21292 resultaten.
Dubbelsporig
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 50 jij hebt wel trekjes
van de hoge
ochtendwind
die in de vroege
morgen al wat
witte strepen vindt
ze dubbelsporig vouwt
want atmosferisch is het
op die hoogte erg koud
ze blijven zo langer
in het gareel maar kleuren
met zonsopgang rood mee…
Het wolkje
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 448 Een wolkje aan de verder heldere hemel
ontneemt de hemel de status van helder.
Het wolkje gedraagt zich als een eigenwijze
achterblijver die niet van opgeven weet.
Het is een dissident, die hoog in de lucht
protesteert tegen de gang van zaken:
de kaalslag van de helderheid, de koude
van de blauwe leegte, de hoge eenzaamheid
van niets…
Het goud
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 47 het waren
witte wolken
die jij het
goud aan de
randen schuurde
in jouw poging
lente vroegtijdig
te laten beginnen
eenvoud was
het mozaïek
waarmee de
plantsoenen
werden opgesierd
en dan nog in een
veelvoud van
herhaling
in kleurpaletten
bleef ook variatie
het ondergeschoven
kind in blauw
groen en geel
in hun strijd
wie er…
Trage metamorfose
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 571 Onaantastbaar glijden
donzen aquarellen
in trage metamorfose
langs het blauwe linnen
Sierlijk gesluierde bruiden
een witbebaarde reus
hier en daar wat elven
verpozen aan het azuur
De kwast gedoopt in grauw
over wit gestreken
lost pittoreske vormen op
in een stilleven van nevel…
Een bed van wolken
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 537 De goede God jaagt adembenemend hoog
De winden boven het sop der zee
Spelend met de zon
Schudt hij de wolken op
Tot schuimende witte kussens
Boven een strak blauw overtrek
Met hoofden opgeheven zagen wij benee
Dat het goed was
En leerden lief te hebben
Genietend van het spel
Der hemelse natuur…
Een projectie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 ik blaas wolken op
tot ware luchtkastelen
laat witte schepen zeilen
in een blauwe oceaan
het is een spel
waarbij ik ongestoord
naar eigen fantasie de
schepping bij kan schaven
in een projectie
die mijn stemming en
emoties kunnen dragen
tot alles weer verwaait
maar de speelse wind
was niet mijn vriend
ook de zon verdween
achter…
Met donkere schrik
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 45 met handenvol
wind probeerde zij
wolkjes te boetseren
in hun altijd zo
eigenaardige hoge vlucht
zij vulde ze met
regen en stuff
uit de verre sahara
toch moesten ze nog
speels zeilen in de lucht
waar rood in
neerslag donkerde
wist vocht de onderste
randen te kleuren
met donkere schrik
zij zette de cumulus
keurig op een rij…
Drenthe
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 198 Waar weiden,vennen
groen gekleed
als golven stromen
door het land
De wind gevangen
door bomenhagen
schier eindeloos geplant
Dromen ijle wolkensluiers
in een hoge stille lucht
waar een rover staat te bidden
voor een geslaagde vlucht
Word ik op de grote heide
soms door stilte overmand
die dan zo duidelijk voelbaar
is in dit oude Drenthse…
Het ijle wit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 86 nooit botsen wolken
zij komen en gaan
groeien aan of lossen op
in eigen stroming
trekken zij voorbij
hun vormen lijken vrij
toch spelen zij het spel
van kleur en zwaartekracht
de onderkanten donkeren nacht
terwijl het ijle wit zich
stralend baadt in het laatste licht
voordat de zon ten onder gaat…
dubbelmooi
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 163 wolkengezichten
drijven starend bovenlangs
spiegelend water…
hangt in donkers verte
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 396 ik zag vanochtend zon
de wolken schaduw vragen
ze keken om en riepen
hen niet op te jagen
hij knipoogt naar
de wind die jachtig giert
langs strand en schaduw
meevoert aan zijn hand
naar branding waar de
schaduw overslaat in golven
en schuim de restjes zon
in wit hebben verzwolgen
winden zijn gebleven in
stilte op het strand schaduw…
ik zag ze jagen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 282 wolken bevolkten
vandaag een helder blauw
in een middelgrote stad
waarin de zon het moeilijk had
in hun vormen
stormden ze huizenhoog
in een skyline die
een weidse horizon verboog
ik zag ze jagen
hun druppels dragen
in de grijze onderkant maar een
koele wind hield alles in de hand
totdat thermiek
in het geniep een andere…
De maat genomen
netgedicht
3.0 met 142 stemmen 40 heeft
van de natuur
geen enkele
weet meer heeft
omdat chaos
ons de maat
heeft genomen
wij van hoop en
liefde alleen nog
in de verte dromen…
Verdwijngebied
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 36 ik zag
oplossende
wolken in
verdwijngebied
waar droogte en
helder heersten
precies zo oogt
jouw blik
mijn lief als
jij mij even
niet goed
kan gedogen
we lossen
niets op maar
geven elkaar
wat meer ruimte
om het licht
beschadigde ego
weer heel
voorzichtig te
kunnen pruimen
in een door liefde
gesynchroniseerd
samen bewegen…
Zomer bijna voorbij
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 936 Wolken breken,
regen stroomt neer.
