Alle inzendingen over vrienden OR partners OR eenzaamheid

weg van vage horizon en onherstelbare beloften van vrienden die geen vrienden waren maar vreemden in een onzichtbaar land.…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…

omdraaien, zien hoe ze terugkeert naar het huis en de kinderen en vlak voor de drempel omkijkt en een gebaar van haast maakt alsof er wordt gewacht verlangen en verlies samen komen zonder bloedbad, maar met zachtheid het hart triest gestemd, opgewekt slaat zodra een merel zijn rollertjes maakt geen weg terug dan zo weg te gaan om te blijven…

zij zegt dat hij zijn broer niet is terwijl de de neus en ogen van hem zijn de lippen, de kin niet ben bang dat hij hij me straks kust de weg vindt in mijn in mijn bevend lijf vervolgens in het hart daar wacht zijn broer dezelfde weg gegaan wat zullen ze zeggen tegen elkaar, zeggen tegen elkaar in het kloppend orgaan of zullen ze…

over het scheppen van de juiste afstand weggaan om te blijven, jezelf herkennen in wat is geweest en verlangen naar een beter onherkenbaar dubbelleven je met het andere gewone omringen getroffen worden door een détail mezelf en jou daarin tegenkomen me afvragen hoe wij zijn gegroeid…

Zij belde om te zeggen dat ze morgen kwam en noemde een tijdstip in minuten Mits er geen vertraging was een trein afgeschaft een spoorboom aangereden Ik zei dat ik van haar hield en zij dat ik dat morgen maar grofstoffelijk moest verklaren…

we lopen nog wel maar zonder een stappenplan dus passen niet meer…

tak voor tak heb ik alle bomen tussen ons ontdaan van groen maar nog steeds geen bos te zien bladerloos kijken we…

Ik mens me wens me ben ze hoop en bang ze sterk en vang ze Ik mens me wens me ben ze mens me…

Zij zegt dat ze liever alleen te veel pijntjes van binnen zij zichzelf niet meer kan zijn zodra iemand bij haar aanwezig is Achter niemand wil zij zich verschuilen moet op zoek naar waar het stil kan zijn zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…

Een paardenbloem of twee gegeven geel op de palm van de hand. De wind zou gaan draaien er hing regen in de lucht. Samen wachten tot het over zou waaien het beeld vasthouden van een paard een weide, een hek en een man. Een stem horen, omdraaien weer naar jou teruggaan.…

Sta gerust op mijn lief het stoort me niet jij was ver weg vannacht ik vroeg nog of je sliep ja, zei je … dus sloeg ik mijn armen om me heen maar ze pasten mij niet ze staan te veel naar hem o ja, voor als je gaat het komt mij ongelegen ik blijf nog even liggen…

Ik zal haar zoeken haar vinden aan elke oever elke wal aan ieder water elke dag, ieder uur vroeg? later? m'n zoektocht kort van duur Ze... ligt nu in m'n armen.…

Voor de liefde die ons de grenzen laat zien van samengaan en de vriendschap die, volgens mijn vrienden, niet schijnt te bestaan is dit de canto van het Leven, van de Eenzame. Dwepen met het gevoel van onbegrepenheid, Uit zwakte, en menselijk autisme Omringt door vrienden en familie, Samen alleen.…

hij zijn deemsterende ziel van een onwillige partner en herrijst uit de eigen asse hem bekoort niet langer de doodsdrum en oneindig snel ontvliedt hem de grauwe apathische eentonigheid met een enkele soepele zwaai wisselt hij als herboren van partner stroomt en bruist dan zijn bloed intermezzo interruptus in de balzaal des levens bij…

Dansen, relaties: de kunst van het loslaten -- om partners te zijn.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Er zit nog veel verdriet en pijn Verwerking kost mij tijd Waar nu dan toch mijn vrienden zijn Ik was ze zomaar kwijt Wat is dat toch, dat bij een verlies Er nog meer volgen moet Alsof ik dit verdriet verkies Een vriend doet dan juist goed Na al die tijd van eenzaamheid Is mijn behoefte groot Helaas ben ik het vertrouwen kwijt In wat vriendschap…

Het C.D.A. heeft weer een nieuwe stunt Een reisje naar Taiwan wodt aan enkelen gegund En partners mogen mee,dit zal Taiwan betalen De Haan wil weer een voordeeltje gaan halen Wat hebben partners nu met deze reis van doen Het is alleen een smet, op buitenlands blazoen…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt..…

Het is moeilijk om helemaal alleen te zijn Geen familie of vrienden die je omringen En steeds eenzaam te zijn in alle dingen Alleen om gaan met je stille verdriet en pijn.…

Een korrel los zand in mijn hand helemaal vrij om te vallen maar de korrel ben jij die blijft liggen altijd dichtbij…

Wen ik sterve, lieve vrienden, Sier mijn graf dan met geen steen, Laat een grote, vruchtbre wijngaard, Mij ter eer- en grafzuil zijn! Drink, zo vaak de lieve Lente, Langs de ruime velden, danst, Drink dan mij, uw vriend, ter ere, Driewerf uwe beker uit! Breng dan de allerschoonste meisjes, Bij mijn stil en eenzaam graf!…

uiteindelijk ben je eenzaam ieder mens staat toch alleen er zijn altijd wel vrienden of familie om je heen maar wie je eigenlijk bent en wat je werkelijk voelt en hoe je al die dingen in je leven hebt bedoeld dat weet alleen maar jij soms wil er iemand mee maar het blijft een eenzame reis in een altijd lege coupé…

speelde voordat je je even verveelde dicht maar voor mij in vriendelijker woorden jij weet toch zo goed hoe alle steeds hoorde dan vind je mij als een vriend aan je zij…

en het graanontbijt denkt hij aan zijn verre vriend Bjarne die geen droeve verhalen meer schrijft maar eenzaam droomt in zijn gelukkige kamer over zijn Russische vriend die zijn gedichten schrijft.…