Alle inzendingen over wantrouw

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan?…

Vertrouw de dichter, wantrouw zijn verhaal, gebouwd op eigen visie. Schaamte of zonde, zijn de onrijpe appels uit de boom van de geest. Eenzaamheid is stilte waar gekoesterde dromen tot stilstand komen.…

Daar zien we Mark, Geert, Jesse, Alexander en Lodewijk, je zou hem haast vergeten Ook Sybrand staat er voor het hek te zweten Wantrouwend kijken ze naar ieder ander Ze denken allen, staande in de rij: ‘Die stoel in ’t Torentje is straks voor mij’…

hoe was het ook al weer eenzaam wantrouwig iedereen die zegt dat ze maar eens moet zeggen in 's hemelsnaam wie ze dan wel vertrouwt dat is pas de ware griezel wat zeg ik de laatste griezel alsof er iemand op deez aard zou zijn die ze meer zou kunnen vertrouwen dan zichzelf die zou haar trouwens ongetwijfeld vertellen dat…

Ik zoek die ene omhelzing die mij geeft wat ik wil warmte en genegenheid het maakt zoveel verschil Laat mij een keer voelen hoe gemeend iets kan zijn zonder het stukje wantrouwen op een voor mij vreemd terrein Mag ik ook een keer koesteren ik wil zo graag mijn liefde kwijt en het enige wat mij omhelst is de tijd van eenzaamheid...…

Als wij onze Intuïtieve kennis Voortdurend verdringen En wantrouwen En in plaats daarvan: Tegen autoriteiten opkijken Naar bevestiging Door andere uitzien Onze waarde Buiten onszelf zoeken En waardering Van buiten ons verwachten Geven we onze Persoonlijke kracht weg…

wie zegt dat hij alles weet geloof ik absoluut niet wie leeft blijft in beweging heen en weer geslingerd ik wantrouw dogmatici die krimpen tussen hun muren ieder wens ik vragen en twijfels het voorkomt opgeblazenheid waarheden hollen van hot naar her uiteindelijk wordt ieder stil .…

Verliefd word je, liefde ben je Pijn denk je, liefde voel je Verdriet heb je, liefde vergeeft je Tranen stromen buiten, liefde vloeit binnen Angst ontkent, liefde bevestigt Jaloezie gaat, liefde blijft Wantrouwen doodt, liefde leeft…

Wantrouw elk ondoordacht plan. Verbied alle illusies toegang, tot uw verstilde hersenpan.…

is het een valse start Als zout in de open wond Van mijn gekwetste hart Is dit niet echt gemeend Of kan ik je vertrouwen Vertel me nu wat je voelt Kan ik wel op je bouwen Ik wil nooit meer hopen Op iets dat niets zal zijn Kan het ook niet meer aan Die verdomde liefdespijn Rusteloos mijn gedachten Verlang naar jouw zekerheid Geen wantrouwen…

Zonder moties van wantrouwen en parlementaire enquêtes, Zonder onderzoekscommissies, Zonder overjarige, nietswaardige excuses, Niet één voor allen en allen voor één, Maar "At your service -;)", Recht door zee...…

op mijn wandelroute kijkt mij wantrouwend aan al gauw wordt mij duidelijk waarom ik dit zo voel ik loop een stukje verder blik even achterom en zie hij neemt een hapje van de daar liggende drol met afgrijzen aanschouw ik het en verbaas mij steeds opnieuw wat vogels zoal eten en nog smakelijk vinden bovendien…

ik breek meer in de wereld dan ik bouw bekijk schoonheid met een vaak opgelegd wantrouwen geniet muziek maar hoor feilloos dissonanten in het lied toch eis ik geen perfectie in kritische reflectie maar ga voor de ziel en handen waarmee mensen werken zij bouwen aan de hemel terwijl anderen vroom kerken…

ik wantrouw de stelselmatige stelligheid ik vertrouw daarentegen de zoekenden de breekbare geluiden, de brakke tinten van het ochtendlicht de twijfel, in woorden die moeilijk te omschrijven zijn de hapering, de rimpeling in het water de ommekeer in de rechte lijn de wolken voor de zon de zon die achter de wolken schijnt en het woord dat eigenlijk…

Soms borrelen woorden zomaar op Puur vanuit het hart uit eigen goedheid Je opent je mond al om toe te geven Als je plots pijn voelt ergens binnenin En alles… alles komt weer naar boven… De zon die je net nog verwarmde Verdwijnt voor je eigen getuigende ogen Geen zicht… En de aarde die net nog vrolijk draaide Stort in onder jouw trillende…

kijk hier staat het, sprak ze vol plezier twee weken terug al op gewezen wil jij zo naar de buurtsup racen? we zijn haast door ons voorraad papier en waar je dan mee terug kwam sjezen een tas vol gelinieerde schriften vanwaar schrijf je toch zulke dichten? laat mij het even voor je lezen ---------------------------------- Vergeten…

