Alle inzendingen over wie keek bij wie af

En ik: geen ontkenning bij je vraag, keek opzij, rails af en aan die een richting wezen. In de ramen spiegelden we allemaal, denderend door de nacht, steden door, en nooit een eindstation. ------------------------ uit: 'Transit', 2012.…

Door verdriet vermoeid had vechten geen zin met het sluiten van m'n ogen stapte ik een andere wereld in We keken elkaar aan als aan de grond genageld bleef ik staan jouw ontwapende lach in zich de blijdschap van een zonnige dag ik keek van je af ineenkrimpend....laf Als sneeuw voor de zon gleed de grond onder mij vandaan mijn hand grijpend…

ingebroken uitgebroken aan jouw spullen gezeten rotzooi op de grond foto's van overleden dierbaren zijn stille getuigen van wie hier ongevraagd binnen is geweest golf van onveiligheid giert door jouw lijf dat extra alert is ondanks de vermoeidheid tevergeefs probeer je de slaap te vinden…

Hier zit ik dan, Niet alleen maar wel eenzaam... In een door mijzelf gekozen ongelukkig leven Met tranen in mijn hart, die niet over mijn wangen mogen vloeien Mijn tranen om jou... Tranen om het vuur dat er tussen ons is ontstaan.. dat niet mag branden. Tranen om onze stralende momenten van samenzijn die niet zo hadden mogen zijn, en nu zullen…

Ik zal je gaan missen... Nu jij de beslissing hebt genomen mij te kunnen missen...…

De euro crisis is voorbij, maar bij wie vraag ik me af, zeer zeker niet bij jou en mij! Het blijft goochelen met geld, de kringloop doet goede zaken en eten wordt niet weggegooid, nee kliekjesdagen zijn aan de orde van de dag.…

Wie liefheeft zal verliezen Wie verliest zal treuren Wie treurt zal beseffen Wie beseft zal vragen Wie vraagt zal denken Wie denkt zal onthouden Wie onthoudt zal vergeten Wie vergeet zal liefhebben…

De kostelijke spijzen die u verteert, veranderen in drollen. Verteerd worden en verteren. Uw lijf en leden zullen eens vergaan. Stof tot stof. As tot as. Als mest zult u wederkeren. Uit mest bent u ontstaan. Verteerbare schrijvers hebben gewoon geluk. Wat zij schrijven en lezers willen lezen, blijft onsterfelijk bestaan.…

liefde laat zich niet verleiden tot het maken van een keuze van wie je houden mag of kunt liefde landt in roze wolk gehuld bij ieder die zich geborgen weet in de genegenheid van een ander liefde is een veilige haven die jij bij de ander vindt om wie en wat jij bent en betekent liefde reikt ieder een roze wolk die zich verlekkerd kan…

(Spijt?) Als sneeuw voor altijd die zon verliest soms ook mijn hart Natuurlijk niet van alle elementen Slechts van de medemens die kracht denkt te kunnen elimineren tot en met de allerlaatste vezel in onvolbrachte missie…

Nooit meer vergeet ik jullie schaapachtige lach in die grafkelder van 4 bij 4 de winter maakte van jullie lijken in najaarszon De smerigheid van jullie echt vuile plan gekoekt aan de binnenkant van jullie tere en broze schedels Jullie waren jezelf niet Slechts misleid, maar bovenal geïndoctrineerd Een half-verwoestende ziekte die ervoor…

Een tikje knetter ben ik wel, al bedenk ik me supersnel, vooraleer men me opsluiten wil, ik even laat weten vanwege welke gril, ik dit schrijf. Een tikje knetter op mijn bed, want weet je zonet, vertrekt mijn hulp die als een tornado door ons huis trekt. Het bed verschonen hoort daar bij, daar komt mijn knetter meteen voorbij,…

Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. Kun je nagaan hoeveel neuzen geschonden zijn in het kabinet. Want: heb je er ooit iemand zien lopen met een ongeschonden neus?…

Vandaag schrijf ik een diggie vraag: wat bedoel je nou? nou 'k schrijf een gedichtje dat doe 'k speciaal voor jou. Een naam hoeft er niet boven je weet wie ik bedoel zonder bijgeloven vertel ik wat 'k voel. En mocht je me niet vatten dan is dat een "helaas" want ik maak gewoon 'n diggie en verder geen soelaas. voor hem, voor haar…

