie die zo lachen kon, edoch later nog zoveel heeft geschreid —…

Dat kleine meisje, helemaal vooraan, met die rozen in haar handen, is zij wellicht de dochter? Nu staan ze eindelijk stil, bij het open graf, en prevelen hun gebeden. Het meisje stapt naar voren, dapper, sterk en vastberaden, en ze legt, liefdevol, haar rozen op de kist.…

ik zag je staan het groen in blauwe ogen liet je nietszeggend over ons gaan jij stond vooraan je rode haar was langer dan wat gangbaar was we zeiden dat je lachte wat ze prikten door met kleine vragen die je nonchalant terzijde schoof jouw ongeloof was olie op het vuur ik zag je weerstand breken hoorde wanhoop in je stem je lichaam…

" dat hadden de doktoren begrepen ze bogen zich opnieuw over de voet en naaiden bij de 3e operatie nu eindelijk zoals het moet de premier is weer op de been voetje voor voetje, dat nog wel maar met enkele dagen staat hij weer vooraan in het politieke spel…

Van nu af aan zit het vooraan: op alles heeft dit kind een klare kijk. Het duwt ons vrolijk aan de kant, gewoon perfect en overbodig tegelijk. Dit leven is de zin van ’t leven en kan de ouwe jongen die ik toch stilaan word, als ik alleen ben, stil doen beven.…

Weer kwamen ze in zwarte gewaden met lange, stoffige baarden en duivelse ogen geen zwaard werd geheven om ze tegen te houden er was slechts een leger van lafhartige hazen dat met het stof tussen zijn benen een schuilplaats zocht en de vrouwen en kinderen stonden in de achterste rijen want eerst de mannen, zoveel mannen vooraan, in…

De titel klinkt misschien wat al te frans Daarom geef ik Kortjakje ook een kans En zie haar denk ik vooraan in de kerk.…

ze lijdt met vogels in een kooi gevangen ook voor de walvis laat ze menig traan de groene vrede staat bij haar vooraan haar leven is een, dierlijk haast, verlangen naar koesteren van schepsels, naar humaan behandelen van wezens wier belangen voor mensen (wee die gluiperige slangen) al eeuwenlang slechts mondjesmaat bestaan haar liefde…

ik voel dat chaos rondwaart wacht op momenten om onverwacht toe te slaan beelden razen caleidoscopisch voorbij de tijd geeft alles vrij zonder verbondenheid het gif gist onderhuids in wanen van de dag uit losgeslagen menigten vooraan het ergste tuig zij rappen marsmuziek uit oude oorlogsdozen zwaaien vaandels met een vage link aan…

blij danste jij in de bloemenwei waar vele jaren hun kleurrijke gebaren met jou hebben gedeeld nooit is er een ondermaats geweest zelfs niet in tijden waarin zij door omstandigheden veel hadden te lijden jij bent altijd voor het mooiste boeket gegaan daarin stonden de kleinsten en meest onooglijke heel vaak pontificaal vooraan…

Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd, daarachter door de knieën, daarachter staan. Lach zacht, vlucht niet, kijk niemand aan.…

Laat me uren naar je kijken dat is wat ik nu wel verdien ga de aanblik nu niet schaden het mooiste wil ik blijven zien God heeft zijn best op je gedaan je stond zeker vooraan in de rij vooral je prachtige blauwe ogen want ze kijken nu naar mij Zie je nu echt naar me lachen stoere man, een gevoelige blik jij bent wat ik noem de liefde…

Waanzinnige beelden op de tv Beslan....de wereld kijkt mee Naar de bebloede kinderen De waanzin buiten dat gebouw Mensen die elkaar hinderen Alweer een krijsende vrouw De wereldpers die staat vooraan Geen voorraden met drinken en eten 'k Zie geen noodhospitaal staan Zouden ze dat hebben vergeten?…

Vooraan de straat klapte het met dubbele spoorslag langs de huizen omhoog wanneer wij juichend uitgingen. Het moet iets van vuurwerk zijn geweest. Ik weet er niet zoveel meer van. En achter ieders rug, over de sportvelden klonk het luid, kaatste de jeugd van aangrenzende scholen anders, protestanter dan die van katholieken huize.…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs.…

Ach, mocht ik maar al mijn verloren tijd inruilen Alles weg wat nutteloos is besteed aan trivialiteiten De minuten en zelfs seconden van zinloos huilen Het moeraszompig en drijfzandig klauwend kwijten, aan zinloos gewauwel, geneuzel en zogenaamd genot Egostrelend en dom gebrabbel, m’n eigen ik altijd vooraan De dan mij resterende jaren van kloktikkend…

Mobieltje op vast plaatsje, de sleutels in het vakje vooraan Haarborstel niet vergeten, zakdoekjes voor een eventuele traan. Lipstick, nooit thuis laten, je weet maar nooit 't Wordt vast mijn dagje, onspannen, het verstrooit. Koffie met gebakje, dat hoort er zeker bij Babbeltje en praatje, wat voel ik me toch vrij.…