Alle inzendingen over wateren

Deze man in dit theater Zat iets te lang onderwater. En zal nu proberen Op te stijgen naar hogere sferen Om daar te integreren. De engel aan zijn zij Helpt hem daarbij.…

gegeven word Zonder te vragen hoe dat nou kan En geniet van de vruchtbaarheid gegeven door water…

dit is de oever van het heden schalkse golfjes wiegen kopjes heel tevreden er schijnt geen andere zon dan aangenaam alles eetbaar, louter lekker er is geen afstand er is hier en nu dichterbij dan ooit…

Als met water zelf, met de gedachte spelen dat je ooit en eindelijk zult weten wat het is. Het is regen geweest, een rivier, een zee, hier was het, hier heb ik het gezien en zie ik water en weet niet wat het is. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Vergeven zoals Water doet Het begint En stroomt mee De één kort Een ander langer Daarom zeg ik Vegeven is als water Het begint En verdwijnt In de stroom En alles begint bij Het oude opnieuw…

nu buigt het gras het ligt vermoeid ter aarde, geen bloem die nog de kop opsteekt de uiterwaarde kruimelt droog en wit verhitte stukken zand aan land de frisse schaduw van een mensenhand, gebouwen liggen stil te bleken, in de harde middagzon heb ik het stil bekeken…

dat ze moet slapen gaan houdt ze zich aan haar tafel vast ze wil niet in de lege grot met overal spelonken water, water, water.…

leven we van water allen zijn we één…

in al zijn vormen nodig in de wereld hier voor mens, plant en dier…

Nog even traag en stil mijn zwerven onderdoor de wolken over water glijdt de strakke zilver zee het licht zo dierbaar en gedwee gerekt de tijd nog zacht en schoon met passie streelt zomerkleuren in uw iris tooit wanneer gij volgt en overvloeit in najaar waar ik naakt en lauw door kilte waad het zwemen danst in zicht de kim hier en daar…

Leeft als stromend water. Alles verandert waar je bijstaat, wat je ook doet of laat. Conservatieven houden daar niet van. Bouwen graag muren en dammen. Progressieven dragen water. Dragen water naar de zee. Wat doen wijzen en wat narren? Wat doen levenskunstenaars? Ze houden van verandering. Drijven met het water mee.…

en als water nooit vergaan ooit zal ze weer opstijgen op weg naar de hemel die zal open staan…

We zijn levend water. We zijn druppels. Zijn oceanen. Jij en ik. We komen en we gaan weer. We zijn zeer veranderlijk. Tesamen zijn we één. Zijn voortbestaan.…

Rekke en kalfjes lessen hun dorst. Wat nadert? Moeder verstopt zich achter struiken; haar kleintjes blijven nieuwsgierig staan kijken.…

Kledder, klieder, schater mekaar nat gooien met water. De kinderen hebben dolle pret als ze mij weg zien rennen, emmertjes water achter me aan ik laat me lekker niet kennen. Helemaal doorweekt, blauw van 't lachen eindigend samen in het grote bad hebben wij een hele fijne dag gehad.…

Gedachten waaien over stille wateren Naar het verleden.…

water Je lijf is ermee doordrenkt Je longen volgelopen Volledig met je bloed vermengd Door je aderen stroomt het verdriet Naar alle delen van je lichaam Bewegen wordt zo ontzettend zwaar Amper kan je overeind staan Ik hoor je hart vechten Tegen het overstromen Maar zoveel verdrietig water Dat is je hart nog niet overkomen Een week…

je hebt dat ongetemde en dat trotse een bergbeek in godzalige natuur het water van het allereerste uur belaagt de oude wortels, speelt met rotsen je bent nog onbezonnen en nog puur een wild verlangen laat je telkens botsen te jong nog voor een overwogen klotsen tegen de tirannieke kademuur maar achter verre bochten wacht het dal eens zul…

Water een bron van leven De wereld kan niet zonder Het valt op ons als regen Soms met bliksem en donder…

Als druppel in die grote zee, glijdend, varend, met de stroming mee Geen kans om zelf te stoppen, te kiezen bovendien De andere kant op gaan, heeft geen zin. De stroming is te sterk, je wordt meegevoerd, voor je het weet zit je er weer in...…

Water spiegelt de wereld, spelend in zijn glans En vraagt haar met z'n zachte golven; mee te stromen in een Kabbeldans.…

stil sluipt het water bedwingt rotsen en bergen haar wapen is tijd…

Daar ligt dat water -- dat schitterende water.…

De ketting, waaraan druppelsgewijs het water naar beneden druipt. Tergend traag, druppel bij druppel zuigt het water zich vast aan de schakels. Die geven het aan de andere aaneengeschakelde halve manen door, tot ze zijn aangekomen in een houten ton, of op het slurpende gras.…

ruiten beslagen voor schaduwen van takken zure gezichten…

het pompstation voor de waterzuiverheid staan dikke hekken wolken wervelend in vochtige gewelven amarylles bollen voor allerheiligen poetsen vrouwen de graven met kraanwater - in het winterbos resoneert de sopraankoekoek van voorgaande herfst de waterstaete staat aan de vissershaven met bevroren vis…

rimpel in vijver vibreert en raakt voorzichtig mijn verwondering…

je duikt uit het water op beeldschoon ik kijk je aan net als boven water ben je onder water alvast even mooi helaas ik zwem niet daarom kijk ik onder water je nooit aan maar met ogen blauw als water kijk ik boven water je als Aphrodite aan.…

Nu nipt zij aan water, zonder een kater vanwege z'n "appellation contrôlée"…

als jij er weer bent en voeten dansen in witte aarde dunner dan de wind word ik als water omspoel ik jou in tedere verwarring tintelend tot de palm van jouw hart…