Alle inzendingen over wervel

Ze wervelen zacht naar beneden in de lage zonnestralen en bereiken de grond. Het begin van de herfst is gekomen. Het is stil om me heen en ik blijf hier met mijn weemoedige gedachten alleen.....…

De gloed van de wervelende Hollandse wolkenvelden maakt een afdruk in mijn ziel. Ik zie oude meesters in de verte nog steeds bezig het landschap te verfijnen; Vanuit hun hemelse ateliers met door God ontworpen kwastjes schilderen zij het leven!…

Een wervelende westenwind die maakt dat zand de duinen vindt Een golf die bruist en schuimt van lust en soms bij vloed de duinen kust De zee die zo het land bemint en pas bij eb haar rust weer vindt . . . www.deiningindordrecht.nl…

De zanger, vedette, artieste Zij wervelen met ongekend niveau Zij brengen elegantie, stijl en show Voor hen is heel de wereldbol een piste Zij geven vorm aan weer een nieuwe droom Kijk straks naar 'Sterren splitsen een atoom'…

Wat van hem als schrijver overblijft Zijn wervelende, fonkelende zinnen Die komen als de zomer bij je binnen Zoals hij in één pennestreek beschrijft; De jonge vrouw die een cafeetje binnenschreed "Ze droeg een rokje waar de wind wel raad mee weet"…

balanceren op het randje van vandaag als een V van vuurvliegjes langzaam danst schaduwbeelden bestrijken morgen met hun zacht trillende glans wordt gisteren voorzichtig opgenomen in een werveling van weerschijn zij klopt op open deuren waar de chamsien haar letters licht…

geen tijd om na te denken je neemt nog een slok en een trekje ja waarom niet, draai nog maar een rondje en zo nog talloze in het verschiet die bol neemt je toch wel mee of je het nu wilt of niet kom, doe nog maar een rondje, wat let je ach, die eeuwige kroeg, het blijft een wervelend verzetje…

wandel meander door mijn diepste dalen jaag me op leg me bloot laat brullend verlangen rusten in jouw schoot Luister Fluister wervelend verlangen Stroop me Vil me woord voor woord laat mij verstommen in jouw schoot…

(aan de foute bestemmeling) Jij-zomer kwam hier binnen als blauw Wervelend, kolkend als gindse golven Ik, zoekend naar mijn steen, brand in het zoute water Niets rakend doch alles voelend Alles horend in de stilte Kijkt je blik? Of kleur ik enkel de mijne?…

het pompstation voor de waterzuiverheid staan dikke hekken wolken wervelend in vochtige gewelven amarylles bollen voor allerheiligen poetsen vrouwen de graven met kraanwater - in het winterbos resoneert de sopraankoekoek van voorgaande herfst de waterstaete staat aan de vissershaven met bevroren vis…

Verwaaide gedachten wervelen om me heen. Laat gaan, laat gaan.…

Ga rustig door geplaveide wegen te buldozeren ga door je zicht te verminderen tot het nulpunt te wervelen in arabeske nevelspiralen tussen gebroken sterren ga rustig door gebroken glas te vervangen door zevenhonderdvijftig milliliter inhoud Ik zal niet meer langs de zijlijn staan.…

nog voor ik iets kan zeggen spuwt wind schaduwen op mijn woorden zwarte vlinders, alom aanwezig, weigeren te wenen, slepen zich voort ongewenst door de doorzichtigheid van maandrift ik sluit de nacht en de wervels van mijn slaap de ochtend brandt jouw mond vol waaien…

Woorden verwrongen in een orkaan Gedachten wervelen door elkaar Opzoek naar het oog, de kern, het hart Van wat ik wil zeggen Woorden zijn wat ik zoek Leegte is wat ik vind Alles loopt door elkaar Twijfelachtig Verdwaald in een mist Zo dicht, dat ik mis Stilte is het resultaat Dat mij niets doet zeggen…

