311 resultaten.
Getz
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 409 Insensatez
De adem voelbaar
in een zoektocht
langs de juiste kleppen
Jobim op de toetsen
rond de heesheid
van Maria Toledo
En opeens ontvouwt zich
de bloem van de meester
rollend koper
wuivend riet
vergezichten van klank
in een volheid die
rechtstreeks naar het
hart gaat
Zo wil ik klinken
met jou…
Dag verloren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 652 Sneeuw onder de wissers
van een weg wuivend
dronkemansrelaas.
Dan een man daar
die zijn dwaasheid snel erkent
en, met het portier nog open,
naar zijn zwaktes wijst als schuldigen
van het doolhof
waarin roos met doornen prikt.
Bloed op het tapijt.…
Controverse
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Wat zouden bergen zijn
Als er geen dalen waren
Wat zijn rivieren
Zonder oevers wuivend riet
Wat zijn vlaktes
Zonder nevelige wouden
Aan horizon in ‘t verschiet
Wat is een hemel
Zonder wolken
Zonder vogels langs het blauw
Een strand zonder zee
Een zee zonder branding
Een vogel zonder zang
Een helder ochtend zonder dauw
Kortom…, wat…
schoonheid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 423 in het frêle ochtendlicht
contouren van de prille dag
het bespeelt de meibomen
rustig balancerend op de wind
het draait de deuren open
van donker naar licht
waarin mensen ontwaken
in de spiegeling van eigen creatie
de dag trapt af
in wiegende beelden
vloeibaar wuivend
over de schoonheid van het landschap…
Vergezichten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 563 Een bedwelmende oostenwind
blaast zijn hypnotiserende gedachten
langs koele rotsen en wuivende olijfbomen.
Meeuwen verliezen zich
in beeldende wolken
vormende een stoet
van witte vergezichten.
In de verte zinkt de zon
in zee, in nacht, in andere handen.
En de regen, zij valt
met regelmatige tred
op het ritme van haar hart.…
Herfstwind
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 72 HERFSTWIND
daar staat ze
‘t is nog een kind
ze ziet de bomen
wuivend dansen
op een been
in de straffe
koele herfstwind
in de late zonneschijn
vliegen de wolken
als witte zwanen
om haar heen
en de kleurrijke was
wappert aan de lijn
en zij … zij wil ook
ooit zo’n ballerina zijn
ach hoe eenvoudig en fijn
kan soms schoonheid zijn…
Langs de vloedlijn
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 609 Licht tipte zand, ogen bogen
en het strand raakte bedolven
onder een lange adem, de oceaan
een nachtsonate van geruis
en wij keerden op onze schreden
over gouden duinen, wuivende palmen
indrukken achterlatend
later dwaalden vingers
tussen schouder en blad
een levensloop van stiltewoorden.…
wachtende stilte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 242 vanaf de valreep wuivend
je laatste roep, verwaaid,
iets over spoedige berichten
rakelings langs de waterlijn
turensmoe m'n ogen
slenter ik door regennacht
in een kring van waternevel
flonkert een toplicht naderbij
maar blijft in z'n koers volharden
laat havenhoofden liggen
brengt geen bericht
van overzee…
Hinken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 327 De wind in wuivende pluimen gras verscholen.
Hij lacht.…
Geluksmoment
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 350 Licht ik mijn wuivende hand op.
Het geluksmoment.
Als een film in een map.
Staat gedocumenteerd in mijn laptop.…
Stil verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 281 Diep verborgen in het
schaduwrijk gebied
zie je tranen om wat is
In het licht zie je het niet
Niemand ziet het
stil verdriet, het gemis
Het verlangen gevangen
Kleurrijke bloemenpracht
fladderende vlinders
dansende libellen
kabbelend water
wuivend riet
statige zwanen
In lommerrijk gebied
zie je al die tranen niet…
Jij brengt zondag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 170 zo dicht bij jou
voel ik hoe het leven
telkens weer opnieuw
haar mooiheid toont
want jij,
jij draagt lieflijke
kleine vogeltjes
naar mijn handen
wuivende vlindervleugels
die als kriebelwarmte
in mijn hart landen
bloemenbloeiende
ja, groene lenteweides
in mijn oogopslag
geborgenheid
in liedjesmelodieën
warme symfonieën…
Kind van de zon
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.532 (Naomi)
dans maar kind van de zon
met je vleugelvoetjes licht
op de muziek van je hart
laat je stemmetje klinken
als de zingende tuinfluiter
tussen het kleurige wingerdblad
dartel maar als het veulen
dat haar blijdschap in een wei
met kleine madeliefjes vindt
vergeet de tijd, meisje lief
glans maar als de zilverberk
ritmisch wuivend…
Riet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 wuivend riet
Je neemt het
waar
riet, dat wuift
halmen taai....
Door een wind
die,in de loop van dag
aanwakkert
tot windkracht-7
Het brengt
leven....
over het water
aan oever en wal
Wij wandelen
naar
het later
'n schijnbaar niemendal
De wind eerst
tegen
dan in de rug
naar ons thuis, terug.…
Dromen van de boekenkast
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 107 Fantasie van zuchtend landschap
zonder zweet van verwarring
argeloze creatieve heimwee
toen het zomerde in de stad
weer alleen in het verleden
in de stralen van de zon
met wuivende bomen
muziek van natuur
beschaving in stilte
opnieuw vervreemdende
erotiserende schoonheid
langs niet bestaande wegen
en onwerkelijke geschiedenissen…
Veluwe
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Onder hemelsblauw
wiegen smalle berken
in het wuivende gras
wit in geelblond
een gehavende den
staat eenzaam op afstand
het tafereel te aanschouwen
hij mist zijn familie
allemaal verwaaid
met de vele stormen
ik loop tussen
wat de natuur
te bieden heeft
elk seizoen
zit vol met charmes
als je er oog voor hebt…
Vierdimensionale zomeravond
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 481 Waar ik sta
bestaat de wereld
uit wuivend grasland
en het lied van krekels.