De natuur huilt
bloemen verwelken
ze stralen niet meer...
De zomer is
bijna weer voorbij.
Het maakt me verdrietig
dat ik even schrei....…
Vergeving
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 182 De wolken branden in de lucht
er is geen wind, slechts een zucht
de rivier borrelt alsof hij kookt
de natuur lijkt in opstand
ik ga naar de rand van een ravijn
om te zien hoe vergevingsgezind zij zal zijn.…
Onzichtbaar
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 654 Hier lig ik,
Ik kijk naar de wolken,
Dit is de rijm van een andere tijd,
De rijm die mijn oren doet vollopen
Want de woorden smelten in mijn hoofd,
En des te sneller loop ik over.
Ik lig uit elkaar,
natuurkundig gezien.
Er is namelijk geen deel in mij,
Wat momenteel verbonden is.…
Een monster in wording
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 384 dit wordt vast een draak
van een gedicht
kijk maar eens goed
wellicht
vliegt straks op eigen kracht
een monsterkind hier opgewekt
de wolken in
schraapt het later zwavelsteen
met een bek vol spitse tanden
bespuugt het dier ooit echt
een eigen vurig nest
verhittend met zijn vlammen
of briest daar juist wat koelte in
omwille van…
Vruchtbare aarde
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.131 In de omhelzing van de natuur
In de kleuren van de zonsondergang
wanneer ik
door het gras
naar de horizon kijk
met de aarde voelbaar onder mij
met de getijden en de kringlopen
van de natuur
luisterend, wakker
glanst mijn levensgeest
in de schoonheid
en heiligheid
van alle leven…
Puur natuur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 47 Oh, hoe schoon is de natuur
na een haring in het zuur
grauwe ganzen op de loop
blinde mollen zonder hoop
en de zon schijnt op het land
Kijk: een houtduif vliegt in brand!
Oh, hoe schoon is de natuur…
Kijk me aan
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.373 Kijk me aan
Zie wat je me aandoet
Kijk me aan
Liefje dit is niet goed
Kijk me aan
En zie mijn pijn
Kijk me aan
Zie je dan niet
Dat ik er voor wil je zijn…
Kijk uit!
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 688 Kijk uit wat je zegt,
denkt of doet,
voor je 't weet
betaal je voor je moed
met je leven maar...
De zon schijnt!…
Dichtbij
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 7.022 Kijk ik
met lange ogen
dan zie
ik wat dichtbij lijkt
op mijn
gevonden gezicht
met een mond
die me uitlacht
zonder te kijken wie
ik ben…
In de schaduw kijkt hij
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 645 Te
oud wil hij vergeten
wat hij ziet
en zwijgt hij met gebaren
die de tijd
niet meer vragen
of hij mag wachten
op de bank die
alleen voor hem
bestemd
lijkt
zolang hij
niemand vraagt
waarom zijn schaduw
steeds meer op
zijn doodsdeken
lijkt…
Zoals je ziet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 465 Je bent uniek zoals je bent
Niemand ziet de beelden in je hoofd
De gedachten die je onderkent
De redenatie waarmee je jezelf looft
Niemand is ooit van zijn eigen wereld beroofd
Een andere kijk is iets dat nooit went
De visie die je de wereld inzendt
Het geen dat de mens zichzelf belooft
Niemand weet wat de ander drijft
De vrije wil blijft…
Ik kijk.
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 978 Ik kijk met mijn ogen
oké door een bril
dat komt omdat het zonder
domweg niet wil.
Ik luister met mijn oren
naar wie dat maar wil
maar soms denk ik wel eens
hou nou toch eens stil.
Ik voel met mijn handen
maar dat niet alleen
ik voel met mijn wézen
zoals ik is er geen.…
Denken
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 803 Of zouden ze niet verder
kunnen kijken dan hun
neus lang is?…
ik kijk naar de andere kant
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 145 deze kant is vanzelfsprekend
van deze kant gezien is t
indrukwekkend. Vanaf die
kant anders. Helder toch?
Ik heb alleen mezelf nog
niet gezien daar. Dat ver-
dient een wandeling
naar de overkant dus.
Daarna kan ik nog zien.-…
kijken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 542 het akkerland toont haar contouren
in een koud en grijs beeld
op zoek naar licht in woorden
het is nog steeds koud en kil
laat zonlicht langer blijven
ik wacht op warmte voor mijn gezicht
staan de geheimen nog steeds op mijn pad
wij wachten altijd af
en kijken door de ogen
die alleen maar blijven
kijken…
nu pas
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 181 het heelt pas nu ik weet
hoe jij de vrouwen zag
of wat je voor hen voelde
het paste pas na een paar jaar
toen ik bij anderen
dezelfde blikken zag
nu ik tot in detail
heb leren kijken door jouw ogen
begrijp ik wat verleiding was…