Alle inzendingen over warmte OR utopie

Dan een schaduw die de warmte ontneemt terwijl het zo genieten was. Mijn gedachten gaan naar jou ik luister weer naar de muziek lig in de zon en ik voel me hoog, zwevend, draaierig en licht.…

kijk om je heen kijk naar de rood gele bladeren voel de ochtend dauw Het is tijd Sla de vleugels uit we gaan Kijk naar het water kijk naar het zand kijk naar de bomen we dalen kijk om je heen kijk naar de groene bladeren voel de warmte…

Voel je warmte, om me heen die me zo teder verwarmt de kou, net als steen verdwijnt als jij me omarmt. Voel je warmte, om me heen zo voel ik me weer sterk iets, dat kan niet alleen een gevoel, waaraan ik werk.…

open je ogen en kijk naar mij snuif met je neus en ruik aan mij open je mond en proef van mij open je armen en laten wij elkander verwarmen…

Ogenschijnlijk zijn de uren Al voorbij, weet niet te beroeren In het riet dat me omgeeft Wel zijn de scherpe raakvlakken De redenen waar naar ik Heb gestreefd Het ijzeren gordijn warmt niet Maar brengt op mijn ogen Een doffe koude glans…

De rivierendans ontwaakt in een poel van ijs Kleine kolkjes rimpelen het wateroppervlak De tralies smelten voor de ramen druppels tikken op de sneeuw Tekenen van vuur aan de bevroren kust Het krakend ijs verdwijnt in de zoute golven De zee komt langzaam weer op gang Rivieren herwinnen hun kracht Wintertaferelen verdwijnen Dankzij…

warmte van de zon smelt sneeuw tot waterdruppels zichtbare hitte…

Een hart van brandende kaarsen Een hart van witte wolken Een witte roos Een ondergaande zon een goude glans Rode tranen Een rode roos Warmte Een sterren hemel Een hart van liefde uit zee zoute tranen Handen samen Warm zand De zee zingt Ogen spreken Een weerspiegeling Een weerkaatsing Een evenwicht…

Gevoelens overvloedig, maar niet herkend, Vluchten door mijn lijf alle kanten op, Totdat de warmte van de moeder mij verwarmt En ik mijn handen ophef in een hulpeloos gebaar. En de moeder, ze pakt ze vast en koestert ze. Warmte onmisbare warmte, vol verlangen.…

Al de bijzondere momenten in mijn leven, al de warme plekken in mijn leven, al de humane mensen en al de vervlogen dromen in mijn leven, komen tot bloei in mijn gedichten.…

bijen en bloemen zomerherinneringen vol zoete nectar…

En ’s nachts in bed -getreiterd door fantomen- waar ik nog steeds die zwarte spinsels vlecht in plaats van kalm en rustig weg te dromen, voel ik haar warmte naast me en ze zegt heel zachtjes met haar lippen bij mijn oor ~Slaap lekker schat, het wordt wel beter hoor.~…

We zuchten, want het is warm, we steunen want het is boven de dertig graden, we puffen want het is heet, we klagen maar iedereen weet; na zonneschijn komt echt weer regen!…

de rouw Het leven bracht me op een knie Ik verbrak nooit de gezworen trouw Tot de kilte me benauwde Het gevang zat zelfs in de keuze van het behang De wens dat ik ooit trouwde Bleek een redeloze drang De ware liefde werd vooralsnog nooit gevonden De schoonheid van liefde in de puurste vorm Liefde dient te bevrijden volgens elke norm Warmte…

ik weet ook niet waarom maar soms ben jij de zon dan laat je mij wat stralen door je warmte te vertalen in welgemeende en oprechte zinderende liefdessignalen!…

er wordt een nepvuur aangestoken zij die zich willen warmen zijn welkom soms kan gefingeerd geluk wonderen doen…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

liefde is een utopie liefde is gelul liefde is hoe ik het zie onzin en flauwekul en hoor nu hoe de stilte het uitschreeuwt en zie nu hoe fragiel de vredeskus en zo de rest van je leven in haat en afgunst liefde is lopen op je tenen liefde is zwijgen maar liefde is kapotte schenen nee, ik ben er mee klaar…

Kolkende waterstromen transformeren zich in mensen die eensgezind opzoek zijn naar vrijheid via de besefweg bemerken dat ze gekneveld worden in eeuwen terug alleen nog ja durven zeggen doch ja en nee kan hun dood zijn op weg naar vrijheid is geen utopie misschien breekt de hemel open laat vrede exploderen zingend en dansend!…

Eens. Misschien in 3006 Zal ooit voor eeuwig Vrede vloeien. Stromen van 't Ene continent, Europa, naar 't Volgende. Dat deel van de Wereld op zijn beurt doet zijn Best, zo goed hij kan. Ooit. Wie weet, in 2106 Worden mensen wijs en wakker Wrijven ogen. Lezen meer Heldere blikken. Blauw Als water. Wijd verbreid; wapens Wereldwijd omgesmolten…

Waar is vrijheid toch gebleven? Ik heb het toch gevoeld? Zweefde ik dan heel even? Of is vrijheid zo bedoeld? Bestaat er eigenlijk wel zoiets? Zou het dan materie zijn? Of bestaat vrijheid gewoon uit niets? Zou het dan wel vrijheid zijn? Zal de vraag een antwoord vinden? Of vindt het antwoord misschien de vraag? Zal vrijheid zich dan aan…

In de imperfecte wereld stond je hart open zonder enige angst. Krachtig vloeide het over van liefde en besprenkelde mij naar hartenlust. Onvolmaakt en robuust zou je liefhebbend de schrammen van dit intense gevoel in ons krassen. Nietig als wij zijn zullen de littekens ons gedenken. Vol wanhoop kijk je me aan want de realiteit wil dat…

De schemerlamp liet jouw oogvocht glinsteren waar ik in kon wegdromen en jou optilde tot mijn utopie mijn ingeslapen zintuigen beleven nu die wereld met jouw glimlach dat nog vers staat op mijn netvlies…

Duizend doden sterven wanneer verleden verlamt bij het zachte ochtendgloren lijkt zelfs toekomst verkrampt onbegrensd over grenzen gaat alles wat ademt voorbij niets is vast te houden langzaam sterft er iets in mij oneindig is een utopie eindig de geest van de tijd geen speling voor de dood ooit wentel ik in waarheid…

in dit eindeloos coma regeert de utopie. de verkenning onvoltooid. de top onbereikbaar. de afstand onmetelijk. de val onvermijdelijk!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

We zitten samen voor de buis geplakt En kijken met miljoenen landgenoten Hoe slagroom in een soesje wordt gespoten De zomerhit van Max: 'Heel Holland bakt' De winnaar staat met foto in de krant Mijn voorstel luidt: we sluiten Nederland.…

Ik verdween in het verleden Verdwaalde in mijn utopie Waar zekerheid illusie was Vond geen ‘mij’ hier in het heden Voor eeuwig dwaal ik nu rond In het duister van mijn geest Levend tussen vervlogen schimmen Is het waar ik uiteindelijk erkenning vond Het licht laat ik nu achter mij Omarm de kille leegte Die mij langzaam doet verstenen…

wie kan nog het bloed verdragen vervloekt is de utopie van zogenaamde helden die als koppensnellers over volkeren razen.…