Alle inzendingen over vrouw of man

of man zijn slechts mijn kleine noden…

of man daarom zal het altijd zijn jouw eigen “groot geheim”!…

Als de lente wederkomt, Als het bieke op de bloemkens bromt, Als het zonneke lacht en streelt, Als het vogelke springt en kweelt, Boven ons hoofd, in de blaren; Op het lieve plekske dan, Zitten wij weer als vrouw en man, Waar we als verloofden gezeten waren.…

uit de hallen van de kerk, Staand op het altaar, Dodenkist, De morgen Vrouw, De Man van den dag, Het Kind zwijgt, Rimpelloos, Vol rust, Liggend daar, Ademloos, Variabel is de Tijd.…

jij kijkt naar mij vanuit jezelf enzo twee ogen ik heb er één maar zie jou heel en velenmalen eender iedere avond hebben we daarover gelezen gleden we langs manestralen door de bocht jij man ik vrouw samen naar beneden dan weer omhoog ik vrouw jij man door de bocht langs manestralen samen naar de top langs de bolle zijde dan…

integendeel, voel je dan een super-vrije gezonde vrouw of man!…

voelde me enigszins bedrogen opende pas na de film het slot en dan: weer een vervalste code van Da Vinci Mona Lisa is geen vrouw maar man!…

En weet je: als je ouder wordt, er niets meer moet, dan zegt vrouw tegen man, is er iets wat vandaag echt moet? Het antwoord is luid en duidelijk nee, we hoeven niks en dus: halen we de decennia even terug, hebben een baal-dag dus. Zooo lekker.…

Vrouw van de nacht je moet je lichaam verkopen op een beter leven kun je alleen nog maar hopen. Vrouw van de nacht straks zal de ochtend gloren en bij het vallen van de nacht zul jij weer mannen bekoren. Vrouw van de nacht men kijkt op je neer OOK de vrouwen wiens man jij aanspreekt met meneer…

Eindelijk is er niemand meer die je nog verlaten kan niemand vond een juist verweer geen vriend of vrouw of man Zo volmaakt onredelijk was jouw felle woordenstroom in de zakken van jouw jas geen enkel spoor van vreugd of droom Zelfs het vloerkleed vlekt jouw gemoed en de horizon bestaat nog slechts uit de stalen spijlen van het bed…

De dichter (vrouw of man dat is maar om het even) zet de wereld naar haar hand, gaat uit van dit gegeven om de lezers te betoveren dicht zij een schilderij waarmee zij hen wil boeien, meevoeren aan haar zij tot in haar eigen wereld die zoveel kleuren heeft ontroerend, maar ook heftig is en waar ze liefde leeft het dreigen van een storm…

Ken ik haar, ken ik hem, de vrouw, de man, de mens, die moedig door ons leven liep? Ik kan en wil haar niet vergeten, mijn gestorven moeder, die wijze vrouw, die me het levenslicht liet zien. Ken ik mezelf? Die man die vijfenzestig jaar geleden, in het logeerbed van zijn oma sliep. Begrijp ik hem?…

( voor Uma Thurman ) Ik zag je schitteren in Kill Bill 1 & 2 en later in Elektra, ik heb iets met gevaarlijke vrouwen, misschien omdat ik zelf zo ben, meer vrouw dan man, maar toch zo wild als een panter.…

En klein dalen vanuit de hoogte meeuwen neer op je handen die het brood verdelen Dan laat eindelijk over de eeuwen heen een stem zich uit een verte horen: "Een vrouw, een man, een paradijs verloren" en loop ik door de wereld wit en wijd terwijl ik weet dat slechts voor werkwoorden bestaat een onvoltooid en niet verleden tijd.…

Vrouw en man waren eens een kind - zwaar onbemind. Hun lichamen groeiden op tot ware grootte - hun geesten blijven klein. Ze vonden elkaar een tijd terug in ware liefde - maar de scherven van het verleden bleven scherp en snijden nogmaals hun lichamen kapot, doet hun geesten bloeden.…

Als een vrouw haar man dreigt te verliezen kinderen hun vader zijn moeder haar zoon broers hun broer en het ligt allemaal zo open als een open wond dan kijken we ernaar behandelen we elkaar en bereiden ons voor op genezing met medisch handelen en goddelijk gebed of een natuurlijke dood Met elkaar zijn we gebet in het lijden…

