Alle inzendingen over wit morene raadsel

Hier volgt een raadsel, dat u vast bekoort. Bedenk een vierentwintigletterwoord.…

Het schip vaart weg als de dood in de nacht. Is daar soms iemand die op mij wacht, gaat het verder, blijf ik bestaan of is het voorgoed met mij gedaan.…

Wat was er eerder? "De kip of het ei"? U zegt dan: "Vraagt U dat aan mij? Ik was er immers ook niet bij". Dan zeg ik: "Welnu, 't is geen van bei. Het zal U hogelijk versteld doen staan! 't Is namelijk: "Meneer de Haan".…

Tijden om terug te kijken. Tijden om vooruit te denken. Hoe verder je naar achteren kunt kijken, hoe verder je naar voren zult zien. Tegenslagen, als een val in het diepe. Uitdagingen, als de hoogste berg beklimmen. Geven alsof je de rijkste op aarde bent. Ontvangen alsof je erop gewacht hebt. Vergeven als God doet. Haten als…

als het is zoals jij zei leef ik dan in een leugen van schaamte en een vleugje spijt want niets lijkt mijn ruimte te doen vullen de schreeuw van stilte verlangen verdoezelt mijn denken gelijk aan de schijnbeweging van de wind de hoge bomen doet buigen maar amper met de grond gelijk en dan de stenen welke ik voorheen over het zachte water…

Je raakt de mensen en de dingen kwijt, tot je het leven langzaam voelt verglijden en deel wordt van het raadsel van de tijd. --------------------------------------------------------- uit: 'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag', 2012.…

Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau Lichtzinnige gedichten; Nu, met een plankje op mijn knie, Een lijvige roman. Ben ik vooruitgegaan? Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten?…

Met ons beide zijn wij zeven, Met ons tienen zeventien. En gij moogt ontelbre keren Ons verdubblen of vermeeren, Altijd zult ge ons zeven zien. Londen, 1796. Willem Bilderdijk (geboren 07 09 1756)…

luister naar de woorden die in je opkomen wat ergens een raadsel is je denkt dat je tijdloos dicht maar zelfs het eeuwig melancholieke 'altijd november' is dertiger jaren evengoed is het noodzakelijk om iets te zeggen alsof het nooit zo was inderdaad het was die tijd, die dag die middeleeuwen die we later zullen zijn nauwelijks nog…

Mijn vrouw en ook de tuin krijgen wat zij verdienen mijn dagelijkse luim. Als regen valt voorkom ik overmaat bij warmte breng ik koelte les hun dorst, verzorg hun zonnepijn. Beiden doen graag iets liefs terug wat dat behelst, is nog geheim misschien vertrouw ik het u toe, maar doe het, vele strofen later... U leest en denkt, zie ik…

'dat mens' is altijd een vrouw asjemenou! wat dan is een man?…

Er is een heel klein diertje, het helpt je tegen pijn. Welk diertje zou dat kunnen zijn? Want je verslindt hem wel met huid en haar. Ja, griezel maar een beetje, maar het is toch echt wel waar. Nee... het is heus geen lolletje. Het is een paraceta... molletje.…

komen meestal na mijn dromen passioneel, met lichte regenvlagen ik stel mezelf wel duizend vragen waarom moet mij dat overkomen er speelt een film in mijn hoofd die wordt steevast weer herhaald door de losse stukjes onvertaald worden hartverlangens uitgedoofd zijn zo'n dromen dan bedrog of komt de waarheid aan het licht twijfels en raadsels…

De reden is er één van raadsels, die iets verhult van de ware aard. Nimmer zal die volledig de waarheid spreken. Een mensenhand onthult bijna altijd slechts de halve kaart. Relaties worden vaak impulsief gesloten. Niet altijd doorzien zij de raadsels van die andere geest.…

Mensen zijn raadsels, zelfs wanneer ze vrienden zijn – is dat niet zeker.…

Toch deed hij zijn ding met 'Just one more thing !', waarna de schuldige moest knielen.…

Lief, ik mors de tijd al de hele dag en het regent maar. Ik heb vuilniszakken met een koordje handig ingebouwd. Ik wacht aan het raam je weet wel, dan zet ik ze buiten. Alledrie.…

(Prikkeldraad III, tevens slot) Het leven doorspekt met raadsels Gelardeerd met vleug surrealisme Tijd gaat ons leren of de waarheid voorgoed boven water komt of dat het mysterie zich con- tinueert in een staat van eeuwig zijn De toekomst zal ons leren of 't raadsel zich toch....…

en moeder tevree Lieve Floor ga ik nu schrijvend en dichtend zelfs weer boksend gezondheid stichtend het leven door Mr.Bojangles come back and dance Please Mr.Bojangles oh dance, dance one more time…

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

Wat gekregen is Als ongevraagd Geschenk, Voor velen Een raadsel Om mee te moeten Leven, van geboorte Tot dood een Tijdsspanne waarin Ieder mens een Poging doet Het raadsel dat Hij bij zijn Wording meekreeg Te ontraadselen - En hij bij zijn Afscheid al blij Mag zijn een klein Stukje te hebben Ontrafeld, met Uitzicht…

in stille lakens lag het treurvolle raadsel van een vroege dood…

I have been browsing online more than 3 hours nowadays, but I by no means discovered any interesting article like yours. It is lovely value sufficient for me. Personally, if all site owners and bloggers made good content as you did, the internet will probably be much more useful than ever before.…

vandaag of morgen veel te laat en ook te vroeg less is more think big live small be happy twee is beter dan een drie is ook leuk vijf het toppunt…

Eventjes weggeweest Moorse paleizenpracht Flink kathedraaltje ook Plus Parasol Zelfs nog gefietst langs de Guadalquivir-rivier Wel lekker warm met die Zon op je bol…

Naderen, kruiselings wisselen, keren; tegen verlangen kan géén zich verweren: vraagt het de rozen die raadselen zijn.…

geruisloos voorbij in een elektrische stoel op naar mijn dromen na het gegoochel verder met lege zakken raadsel na raadsel een langzame film bij de reconstructie ontmoet ik weer iedereen die zware handen het moment is weer voorbij een heel klein knopje ook in leiden leiden alle wegen naar het hiernamaals…

Zie jij mij als jouw wit en onaangeraakt canvas? Dat smacht naar schildershanden, die haar witte velletje willen betasten. Zie je mij ?..Daar dat stipje in de verte zonder toekomst. Voel je mij ?.. Binnendringen door je schild van perfectie en geluk.. Ons geluk.…

ik was nog groen en jij geweest kom maar zei je waar blijf je wees niet bang het werd veel heel erg veel je hielp geen handje ik heb me vergist zei je en ik lachte verlegen en fluisterde You deserved more…

En midden in de tuin ligt wit en vol van rust een marmeren gewricht. *) Henry Moore (1898-1986) was een Engelse beeldhouwer, bij het grote publiek vooral bekend om zijn grote abstracte bronzen en marmeren sculpturen. ------------------------------------ uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…