Alle inzendingen over warmte

ik mag chaotisch denderen zoeken als water vallen te vlug zijn of doodmoe en dwaas tegen alles in klimmen ineens blijken de dagelijkse drama's druppeltjes zoute warmte een mooie ven vol lichte ironie altijd vind ik weer een plek een moment water spiegelglad heb ik weer oog voor het eeuwige in mezelf en spring opnieuw…

Liefde is het vuur van ons leven Het geeft warmte en genegenheid In vertrouwen aan elkaar overgeven Genietend van elkaars aanwezigheid Liefde is het vuur van ons leven Zomaar in een lach van een kind Een gedicht aan je geliefde geven Of als je elkaar heel innig bemint Liefde is het vuur van ons leven Voorkom dat het wordt gedoofd…

waar dansende vlammen in roodgele gloed geknetter van dennenhout de stilte overheerst speelt schaduw op de muur een spel van licht en duister voelt mijn hart de warmte van geborgenheid waar een kind in rust wensen weet vervuld om de nacht die moet komen met liefde omhuld en twinkelende lichtjes sterrengefonkel kilte verdrijft in…

De zon straalde zijn ogen hij wrijft eens met twee knuistjes voelt de warmte op zijn bol maar bevroren gedachten kunnen woorden niet smelten Nog hoorde hij de stemmen traplopend naar zijn kamer boze klanken klonken hol het voorgelezen sprookje werd wéér geen werkelijkheid Slechts het dons van zijn kussen werkt nog troostend in deze vroege…

ik danste onder de sterren en zag dat je keek naar mij ik voelde een warmte van binnen mijn hart was licht en heel blij ik hoorde muziek in mijn oren en wist, het is bladergeruis en onder die hemel van sterren voelde ik me helemaal thuis ik keek naar de rust in je ogen en wist, 't is zo puur wat ik zie ik danste met jou op een afstand…

Overstelpt door gedachten vliegen woorden langs het duister op zoek naar licht en warmte naar jou, mijn seizoen niet de jas verwarmt zinnen in de tijd, noch handen in de zakken verstoppen het jou in mij, geknepen vuisten verkrampen niet meer de ooit gesloten handen geopend naar het voorjaar vliegen wij voorbij uren vinden…

De kletterende spetterende waterdruppels dwarrelen door de dorre dag de langverwachte lome lente verdwijnt verkorven van verdriet Niemand weet wat warmte is verweerd door weer en wind ze beven, bibberen dag aan dag en hopen op een levenslach Kom, laat mij de liefde leren lief en leed van mensen dan pas kan ik zonlicht kennen en lentetederheid…

vergeet nooit al het goede en het mooie dat we samen mochten delen keer op keer vergeet nooit alle warmte alle liefde geloof me liefste het werd alleen maar meer vergeet nooit hoe we samen mochten groeien de eerste blik die allereerste zoen vergeet nooit al het mooie in ons leven ik zou het zo weer over willen doen…

De glinster in je ogen laat sterrenstof twinkelen Mysterieus, zwevend en bewogen strijkt het vanuit de hemel op mij neer De twinkel in je ogen bekleedt met glinsterstof Mijn naakte waarheid raakt doel, keer op keer Heeft mij met warmte omgeven Ik sla het zachtjes om mij heen, zak even in gedachten weg en geniet nog heel even…

je huid is stiekem mijn taal jouw adem mijn verhaal het tere bloot kleurt je aandoenlijk rood ik streel tot je maagdelijk wit bent eindeloos natuurlijk dat is jou bekend twee lijven beramen in warmte en kracht een nieuw lichaam floretzacht wij zijn het zwakke vlees ontstegen en hebben Pro Deo de geest gekregen…

jij hebt er altijd slag van gehad de lucht net even anders te kleuren met jouw warmte waar dagen geen gezicht leken te krijgen kon jij hun ogen weer met een lichte sprankeling lief laten kijken dan vonkte het flitsten lachjes in een spel van kleine grapjes naar elkaar werd samen weer heerlijk spontaan…

ik hoef geen vleugels voeten hebben al moeite genoeg om mezelf niet te passeren liggend laat ik met warmte de krampen en de druppels komen vleugels voegen daar niets aan toe dromend zwaai ik naar een hollende jongedame stuur haar een kushand rustig meisje pas op de plaats anders mis je wat je mist open die verbeten knuisten vervloei…

wij vierden de zomer dat jaar nog lang nadat zij voorbij was haar warmte in onze harten deelden wij haast oneindig ons ontging de roodgekleurde lucht en het sterven der dingen daarna zelf stierven wij in beetjes zacht en ongemerkt toen ik alleen ontwaakte waren mijn armen leeg maar jouw hart klopte in mij de glimlach ontdooide de winter…

ik voelde energie uit je ogen stralen ervaarde warmte door een liefdevol inhalen je heerlijke lach was als groen gras op een koele wellness tijdens een hete dag muziek was er niet in een weldadige stilte die lommer zonder woorden voor zich deed spreken wij hebben tijd stilgezet door op te gaan in elkaar de verte heeft een klok…

kan schoonheid ooit mooier zijn dan toen die dag was in alles ingehouden adem benemend om te zien, stil verlangend ja herinnering tastbaar als huid teder stilte strelend voel ik haar warmte onderstroom van levend besef, ik: uitverkoren was ik, ja verte, zacht zeurende pijn om wij; kan ooit de diepte vervagen?…

