Alle inzendingen over winter OR leven OR feest

voor lente die na de feesten als eerste seizoen gaat beginnen…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende hoop Pas geboren Leven laat nog even op zich wachten Prachtig zwanger van geweldige onvervulde verlangens en passies; is dat niet schoon?…

Het leven lijkt een feest Dat aan me voorbij trekt Ik zie mensen dansen Maar de muziek die hoor ik niet Eens liep ik daar Daar tussen die mensen Het leven hield van mij En ik hield van het leven Toen kwam jij opeens voorbij Je stapte zo mij leven in Het tegen houden had geen zin Ik was compleet verloren Nu ben ik weer alleen…

Iedereen in diep verdriet is, vervloek je het leven duizend keer. Dus laat het zo zijn, dat het niet voor niets is geweest. Geef anderen niet die verschrikkelijke pijn, dus denk eraan, het leven is niet altijd een feest.…

ik hoor het ruizelen van woorden uit de bomen van mijn dromen die ik optuig in mijn geest het is een feest van groene blaadjes prille tonen op muziek van lente als de winter is geweest in kleur bloeien akkoorden als zinnen zich formeren volgens regelen der kunst schrappen en opnieuw proberen wind draagt traag wat inspiratie aan als…

Sorry, je scoort nog geen zesje Er was een tijd dat ik alles voor je deed Maar jij wilde niet zien dat ik eronder leed Pech voor jou, die tijd is voorbij Voortaan alleen maar feest voor mij!…

eeuwenlang voor ons gezongen heeft maar nu de geest zal geven zonder feest…

een kamer vol vrolijke lachende mensen leuke muziek erbij, dansjes worden gemaakt wanneer je zo in de rondte kijkt is er niemand die zich niet vermaakt maar voor wie verder dan de oppervlakte kijkt ziet de wanhoop op haar gezicht ze staat alleen tussen de mensen met haar ogen dicht denkt ze terug aan toen? toen ze het middelpunt van zo…

Eén wrange glimlach lang was dit ons trieste feest, tot weer haar blik in 't grijze winterlicht verloren ging.…

lang het feest vermeden is nu echt van de baan…

Afgesneden door de dichtvallende deur wordt muziek slechts windgeruis De ketting klettert op de keien ik stoot mijn kets vannacht de tweede keer de fiets zwalkt met mij door verlaten wegen richting niets Ik schreeuw kreten tegen de storm maar wil terugzweven naar het feest om te dansen in jouw ogen helder , maar te zelfbewust stralende…

Ik moest de Hema in. Voor vruchtentaart. Goed en goedkoop. Want junior verjaart. Als je nou kijkt wat daar los loopt aan vrouw dan wil je wel naar huis. Naar die van jou. ------------------------------------------------------ uit 'Voor de goede orde' van Anton Korteweg…

laten we toch feest vieren nu het nog kan en niet bang zijn voor dan en dan en dan laten we nu genieten zolang de zon schijnt ooit valt er weer regen dus nu voor ze verdwijnt laten we ons bezatten aan het leven niet te veel denken aan later daarvoor is het nu gegeven ooit ontmoeten we wel de kater maar nu nog even niet laten we elkaar…

Mijn lief, ik neem voor jou omhelzing vol met de vogels uit onze straat en van het plein gelachguirlande en bloemenperken, opa's en oma's uit het park schakers, honden en honden baasjes, bonbonnetjesgeur en chocoladesmaak, jongleurs en vuurslikkers, koekjes en broodjes, olifanten, tijgers en joggers, straatmuzikanten en straatverkopers,…

als de maan ons pad verlicht bomen tot zwartkanten knipsels tovert en onze door tedere nevels besluierde wereld tot een feestzaal maakt zien we naar elkaar en naar omhoog wij voelen ons eregasten van een bovenzinnelijk feest onder de oneindige hemelkoepel…

Een ganzenlever van de voedselbank Een ticket van Ben Bot uit Syrië In Bethlehem een (heel zacht) kyrie Al-Qaeda rust (tot nu toe) god zij dank ´t Is koud ook, ondanks deze koude eeuw Toch klaag ik: Jezus, waar is nou de sneeuw?…

Handen klappen vrouwentongen in schel geluid het feest buiten in volle gang binnen ligt een meisjeskind bang vertrokken van pijn geschenken worden aangevoerd gedachten slaan op hol zal voor dit kind een nieuwe morgen zijn?…

een doffe slag de deur in het slot met stilte opgesloten in het hoofd van hij die blijft wonen de kamer hult zich rondom zijn besloten hoofd er is wat te doen, veel dat morgen ook nog kan de buren bellen luidkeels om geen suiker maar de muziek staat ze veel te luid de deur slaat opnieuw om dicht te blijven…

De moeder bindt het logge kind met de wezenloze blik een satijnen roze lint tot een elegante strik in het vlassig-bleke haar dat zich nauwelijks laat kappen. Als het kind met bruusk gebaar in haar borst probeert te happen zoent zij het op beide wangen; speeksel druppelt op de kraag van haar bloes en blijft daar hangen. "Weet je dat je jarig…

zijn geschenk voor haar feest staat nog in de winkel enkel in haar geest is het ooit ingepakt geweest…

intuïtief gevoel van een vergissing met de bijnaam Maro begint men een verslag ach heldere lichtplek maan, door bijkomende omstandigheid zoon van Agamemnon gekleed in dun, doorzichtig katoenen weefsel met smart groei ik in het wild langs de weg op een beschutte plek in de wei…

ze heffen het glas op de toekomst een bruid lacht naar een bruidegom met een koekjessigaar in zijn mond haar wijn is ook niet echt de rest is puur als het goud in hun ringen er valt een zonnestraal op haar tiara de vader snuit niet voor de laatste keer zijn neus die dag ’t is feest maar toch de dochter ze heeft zijn zegen die van de…

Uitgenodigd voor het feest ik was er nog nooit geweest mijn positie stond borg ach, het was mij een zorg tijdverdrijf sans rancune toneelspel als op de bühn volle receptie volle zaal weet u, dat ik er van baal…

ongeduldig om gevuld te worden de oven staat zich al te warmen de hapjes barsten de koelkast uit als de gasten binnenstromen vult gezellig rumoer de kamer parelt de poëzie in de keel de glazen en borden worden verorbert weer bijgevuld en opnieuw geledigd de avond gaat rustig zijn gangetje tussen de stilaan verzadigde familieleden als het feest…

vergeten woorden herinneren mij aan zoals wij even waren aan dit feest alsof tijd zich herhaalt je voor me leest me voorleest waarom feesten zijn lief waarom zijn vergeten woorden opnieuw te horen vergeet ik jou niet ik doe mijn ogen dicht even niemand die mij nu ziet ik ben uitgefeest voor even kies ik laat ik mij leven…

Onstuimigheid is in het vallen van het blad is weer begonnen de wind veegt over het land hardnekkig klapperen vaandels en vlaggen er drijven bladeren als tollen het tempeest ik zet mij schrap het wordt een feest…

Vandaag ontwaak ik met ontbijt op bed, Want het is feest, exact één jaar geleden Heeft Overweg zijn allereerste schreden Schoorvoetend op dit dichterspad gezet. Light verse is zo verslavend als een drug, Maar Overweg neemt even gas terug.…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…