Netgedichten

netgedicht (nr. 74.975):

Zonder feest

de droom
in je stem heeft
mij meegetroond
naar vergezichten
waarvan ik het
bestaan nog niet wist

waar ik bij
iedere streek
in een andere
spiegel keek die toch
nog deel uitmaakte
van het landschap

in een vitaal
eigen vibreren
laat de melodie
van leven zich
horen in zacht
warme geborgenheid

die druppelt uit
een bron die al
eeuwenlang voor
ons gezongen heeft
maar nu de geest zal
geven zonder feest