Het Moleskine boekje heb ik bij de hand Wie deed verdacht, wie was er aan het mollen? Wie ging de etherdiscipline dollen? Het lijstje krimpt, een deel valt door de mand Al wordt 'mijn' mol toch week na week verstoten Ik schaar mij bij de paar miljoen molloten…

Minerva’s uil leek deze week verdwaald De Borealen liggen nu in scheiding Ik ben benieuwd, hoor, wie heeft straks de leiding Wanneer het ergste stof is neergedaald Arib heeft omdat zij de bui zag hangen De sloten van de Kamer vast vervangen…

God is niet exclusief maar zeker niet inclusief God en mens goed en wens laat het je overkomen!…

al lijkt de aarde nog zo hetzelfde toch is dat het niet ondenkbaar is het bloed dat sinds jaar en dag vergoten wordt om dat ene stukje dat noch aan hem noch aan haar toebehoort maar aan ons allemaal…

Ik schreef woorden met inhoud. Na jaren van besef Begrijp ik niet meer wat ik heb neergepend. De inhoud is verdwenen.…

Ik heb een frisse bezem door mijn kledingkast gehaald bewaard wat ik nodig heb dat is minder de helft dus 60% schoon gewassen gestreken en opgevouwen naar de vluchtelingen zo ook mijn schoenen van 40 paar naar zeven en zeker ook mijn mantels maar geen halve, hele, mooie kleding is me sowieso een zorg!…

Een rusteloos gedoe speelt zich af, in mijn creatieve hersenkop. Nieuwe ideeën worden er gesmeed, in mijn oude smidse. Angsten worden er gepord of bezworen. Fossiele plannen worden omgesmolten in mijn nieuwe smelterij. Archivarissen slaan gebeurtenissen op in mijn slapende archieven.…

Ik hoef de namen niet te kennen, van hetgeen wonderlijk groeit. Hoef de boeken niet te lezen, die over illusies gaan. Zelf ervaren wil ik. Bewustworden. Bestaan. Al die kennis en al die weetjes, brengen ons echt niet nader, tot wat ieder mens heilig is. Heilig als wij dieren zijn. Onze wereld is heilig. Stralend als de zon. Wie heiligheid…

Een groet van ons uit ’t land van Bergerac de Mont Ventoux, de Drôme, de Eiffeltoren Cicades imiteren eng’lenkoren en niemand heeft gehoord van Montignac Rondom ons ligt een nest van lege flesjes en circa zeven dooie, gele hesjes…

Goh, geen gepast grootdichterlijke gloed! Geen goddelijk Gezelliaans geluid G geeft geregeld geestelijk gemuit: Gebelgd gezucht, geïrriteerd gemoed Geen grap, g genereert geheid geschutter Gelijkertijd grijnst gorgelend gesputter…

De Sipkema van deze tijd heet Wieling Daarbovenop staat vast dat binnenkort Zelfs elk rayonhoofd een BF'er wordt Want Friezen hebben voor zoiets veel feeling Zo trekt die tocht elk jaar veel zenders aan Voor iets dat zelden maar pleegt door te gaan…

Grossieren in oranje podia In gouden, zilveren en bronzen plakken En wat we verder vast nog zullen pakken (Of niet op duizendste seconden na) Dat wordt weer dagen juichen, hossen, zingen En uitgesproken standpunten verdringen…

Een vriend van wind en dankbaar aan de regen Die lief had tot ver in de eeuwigheid Daarin voorbij verbeelding werd geleid Want tot Arcadia leidden zijn wegen In ogenschijnlijk zeer gewone schema's Zong Demis Roussos over grote thema's…

De vlaamse tale is wonderzoet voor die heur geen geweld en doet, maar rusten laat in 't herte, alwaar ze onmondig leefde en sliep tegaar, tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank te monde uit, gaat heur vrije gang. Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel o vlaamse tale uw kunst ontplooit, wanneer zij 't al vol leven…

Wie kan haar nog tegenhouden nu ze al vroeg wakker wordt en de vogels doet fluiten? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze de krokussen kleurt met licht en doet reikhalzen naar groen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze mensen doet groeten en blij gezind doet stappen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze nestjes wil bouwen en blaadjes en bloesems…

verontwaardigd, naakt en rechtopstaand met een spiegel tussen haar voeten staarde ze naar haar... gespleten persoonlijkheid!…