Vergeten in dalen schemerrood, dicht bij elkaar, verstopt onder vacht. Verdreven in jacht, als deelgenoot. Verborgen in vroege ochtenddauw, met flarden aarzelend licht. Het drijven van warmte op de kou. Verraden door een mozaïek van geurig zwakke vleugen. Haastig vlucht de leugen, angstig en ziek.…

steken door mijn lijf en op mijn brillenglazen beslaat het warme vocht waarin ontsteltenis een uitweg zocht de kou in een bekende stem ontneemt mij de balans en ik verschans mij ijlings in het thuis van een weldadige herinnering aan warme woorden van begrip die mij tot in de tenen bekoorden de hitte van het eindeloos gevecht tegen wantrouwen…

Gevangen in een web van wantrouwen deel ik tranen met de nacht waarom heb ik moeite van je te houden? Een grassprietje gevangen tussen mijn tanden al kouwend de frisheid proevend die de smaak van het groen mij geeft zijn de gedachten in mijn hoofd bedroevend.…

Ik heb oprecht gedacht Oud met je te worden Samen levend als een stel Wat een blunder Wat viel dat tegen Die schone schijn Dat bleek de hel Jouw mooie lach Die is verdwenen Waar ik voor viel Bleek niet zo fijn Daar sta je dan Verzopen in de regen Ik trek een muur op Om mij heen Hou nu iedere vrouw Angstvallig tegen Mijn hart is koud…

verbrand je leugens ik verzacht mijn pijn krankzinnig? laat me eens denken mijn gedachten gaan diep ze worden blootgesteld aan kwaadwilligen… dus laat ik ze rusten mijn ziel afgesloten als u probeert me te breken u die leugen van waarheid niet kan onderscheiden denk dan nog eens na u bent niet kundig, noch wijs als een echo in…

Cynisme veelal verstilt de ander verstikt de relatie!…

dichters dichten over geveinsd geluk dat zich in tegenweer staande weet te houden over koppels die in nimmer aflatende begeerte de grote en kleine beren van het firmament vrijen over trouw en nietsontziende passie en zoveel meer totdat ze stilvallen en men zich afvraagt van 'hoe ging het nu werkelijk ook alweer'…

Beloftes die niet nagekomen zijn hebben valse hoop gecreëerd omgezet in vertrouwen en verwachting wie is de beste in valse toezeggingen niet eenmalig doch telkens weer een onschuldige herhaling dikke bult: belofte maakt schuld voor hoelang!…

wantrouwen hakt nu één voor één de vingers af van de hand die ik je gaf splijt de tong en maakt mijn woorden krom voor onbedoelde dubbele betekenis is even geen vergiffenis verblind het zicht op warme ogen die menselijk tekort nog wel gedogen ik schrijf met bloed fluister zonder woorden neem de pijn maar laat…

Snijden gedachten wonden in het zijn van geleefd verleden en is het pad van de toekomst soms slingerend en onbegaanbaar struikelt wantrouwen niet meer over vertrouwen in het nu, dan zal morgen tijd geven in dagen die lengen, de zon zal roepen en ik zal wachten boven aan het duin waar zicht geen vergezicht meer is en de…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

bij het verkennen van de grenzen in het leven kwam ik mezelf tegen er was geen groeten in ontmoeten maar wantrouwen en argwaan een vreemde snoes die pikte op het veld vol hoenders moest ik met hem de strijd aangaan of konden wij het samen aan na kukelen en paaien vonden wij een compromis waar geen enkele haan ooit naar zal kraaien…

Ik schoffeerde het wierrook terwijl ik de goden gunstig wou stemmen om mij het eten te laten smaken De tijd inhaleerde mijn adem en strekte zich uit zoals een valide cognitie de waarheid is in een hart vol liefde maar het bekomen van de maal brak mijn maag in tweeën en steunend op de pilaren van het wantrouwen verliet de meester…

Men neme een Lege ziel En voede Haar verraad De dalen zo Hongerig Buikschuiverig platwalsend En loos van gedachten Het ontstaan Van verliefd wantrouwen Van bewuste onwetendheid Van roze glazen en Van eufemismen Schandalig De kant op kijken Alleen wij Alles moet Alles zal De neerslag en De haan Bepalen de finale Zwart of wit…