Alle inzendingen over wereldje

met je mooie blauwe ogen kijk je me aan een glimlach op je gezicht moe, maar voldaan je hebt nog geen besef geen benul van de wereld om je heen jij bent nog zo onschuldig met een eigen wereldje eromheen slapen, spelen, eten is alles wat je nodig hebt en mensen die om je geven nu en heel je leven jij bent mijn kleine broertje 23 jaar…

Zijn wereldje is heel klein geworden, de kinderen druk, zijn belangrijk geworden, voor hem bezoeken hebben zij geen tijd, of is het gewoon…onnadenkendheid.…

Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen. Langs de rijstvelden staan armoedige hutten; wanneer 's avonds laat hun lichten branden, zijn het kleine schaduwpaleisjes.…

Ze kent me Als geen ander Beetje bij beetje Leert ze begrijpen Hoe het is Om mij te zijn De moeilijkheid Om iedere keer Weer af te wachten Op een dag Van vrolijkheid Of lusteloos en chagrijn Ze kent me Reageert steeds beter Op de signalen Die ik geef Het tempo in mij Dat steeds verandert Dat wereldje waar Ik ook in leef Dat…

altijd mijn kop in het zand gestoken een struisvogel was er niks bij alles om me beter te voelen in dat nep-wereldje van mij was wel zo makkelijk waarom het moeilijk maken? als ik door deze politiek mijzelf niet hoefde te laten raken zag het toch niet en liefde maakt toch blind?…

ik zag hoe vingers zacht bewogen in je opgestoken hand een armzwaai die toch geen afscheid gaf de tekens bleven komen uit de diepte van je hart ik kan ze slechts vertalen in woorden die ik schreef wilde dat je bleef voor nog een laatste kus een stevige omarming wij hebben samen dromen in een wereldje apart kom kijk met mij…

In dat kleine koppie van jou Steekt alles nét even anders in elkaar Het wereldje waarin jij leeft Is vol van angsten en gevaar.…

vorst de aarde dekt- wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na de ijsdans van een glijdend paar draait achten boven water sierlijk als een kleinood in vergeten glans hun wals smelt weg waar ik herinneringen leg, leg jij het beeld van nu zwierend, zwevend tot bevroren lof de Hof van Eden leegt zijn paradijs voor even is dít wereldje…

wereldje van politici, en farmaceutische wetenschap, heren virologen, en al die andere leugenaars hebben jullie nu iets geleerd? wel stopt dan eens met pokeren en leg gewoon uw kaarten bloot ... of sterf!…

Als ik dan mijn ogen open en zie de wereld om me heen wil ik ze snel weer sluiten in mijn wereldje alleen.…

sereen Een traan voor wat verdween In andermans verlangen Haar kinderlijke pracht Genomen door de wind Geen vrouw maar ook geen kind Gevangen in de nacht En 's avonds huilt ze zacht Tot haar dromen haar bevrijden Uit haar wanhoop en haar lijden En laten zweven in de pracht Ze wil alleen maar schrijven Om stil, alleen en klein In haar wereldje…

mijn bloemen bloeien reiken naar licht bieden geur aan ieder die voor nectar zwicht ik maak toekomst met mijn beelden houw uren van de dag totdat hun vormen mij vervelen en ik naar morgen mag ik droom scherven in mijn wereldje van glas ik breek het glazen heden de kou komt dan niet onverwacht je daagt me uit met jou de vleugels…

mijn bloemen bloeien reiken naar licht bieden geur aan ieder die voor nectar zwicht ik maak toekomst met mijn beelden bouw uren van de dag totdat hun vormen mij vervelen en ik naar morgen mag droom scherven in mijn wereldje van glas ik breek het glazen heden kou komt dan niet onverwacht je daagt me uit met jou de vleugels te gaan…

nu te bang om te bewegen bang om er te zijn niemand die bij háár hoort die haar wederhelft wilt zijn vroeger danste ze, ongeremd lachte ze, veilig in haar geluk nu even geen feestje voor haar haar wereldje is stuk...…

