Alle inzendingen over wereldje

Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter zo schril gaat dat knap universum recht in.…

Want jij, Jij bent niet gewoon jij Je bent een onderdeel van wij En ook ik behoor daartoe We vullen elkaar aan En doen gewoon wat in ons opkomt Want met niemand Met niets hoeven we Rekening te houden In ons eigen wereldje Ons mini-paradijsje Stiekem onbewoond En tegelijkertijd toch bewoond Door liefde Tussen twee individuen Eerst klein…

klassieke adembenemende emoties, smart, in de vorm van een oratorium afgewisseld, het erbarmen op de achtergrond, de Mattheuspassie binnen het wereldje van pijn, beluisteren en kunst, de oude muziek van Bach..welke je elke noot, elk sentiment laat voelen gezongen teksten over de hele wereld van de lijdensweg het weerklinkende passieverhaal…

blazen in het luchtledige, in het niets Niet vertraagd noch gehaast door voortsnellende tijd, pak ik mijn pakkie en mijn peukie en steek het aan, droom achter de wolken even heerlijk weg , tabak van alles Een zachte tik op mijn schouder doet mij opschrikken en in de rook verslikken, wakker uit mijn eigen wereldje kijk ik verschrikt om…

Ze woonde in het notendopje van haar eigen wereldje klein Ze miste ‘t bijzondere knopje, dat knopje om gelukkig te zijn In stilte leefde zij het bestaan van een treurig wenend mens Die het liefst was doodgegaan na elke niet te vervullen wens Altijd in ‘t eenzaam schreien wijl het duister om haar hing Kroop de dood heel nabij en vroeg…

Het wereldje draait niet om kunst maar om de lieden die ermee pralen. Het is mooi omdat het beroemd is en beroemd omdat we er veel voor betalen. Moderne kunst is als een bankbiljet op zich een waardeloos briefje die door afspraak ruilwaarde heeft en plots waardeloos door (hyper)inflatie.…

Echt alles wat achter of naast je gebeurt wordt door jouw muziek overstemd, waardoor je alleen in jouw wereldje fietst en een neuriënd rampje op wielen bent. We zijn maar aan ’t sms’en en bellen lopend en rijdend, de hele dag door, op brommers, in auto’s, maar ook op de fiets we communiceren van alles of niets?…

dan draait ze zich om en gaat terug in haar wereldje…

Een wereldje tussen vier muurtjes. En elke dag met de tas met een brood erin naar huis. Verder gezond nederlands kraanwater. Zacht kraanwater en schoon kraanwater voor zijn bekertje met water. En een andijvie in de aanbieding. En ook nog vissevoer voor zijn vis. Hij kon ook nog een tweede vis kopen als vriendinnetje erbij.…

En alles in uw wereldje zal instorten door dat verschrikkelijke woord dat ik u zal verklappen. Neem eerst als dat nodig is een aspirientje of een slokje water. En verwen eerst uw caviababy of uw hond. He wat een eng en naar woord! Ongehoord!…

Mijn wereldje als wondertol, spint rond als caleidoscoop verbeeld, als makke lammeren en trekken in traag galop aan mijn horizon voorbij. Geklommen naar een bergtop waarop ik boven het aards gareel spiegelend mezelf aanschouwen kan, krijgt niet ieder snel z'n deel en lijkt menigeen z'n eigen berg te moeten bouwen.…

Het belangrijker vinden dat ik veilig in mijn wereldje zit, dan die ander loslaten en hem het verdere leven gunnen. Loslaten doet pijn. Heel veel pijn. Ik kan het niet. Zal de tijd mijn wonden helen? Komt er ooit plek in mijn hart op de grote plek die jij nu inneemt? Misschien plek voor iemand anders?…

duidelijk en consequent Laat hem vooral zijn eigen gang Zo dat hij het snelste went Hij ziet alles als losse delen De kralen, hij houdt ze in een zakje bij Wat wij zonder meer aan elkaar rijgen Krijgt hij totaal niet op een rij Zie de wereld door zijn ogen Oordeel niet op wat jij kent Dan pas begrijp je een beetje Hij is ons wereldje…

heeft getast, En er komen van zijn lippen uit Kleine krakelingen van geluid, En het rekt zich, geeft een hoge schreeuw, Wil dan boven uit de wolken sneeuw Van zijn witte bedje naar het licht, En het roept met rimpelend gezicht Dat het honger heeft en Een na Een Komen tere handen, brengen heen Zeer behoedzaam, kindjes kleine vracht, Naar het wereldje…

Hier ben ik in mijn eigen wereldje. Hier ben ik bijzonder, speciaal, opmerkelijk. Niet meer een gewoon meisje in een saaie, grijze wereld. Ik maakte mijn eigen wereld, slechts door me te laten leiden door mijn fantasie, deze wereld is van mij, en mij alleen.…

Mijn wereldje stortte in. Niemand begreep mij toen ik haar niet meer kon zien. Iedereen vroeg zich af wat die jongen nou bedoelde, want ze hadden toch niets? En toch, toch hadden we iets, dat ik nog nooit met iemand had gehad. Ze had het mij zonder het te beseffen ontnomen, en daarom gunde ik haar onze vriendschap niet meer.…

komen mijn vrienden hand in hand toch is er niemand op dit eenzaam naakte strand want ook zonder muziek in de golven is de passie weg en komen de wolven ze tonen portretten aan de muur van oesters in oude schelpen tussendoor geserveerd en niets bijgeleerd om manieren te onderstelpen want niemand nee echt niemand komt je helpen je eigen wereldje…