De herinneringen bewaar ik in mijn hart Ze brengen warmte in koude uren. Ook al zetten jullie mij apart, deze herinnering kan de eeuwigheid verduren.…

bij het gebrek aan warmte dat mij straks rest kan ik enkel nog van mooie zomers dromen…

Het vuur van de open haard Brengt de warmte hier in huis Mijn eigen hout en eigen bank Maar voel me hier niet thuis Het lege bed als oude foto Van een kind met brede lach Met in zijn hand een waterijsje Op een warme zomerdag Maar zoals foto’s doen beseffen Gaat de tijd steeds veel te vlug Kon ik haar hart maar treffen Dan kwam ze, misschien…

Bedankt dat het mag mijn lief de pijn is nog net te verdragen ik weet ons verbond voel jouw warmte nog geniet je ogen zal ons onbeschrijfelijk missen zelfs momenten van onenigheid het leven zijn geurende rijkdom verfrissende windvlagen levensgeluiden alles wat ik zag nu nog zie en ervaar neem ik mee naar waar alfa en omega vervagen…

Is een orgie, origineel is een feest een beetje veel is een lamp het helder licht in jouw glimlach waarvoor ik zwicht Is de zon, waar warmte komt is het water waar je verdronk in het donkere gebeuren waar je de laatste adem blies de tank die je moest voorzien was leeg je verdwaalde bovendien en toen men je bovenkreeg had je een glimlach…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

vol warrige gedachten in haar geur gelegd en het hielp ik was niet langer eenzaam de leemte van de nacht werd gevuld met de herinnering aan het samenzijn toen ik vanmorgen wakker werd met het zout van m'n tranen nog in de bedding van mijn wangen wist ik die koude ledigheid van het door jouw verlaten kuiltje in het kussen gedempt met warmte…

Heilig in de stilte van deze nacht De dag die sluimerend op haar ontwaken wacht Vier vandaag de geboorte van dit bijzondere kind In wiens onschuld ieder iets van zichzelf vindt Voel de vrede en het geluk die van hem uitgaat De warmte en de kracht die u tegemoet straalt Laat dit gevoel gerust bij u binnen komen Opdat gelukzaligheid in uw aderen…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

Wat had ik graag De warmte van je lijfje willen voelen liggend op mijn lichaam En de geur van je haartjes willen ruiken ik noem je zachtjes bij je naam Wat had ik graag Je onschuldige ogen willen aanschouwen gericht op mijn gelaat En je eerste geluidjes willen horen alleen ik die ze verstaat Wat ben je lief en zo teder bemind Mijn…

ik vier het lichtjesfeest met een reis naar boven dans vlammetjes wieg op warmte vloeiend omhoog in ontvouwen voel ik vertrouwen hun handen in groet het is heerlijk ze bij me te houden spiritueel samen doet goed familie en vrienden weer daar bij elkaar dat ervaren is bijna volmaakt ben zachtjes geland toen de lichtjes waren…

ik deel warmte aandacht en attenties maar krijg geen bevestigende blik wel ogen die niets anders zien dan lege vertes slechts gefocust op het eigen ik hun lente is geweest het grote feest van zomer heeft de geest gegeven in de herfst van het virtuele leven nog maar 50 tinten grijs voordat wit zal overheersen in gelijk zijn aan elkaar…

we wisten dat het kort was onvoorwaardelijk warm was dat praten zonder woorden nog meer dan praten was in vingertoppen samengebald weten dat het er was in je ogen de verhalen onuitsprekelijk vol alles nauwlettend alles volgend het ritme van de dingen het soms alleen maar liggen het bij alles willen zijn de oprechte blijdschap de warmte…

ondanks de warmte huiverde ik tientallen meeuwen scheerden laag over hun gekrijs leek mijn verdriet te overstelpen toe maar, zei je huil maar anders stromen je tranen naar binnen en blussen ze jouw liefde voor mij laat het vuur maar branden ik gaf je een zoen knielde bij je neer een wereld zonder hoop is een verloren wereld liefde…

Ik droom de dag vol mooie geuren Draag verlangens door open deuren Ik open mijn hart voel en heb zo lief Koester de liefde zwevend soms naïef Ik bloei en ik groei vang zonnestralen Glinster als zilverlicht wil in warmte dwalen Ik ben zwak en sterk wil krijgen zal geven Een ziel vol emoties vervuld van......leven…