Rozen

Krakend buigt de eik zich
onder de hevige vlagen
van de Noordenwind.

Vol eerbied en toch aarzelend,
trekt een donkere stoet
langs de wijdse dodenakker.

Dat kleine meisje,
helemaal vooraan,
met die rozen in haar handen,
is zij wellicht de dochter?

Nu staan ze eindelijk stil,
bij het open graf,
en prevelen hun gebeden.

Het meisje stapt naar voren,
dapper, sterk en vastberaden,
en ze legt, liefdevol,
haar rozen op de kist.

Een paar stenen verder,
pikt een troepje kraaien,
zwart en onverschillig,
in de verse aarde.

Rozen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 953