Noch voor de geleerde vrouw of man als een huisvriend noch indien praktiserend in het geneeskundig institutioneel wezen hoeft de angst van een patiënt, uit de medische grond, een hartklem te zijn die zich in de ogen uit laat lezen.…

Wanneer de ruige sneeuw de Alpen niet zal dekken, Wanneer de zomer heet zal ijzelen van kou, Wanneer de locht het land zal weigeren de douw, Wanneer 't gedierte zal de Oceaan uitlekken, Wanneer de noorder-pool de zeil-steen niet zal trekken, Wanneer de grijze wolf het schaap zal wezen trouw, Wannerr de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw…

Hij was een hele grote, geliefd bij vrouw en man en vooral ook bij de slager, want hij lustte er wel van. De boeren zien met lede ogen hun omzet ernstig dalen, maar de kippen en de koeien kunnen weer adem halen. Daar komt de stoet, geheel in 't zwart. De mannen druppend van het zweet de vrouwen van hun smart.…

Hij zei sorry, ik maakte een fout maakte geen indruk als zijnde benauwd want zijn inkomen, komt niet in de buurt, van de modale vrouw of man. Maar: hij bood zijn excuus aan, onze premier Echter: in werkelijkheid interesseert het hem, geen zier.…

Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man.. De klok maakt niemand oud of gek of kaal. Het koele mechaniek heeft niets met ons van doen. De wijzers draaien stijfjes door. Hij komt uit onze hand, maar luistert niet naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor. Waarom gehoorzaamt u dat polsgeval? Waarom zo zweten, janken, al die last?…

Liefde is alleen elkander droef verdragen Als vrouw en man: Twee vijanden die toch elkander schragen Zo nu en dan, En, daar God voor hun wanhoop en hun vragen Geen heul, geen antwoord heeft, Soms naar de eeuwigheid de zweefvlucht wagen Die een omhelzing geeft.…

zonder man, Kinderen zonder ouders, en de dood Overal huivrend als een vale vogel, - Zó is deze oorlog.…

Er kwam liefde op m’n pad op de volkstuin 'de Venhoeve' ik wandelde met de hond en daar waren ze de liefdes, vrouw en man hij aan de arm van haar zijn ogen beschermd tegen licht wat niet ziet hij kan niet zien hij is blind wij kwamen aan de praat over de honden die ene wordt hulphond hij kan moeilijk lopen hij mist een onderbeen…

Een echte vrouw zal een man nooit tranen geven van verdriet Maar tranen van geluk... Als de man dan zal huilen, dan pakt de vrouw de man beet De vrouw neemt haar man in haar armen, met zijn hoofd op haar schouder De vrouw zal hem troostende woorden toefluisteren in zijn oor, terwijl hij op haar schouder zal uithuilen Zoals het hoort...…

Ik volgde hen over ’t perron - de vrouw, de man, het kind – de trap af en uit het station… Waar Amsterdam begint scheen over het water de zon en woei een voorjaarswind.…

stil aan de dagen trekken aan vrouwen volle maan dromen achter ramen prinsen witte paarden februari de droom ontwaakt sluimert nog in mutsen dikke sokken lange rokken mannen tranen vries in gutsen ziet licht in neev’len kristallen fonk’len schel de ochtendzon kwetterflirt van vogelen maartse vrij hun baar in ei kwaak van breedsmoelkikkers…

April verdringt nu al Mei, en speelt de rol van Juno, zoete godin voor vrouw en man. De ondergaande zonnegod glimlacht breed in gouden stralen: Apollo weet, als geen ander van hartstochtelijke lijven, van heftig beminnen en hij knipoogt, veelbetekenend, naar Jupiter,de potente oppergod van 6 miljard Romeinen.…

Hij ging met grote arbeidsvreugd te werk, want had een vrouw een man met falend zaad, dan stond-ie al te graag voor haar paraat: nooit ging-ie voor het zingen uit de kerk. Hij merkte ook, dat menig kindje zei: 'Mama, kijk die meneer! Hij lijkt op mij!' Een moeder - hoorde Kees - verklaarde 't nader.…

Dromen dat Morgen hen nog niet dreigen kan, omdat Zij gevangen zijn tussen vrouw en man. Kleine mensjes niet te geloven! Met hun hand op hun hart lijken Zij ons de toekomst te beloven. Dromen kunnen niet mooier zijn Om op een wereld wakker te worden, Die morgen de hunne zal zijn.…