In het westen
koestert de ondergaande zon
roodgewangde wolkenkinderen
aan haar borst.
Tijd vertraagt,
rekt zich geeuwend uit
en legt zich te slapen
tussen de zomerbloemen.…
Herfstsonate
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 372 Wuivend in de milde herfstzon
schitteren de vele kleuren
als op een schilderspalet
strak tekenen de nerven zich af
de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich
als een vliegend tapijt
aaneen gesmeed voortbewegen
opgejaagd en weer uiteengerukt
om met een laatste buiteling
zacht dwarrelend neer te komen
op de zwarte aarde die hen wacht…
mijn eerste kleinkind
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 4.406 oma`s kleine vent
met je zoekende ogen
`t is of je me kent
zal je me mogen
je kan me weer geven
dat geeft me veel moed
een inhoudsvol leven
dat doet me zo goed
met je wuivende handjes
je neusje zo klein
je mond zonder tandjes
zo vertederend fijn
`t is alles wat deugde
`t kan niet meer stuk
mijn innige vreugde
mijn stralend geluk.…
pennenvrucht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 283 ik verhaal van taal
tonen en toetsen
van rustige rijm
uit pennenvrucht
een pagina poetsen
een wuivende wevende hand
schept in een scheve letter
door kille kool geholpen
een prille parade op blank blad,
nog onbeholpen
een gretige geest
vreet vroege verzen
waar woorden worden,
spichtig of sproeiend,
tot wat u nu leest…
Kwallen
gedicht
3.0 met 36 stemmen 24.606 Kwallen,
deze vliegende schotels van de zee,
over bleke koraalstranden zwevend,
wuivende jungles wier.
Onderwater-parachutisten.
Zusters van de champignon.
Slakken zonder huis
(De zee is hun huis.)
Door getijdestromen voortgedreven.
(De maan is hun motor.)
Op het strand liggend
voor snot
wachtend op de volgende
vloed.…
Hier en ginder
netgedicht
4.0 met 69 stemmen 1.919 Nu nog een ietsje meer naar hier,
ja, daar, over al die boterbloemen
omzoomd door wuivend fluitenkruid.
Ach, neem dat boegeroep dan
maar voor lief – en vergeet niet
je laarzen aan te trekken.…
verbondenheid
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 495 in de onderlinge verbondenheid
druppel ik naar binnen
door de poriën van je zwoele lichaam
in de meren van je ogen
weerspiegelt nog het levensverhaal
en in de schelpen van je oren
ruist nog donkere verwarring
maar innig onder je wuivende haren
bloeien wij op
de liefdevolle woorden vanuit mijn mond
strooiend over onze handen
gevoelens…
anadroom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 aan de rand van het wuivende bos
tegen het kleurloos van schuivende wolken
een wegstervende trein, weet je nog dat
ieder van ons, hoewel onwetend, samen
het verschil der delen, ons beider geheel
onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift
als ontmoeting van verlate tijdgeesten
grenzend aan de binnenkant van donkerte
geduldig onafwendbaar…
Kalmte
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 170 Om in de rivier
van stromend water te drijven
vanaf de bron
tot aan de monding van de zee
speurend naar die éne traan
verloren in het water
en bleef hangen
in het wuivend riet
nu jaren later
te kunnen schrijven
van wat geworden is
uit de rivier van herinneringen
droeve en ook mooie dingen
een kalme zee die mij hopelijk
nog enkele mooie…
Lindebloesem
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Het is tijd, geen kasjmier
meer, geen zijde, zachte
vachten en vanillelakens
niet mijn bloed laten koken
in een waterval met duizend
vingers koudvuur op mijn huid
maar onder zoete zoemende
lindebloesems echt kussen
achter wuivende gordijnen
samen verdwijnen
in een grenzeloos lichaam
dat niet langer bloedt
van verlangen
een kind…
Berusting
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 746 Zwervend langs het wuivend riet
banjerend langs bermen
luisterend naar 't hoogste lied
van ijle vogelzwermen...
Dolend door die heerlijkheid
leef ik 't intensiefste
dan ben 'k in al mijn eenzaamheid
het dichtst bij jou, mijn liefste.…
Pijnbomen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 186 Gouden warrige haarlokken
losjes als tamboerijnbellen
tikkende tijdloze klokken
tenen die naar voren hellen
draven langs zwarte grachten
in warme zakken tissueproppen
zijn frases zullen verzachten
benen die niet zullen stoppen
Twijfelachtig wil ze negeren
en ontbering voorkomen
haar tranen stromend dresseren
wuivend pampasgras, pijnbomen…
Honingvlinders
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 211 De talmende rivier
heeft vriendschap gesloten
met onze familie op de oever
hier in het bommelland
honingvlinders fladderen
vlijtig boven het boomgaard gras
wolken werpen schaduw
op de wuivende kruinen
van de ooftbomen
we eten uit eenvoudige handen
want het is zomer in de boomgaard
en bijen zoemen rond blije kinderen
die buiten spelen…
Ergens in de oostenwind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Stil strijkt de oostenwind
over vlakte, bos en water
door ruisend bladergroen
en over wuivende halmen,
verspreidt rust tot de horizon
ontspant kabbelend, golvend,
strijkend door de haren
en dromend van een vredesrijk
sta ik hier stil te staren.…