Alle inzendingen over vriendelijk gebaar

de lange stoet rijdt toeterend voorbij waar wij opzij zwaaiende deelnemers machtig verrast zijn over het tetterend gelijk de kinderen wuiven terug een mooie rondreis mijn dubbele gedachten over eendracht en massaliteit laten de weggedrukte tranen toe mijzelf ten spijt…

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

Toch nog onverwacht die bemoedigende steun voor de kabouter…

Een gezicht zo vriendelijk... het viel op in drukke menigten. Een markant figuur, zijn lichaamstaal verraadden geneugten in alle facetten van denkbaar geluk. Thuiskomst in een gebaar of een simpel woord. Zijn persoonlijkheid, dansend op een koord van genegenheid, ogenschijnlijke onbereikbaarheid...…

herboren ben ik later teruggegaan belde licht verwonderd aan het huis lachte als in deja-vu ik vroeg vriendelijk verbaasd waar ben ik nu…

jij fluisterde de wind dat een vriendelijk woord of een hartelijke groet twee lange koude wintermaanden kan verwarmen…

met blijdschap strooi je de broodnodige aandacht terwijl je vriendelijk spreekt glimlach jij bemoedigend het gezicht strelend aaiend jouw niet aflatende zorg is groter dat groots voor ieder leven apart tot in kleinste momenten een gebaar van liefde ook in de lastigste uren maakt jij het verschil door zonder onderscheid steeds bijzonder…

In de winkel van Albert Heijn was een jong meisje heel vriendelijk, niet voor de centen, want dat voel je, maar omdat ze graag vriendelijk is... De wereld is dus zo slecht nog niet, al is er corruptie en oorlog, al is er verraad en bedrog, lief meisje, wat raak je me toch...…

Ik tuur op het pontje de horizon af richting de open tropische zee. Een vissersvrouw op weg naar de markt met haar visjes kijkt me verlegen glimlachend aan. De kilte in mijn hart zwemt weg. En het wordt een warme overtocht op de groene rivier.…

Vriendelijk zijn voor onvriendelijke mensen. Aardig blijven, voor wie chagrijnig is. Glimlachend wakker schudden, wie met het verkeerde been is opgestaan. Verwonder je en zie hoe ijs ontdooit!…

Des duivels dienaar, dat had je gedacht Deed zij voor mij, wat God verboden had Sprak met de doden, gaf mij te eten en ik at Was vriendelijk voor mij, in mijn laatste nacht…

Eenvoudig als een handkus mysterieus als een gebaar een brand van jaren tot peuk geworden sjekkie is ongezond daarmee gekweld alsof gezondheid terminaal nog telt een troosttrek in de schemering is hem ontraden met laatste krachten zuigen aan het leven dat ‘ongezond‘ is waar maar mag hij voor hij sterven gaat als klein gebaar…

Tot ook al dit wereldwijde, tot vervelens toe herhaalde, geruisloos verdwijnt in het museum van Vergeten Gebaren. ----------------------------------- uit: 'Oog van de tijd', 1997…

Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen. Weifelend zoekend tussen denken en voelen tast zij naar haar eigen waarheid die verdwijnt en opduikt als de roos in haar watervallend haar.…

als woordenschat op golven een enkeling verward twijfelend aan eigen geest pakkend ook de zinnen over Advent en Het Feest anderen glijden af verliezen hun evenwicht ik proef het verdriet in ieder gevoelig gedicht herkenbaar de donkere dagen zeker in deze tijd van het jaar laat mij pogen ze te verlichten met een passend woord als gebaar…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden spreekt en antwoord vraagt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

ik zag jou als totaal met hart en ziel hield van je liefelijke delen waarvoor ik viel of waren het de kleine dingen je haar en een gebaar die met mij aan de haal gingen in liefde en gevaar…

wie tilt nog zijn arm op in warme groet als zielen langs gaan naar het onbekende het gebaar is vaak teveel gevraagd omdat mededogen hen niet meer persoonlijk raakt een medemens verliezen snijdt in eigen vlees ook zonder het ontmoeten van hun geest…

Ook al ben ik maar klein, toch is het een gebaar.…

Als ik in alle huizen van de wereld welkom zou zijn, genoot ik niet van een groots gebaar maar van klein.…

mag ik de zon even zien in je ogen wolken versluieren je blik en in buien valt even jouw ik ja in dat gebaar van vingers die regelen is woordloos ook regenen toch blijven we droog het is slechts de wind die waait tot ik jou dan weer vind…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden antwoord vraagt en spreekt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

Je ogen zo vriendelijk Alsof het leven je toelachte Je lach zo mooi Alsof het allemaal nog zo is Tranen die ik niet langer verbergen kan Tranen om alles Tranen in het niets Maar jij blijft lachen Met je ogen zo vriendelijk Alsof het nog zo is... Alsof het leven je toelachte En waar ben ik? Nergens...…

vriendin waar je op vertrouwen en bouwen kunt jij bent lieve steun en eerlijke toeverlaat de broodnodige lach en troostende traan die ieder van ons in het leven nodig heeft hoe mooi ook is daarom weer deze jaardag die ons in jou de betekenis herkennen laat van dat wat jouw naam zo waardig maakt de adellijke eer van het kostbaarste goed vriendelijke…

De vriendelijke gewoonte van het leven beveel ik u en ieder hartelijk aan. Tegen de dood moet worden opgestaan, want in de dood is alles om het even. De vriendelijke gewoonte van het werken is ook niet iets om uit de weg te gaan. Het mooiste is het werken zonder baan, om vrij te zijn binnen je eigen perken.…

Een vriendelijk antwoord getuigt van wijsheid En maakt een ander niet onnodig kwaad Want met boze woorden is niemand gebaat Weet elkaar te omringen met vriendelijkheid Uit spreuken 15 vers 1…

Kalmpjes schuif ik over je te gekke meubelen en toon de kale muren een zichtbaar sms-je... Altijd heet ik je welkom. Vandaag en elke morgen. Ontvouw je nobele plannen. Ik kijk al eeuwen vooruit! Ik toon je mijn allure: soms fel of mild, verhuld. Welk duister er ook verschijnt- ik licht je bij met liefde. Na wat jaartjes kijk ik of…

wij barsten niet in glazenland maar klinken vriendelijk gedragen op de vingers van één hand ze stelen ons ja volgens etiquette maar langevingeren te snel en graag naar bitterballen en kroketten dan is het glas verleden tijd en vraagt de maag om liefde die wordt bijgetankt en dan nog beter glijdt maar in het afdruiprek steken…

twee jaartjes tel jij nu onze vriendelijke piraat die met dappere stappen de wereld verkent en vergroot het dwingend wijzend vingertje door steno taal vervangend ras met reuze schreden jij van brabbelaar naar babbelaar jouw grote liefste zus noa luistert als jij oa roept waar broer joshua osha is die jou zijn streken leert van voor…

Harde woorden lokken harde woorden uit Het is daarom beter om vriendelijk te blijven En verkeerde, harde woorden te verdrijven Lieve woorden lokken lieve woorden uit. Daarom, laten we lief zijn voor elkaar Zoals God het ons heeft gezegd En Hij in Zijn woord heeft vastgelegd Dat is waar en zeker een goed gebaar.…