Alle inzendingen over wolkbreuk

De intense lach verdringt in de schemering waar een wolkbreuk stort.…

bakken vol water op druppeltjes wijze die vallen heel gestaag!…

lach brak door Elke traan een wolkbreuk…

Het hemelwater treft ons alle dagen, De ene wolkbreuk volgt de ander op. Wij raken van de regen in de drop Zodat ik mij vertwijfeld af ga vragen: Hoe komt het toch dat al die wolken braken En wie zal die gebroken wolken maken?…

In een wilde suizelende wieling Gudst volmondig, als een zee van droppen, Dampgordijn van water, stralen-stroppen, In één lange door-elkander-krieling; Overstelpend alles, wat in knieling Angstig neerligt en de bange koppen Onder vlerken als beschutting stoppen Voor de nader komende vernieling. Neergegeseld ligt smaragden klaver, Platgeslagen…

Huil niet om de woeste wolk die zijn kroost verloren ziet wanneer het als verliefd verdriet neervalt als de laatste regen op klootjesvolk, ruisend riet Huil niet om de tere traan die wegrolt op de oude brug vertrouw de zon, zij wijst hem vlug als hij moet gaan in waterdamp de weg weer naar jouw wolk terug…

de hemel brak en huilde als een kind een lange stoet vloeide richting jouw laatste rustplaats toen hebben ze jou bedolven onder honderden rozen door jou gekozen wij zagen ze komen en gaan moesten daar staan om toe te kijken hoe je langzaam verdween…

hoe ver kun je gaan zonder dat de hemel huilt de druppels vallen stukslaan op beton verdampen tot leegte tot iets dat nooit heeft bestaan wat kun je vragen om te ontwijken wat kun je dan nog raken zodat het breekt en dat je met lege handen staat en valt - en de scherven niet meer opstaan…

Ik verwacht een groot lage drukgebied toch wel wat neerslag af en toe regen hier en daar een bui en plaatselijk een wolkbreuk maar, morgen wordt het niet zo mooi en komt er wat water uit de hemel vallen en wordt het wat vochtiger kortom voor een zonnestraaltje raad ik u eigenlijk…

Men zegt: een kat in 't nauw maakt rare sprongen Ook kikkers zie je in dit licht steeds vaker Zo is er onlangs met een groene kwaker Een onvervalste wolkbreuk afgedwongen De Mexicaanse griep schijnt ook te luwen Als een taco en een enchilada huwen…

een poëtische wolkbreuk letterval van klinkers om nog maar te zwijgen van de medeklinkers in dit luilekkerland voor luie dichters kom ik werkelijk niets te kort kan ik zomaar een greep doen in de hoeveelheid woorden en vis ik de strofen simpel uit de goot alles is hier zoveel groener zodat ik vrees dat ik droom…

Het zomert als de rozen bloeien En geuren in de zonneschijn Kleurrijk de mensen weer boeien Naast vele bloemen groot en klein Het zomert als mensen in tuinen Genieten van warmte iedere dag Of baden in zee achter duinen In de week of een mooie Pinksterdag Maar toch klinkt ook die zomerdag Geruis van regen door het blad En schrikt men op…

Regen, regenwolk wolkbreuk en miezelregen Wie kan er nu nog eigenlijk tegen? Een miezerige zon... een ontrouwe trawant Het is puur Hollands Weer zo onvoorspelbaar Wat wordt ons door de weerman voorgehouden?…

. ______________________________ ZONNEWENDE 't Was weliswaar meer daar dan hier, lokaal Tornado-achtig als een wervelwind Een wolkbreuk uit het niets, zonder een hint Wel heftig, maar op zeer beperkte schaal Na 't ontij was de nacht het kortst geweest Begin der langste dag: Midzomerfeest…

Ik bofte dat ik in een droge jas net voor de wolkbreuk op het werk was.…

Na haar portret achter de bui van de Tilburgse wolkbreuk kreeg ik de verlichting van het vervolg door die intense blik dat deed mij watertanden voor elke hap van haar bediening tot de opklaring de dag vormde met het richten tot elkaars gezicht.…

heeft alles weer zin zeiden zacht Lippen lijzig zwijmelend in zijn oor En gingen voor zijn levensdoel door Toen hij ze zoende op een nacht Omdat een gevoel van zomerzotheid Hem drogeerde met een zoele waas Hartstochtelijk over zijn wilskracht de baas Als door een toverspreuk geleid Dook hij haar balzaal naar binnen En bracht zoals een wolkbreuk…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

wolkenbezwaar tot enkels gezakt overgeleverd aan modderstromen qua hellingshoek onberekenbaar in termen van lichte lakschade na hersenbreuk en luchtbrug, hangt, pak 'm beet, op afstand toch zomaar een straatlengte in bomen van mentale ondersteuning Of zeg ik nou iets raars?…

Een wolkbreuk stort zich op hen neer, maar dit weerhoudt het tweetal niet, integendeel: het bindt hen méér. Ze klimmen naar het hoogtepunt, terwijl ze in de wolken zijn. Het uitzicht wordt hun niet gegund. Hun schoenen doen een beetje pijn.…

Was het de wolkbreuk of toch het verdriet om wie in dat graf haar was ontstegen, dat ze onberoerd haar gezicht nat liet? Het enige gezelschap bij het graf was zij. Versterkt door de harde regen droop van het taf'reel de eenzaamheid af.…

Een wolkbreuk, felle bliksemschichten Een open tuindeur, jij en ik Genietend van het ogenblik Een kaarsvlam flakkert, seint berichten Hooguit bestemd voor ingewijden   Eenmaal ontcijferd spreekt het oog Jij trekt je wenkbrauwen omhoog   Dit is een taal van alle tijden Het spat en spettert op de vlonder Het golft vanuit…

– Door wildgrijpende rukwinden betast, Zich welvend, de aarde, angstig voor de eerste stoot, En achterover ligt ze, en rilt en dampt, Als bronst van zomerstorm in wolkbreuk, stampt, Schokkende, zijn bevruchting in haar schoot.…

Gaat de Beurstraverse normaliter gevat al voor Koopgoot door laag en bijzonder bij wolkbreuken wordt het één pot nat zeker met veel verdieping er nog onder Julian Beever wereld beroemd die stoeptekenaar kalkt aan afgronden onder zeil in de regen houdt voor veel volk water bij wat af is tegen vandaag komt de klus naar hij zegt nog klaar…

In ook mijn huis en ons dorp waar het regent, wij ook het tikken horen op de ruiten, de wolken dikker en dikker zonder de verkwikkende stralen van de zon op van die dagen wolkbreuken zien worden, woont ook de angst bij gevluchte gezinnen, bij nazaten met intense hoop in 't hart dat de wind daar gaat draaien.…