Als niets je meer boeit, je ogen vermoeid de wereld inkijken, die kleine wereld van een woonkamer van twaalf bij acht meter, gedeeld met acht medebewoners en verpleegkundigen, als je het nieuws kijkt maar niet meer weet wat je ziet in dat kleine wereldje, als iedereen je vriend is of vijand in die kleine gemeenschap, als je verder…

In je eigen wereldje, laat je het meeste toe, maar ik lees in je ogen, je bent het zo moe.…

Maar “ons” wereldje bestaat slechts, in jouw en mijn verliefde hart, en het “normale” dagelijkse leven, raakt er danig door verward. Toch zijn die kleine lieve kusjes, een tedere beroering van elkanders lippen, verzachtend voor de pijn van verliefdheid, die we niet willen laten ontglippen.…

Daar zit hij daaglijks, uur na uur goed verstopt, in mysterie gehuld de beeldige in een zaak van geduld een Hercules met in zijn rug een muur Ons wereldje draagt hij heel even wichtig op de breedste schouders van `t heelal nooit eens of ooit, noch wiekend na val zijn naaste is daarenboven (mede) plichtig Tezamen draaien zij moeiteloos door…

een wereldje vol onbegrepen zaken dwarrelt nevelig door de straat alleen het licht van de lantaarnpaal bestaat het trekt ons aan als wij gaan spelen samen lachen en steeds harder praten maar geeft ook schaduw in de stilte van samen niets is meer zeker in het leven van vandaag cadeautjes en het feest van sinterklaas door woorden van vriendjes…

Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen Gewoon even weg, even weg weg van de realiteit en even alleen, alleen in mijn eigen wereldje.…

Het zo vaak gedacht, het hoefde binnenin Durfde me niet zo expliciet te uiten, dat rotte wereldje buiten. Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was nu speel ik pas weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je zomaar stikken we zochten bloemen…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was, nu speel ik pas en weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je verder stikken we zochten bloemen…

Toen de eeuw'ge zon, na eeuwen werd geboren, Als uit een gril van 't eeuwig werkend Iets, Schoot, uit haar borst, een wereldje naar voren: Der mensen aarde, één klank des eeuw'gen lieds, En haar te kennen werd de mens beschoren: Is dan volmaaktste kennis meer dan niets? -…

was de liefde ver te bespeuren, en mijn wereldje o zo klein... Voelde heel even, ze ziet me tóch niet zitten.. er is niets, wat ons samen bindt, heb heel even in je hart zitten spitten... om te ervaren, wat je écht van me vindt... Wist heel even, toen ik je blik interpreteerde... dat ik me dingen in ging beelden...…

Ze was wat hij wilde zij wilde hem evenzeer Hij met zijn beeldhouwerhanden zij met de schrijversveer Ze gingen door bittere tijden eenzaam met z’n beiden Ze waren geliefden en de beste vrienden maar vrienden meer als geliefden Deelden alles met elkaar in hun eigen teruggetrokken wereldje Hij wist dat ze hem nodig had en dat hij niet…

meer zo snel het is allemaal vermoeiend wie begrijpt dat wel Aanpassen is een groot woord want het tempo zakt dan en zo staat men niet in het leven ieder gaat zo, terecht, zijn gang Verdrietig word ik er van maar ik moet kiezen voor mijn eigen leven opdat ik nog zo goed mogelijk leven kan en niet er over hoef te zwijgen Helaas mijn wereldje…

Glinsterende ogen en strelende handen, niets dat ons kleine wereldje nog tart. De tijd zal vannacht stil blijven staan, dit moment wordt ons niet meer ontnomen. Jij en ik, we zullen steeds verder gaan, véél verder dan in onze stoutste dromen.…

kunnen komen Dwong me in de moeilijkste vormen Voor de liefde van mijn dromen Ik ging zo ver als ik kon Wilde je eindeloos gelukkig maken Schoot mijn passie per kanon Om jouw hart vol te raken Je hebt mijn liefde opgedoekt Gewoon omdat de jouwe op was Hebt onze toekomstdromen afgeboekt En uitgekeerd aan één of andere Paljas Vanuit jouw wereldje…

Hopelijk krijg ik nog vele jaren op dit wereldje klein Om dan later, tevreden en voldaan, bij jou te mogen zijn.…