Wervelend komt de wind klaar strijkt neer een musje doodstil gelaten neergedrukt met opgeblazen veren het kent waar anderen nog zoeken zijn plaats in het heelal komen en gaan leven om leven dood om dood waarschijnlijkheid met eigenwaarde een ritueel.…

De lach die warmte schiep voer langzaam door, wervelend met trotse snelheid. Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

zag de drift van zand een woordeloze hand die storm tracht te keren rende voor je uit om ruggelings een luwte te creëren waarin in we goed konden communiceren maar in je lach wervelen de winden dwars door alle buien heb ik je kunnen vinden in het oog van jouw orkaan…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

wij gaan lichtvoetig door het wervelend stof rondom ons het zomerend lover van struiken en bomen de heldere zang van vogels verdoken in het geurend groen de tijd l........k oo....n....e pt...i.........n ....h ........d achter ons aan…

mensen verzamelen zich om moeder aarde te danken winden wervelen rond van zuid, west, noord, naar oost een buizerd vliegt zijn kringen ziet met zijn scherpe ogen hoe bloemen, bessen en vruchten een kleialtaar versieren in een licht briesje vleugt adem van de grote geest…

ze stromen en stromen als wervelend water ze zijn zo luid en vervelend ze betekenen niets ze kletteren op de grond en blijven nadruppelen, als een echo op het water stop toch eens, woorden ik wil stilte ik wil rust ik wil het niets daar waar woorden niet meer nodig zijn niet meer hoeven en daar waar de kracht schuilt zonder…

Cuba met je mooie ogen je wervelende lach heupwiegend op salsa, rumba, son warme tinten rood vergezellen ons via de Malecon, casa de la musica, en schitterende paradiso stranden... Irresistible Cuba Libre, here I come again... again...…

na zeven slokken wijn beslaat de schrijn van helder glas ik teken rondjes en een kruis het dodenhuis van nu is opgebouwd uit zonlicht en een wervelend grand cru vol rode, volle lagen eens verschijnt mijn hamerslag eens verliest mijn lach ach ik zal je nimmer vragen om het einde van de dag…

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut…

Progressieve gedachten verlaten de boom Ongecensureerd in wervelende stroom Vrijheid van denken geveegd op de hoop Streng beoordeeld door de leidende Cycloop Vrijheid van uitingen zonder betoog Afkeurend bekeken met een oog Wanhopige woorden genegeerd De Cycloop heeft ervoor geleerd Het past niet in het geheel Die vrijheid wordt hem te…

En dan val ik weer als een blok voor haar charmes voorbij sneeuwklok tussen helleborus en krokus stort ik mij in dit bedwelmend genot van kleuren verlies mezelf in een wervelend bloesemballet waarmee de toon is gezet van groene velden en blauwe hemels en uren die blijven duren alsof dit nooit meer over gaat...…

de kleine woestijnspin danst de tering naar de nering vier harige pootjes penselen strelend het warme zand ze draait de wals van de vluchtige 1-2-3 schone schijn hij kan dat wervelende witte wonder niet weerstaan zij weet van de afstand daarna aan wonderschone wanhoop doet ze niet…

Dromend in wervelend verlangen naar nieuwe dag waarin helder licht weerschijnt verlangende momenten naar rust bij hen die wachten op gebeuren in hartslag waar Cupido zielen raakt twee in één zullen smeden en geen pijlen worden gemeden. Dromend vanaf vroege morgen.…

Dienaars begeren haar in wervelend ballet, geolied en vol lusten, onder schroeiend hete stralen.…

stil sluipend in de winternacht tekent ze ijsbloemen op de ruiten wervelende wind blaast zilvervlokken in het rond tikt ze warme oogleden zachtjes dicht glazen kristallen weerkaatsten het fonkelende licht van de maan in schijnende ijspegels langs haar oren de lach op haar bleke gezicht lijkt vastgevroren…