Alle inzendingen over zachte

Twee "handen" om een kinderhoofd die zacht de slapen koelen Is dit het diepere bedoelen om nu van het leven zo zeer beroofd zich zo gehavend te voelen…

De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

zacht zuchtend, de wind zomersterven ruist vredig stilte tot stormen hergeboorte wemelt rond afgevallen bladeren…

Fluweelachtig zwart daalde de donkere nacht als een zachte deken, dekte de slapende dag tot het weer ontwaken toe.…

Hermione uit het Potter-verhaal had een zacht huidje, glad en egaal. Maar uit begeren ging zij zich smeren. Haar vel spreekt nu een andere taal.…

Zo zacht en zonder ongerief. Is het waar, is het echt dat ik zonder lasten ben en niemands' knecht.…

het licht van de maan schittert sterren in haar lach haar hemels lichaam strelend ademt de wind zacht watervallen in de nacht…

De zachte wolk is er Boven mijn poëzie. Zoek me in de regen Vind me met zonnestralen.…

Wolken wit onder een zacht blauw hemeldak. Op de vleugels van mijn gedachten zweef ik de einder voorbij verzonken in stil verlangen.…

lichte lokken om te tillen zijdezacht achter mijn oor harde woorden zachte zinnen zware haren als ivoor…

oude koolwitjes boven vermoeide bloemen vleugelwieken zacht laatste eitjes zijn gelegd herfstregen talmt nog even…

Zie de zachte glinstering van de waterdruppel op het frisgroene lotusblad ze is als een parelende traan van vreugde en verdriet en verbeeldt hoe lief ik jou had.…

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

zacht en teder ga ik verder met houden van om datgene wat voortkomt uit mysterie als het bijzonderste ooit in alle intimiteit te beleven…

eendagsvlieg oogverblindend zacht met wit doorzichtige parelmoeren vleugels vliegen vanaf de oever naar de overkant had ik vleugels van morgenrood…

een man leerde zijn veren gebruiken in de echo weerklinkt zacht zijn huilen hij herinnert zich hoe het vroeger was toen hij vloog en vogeltaal sprak…

de blote woorden dragen het meest om het lijf de naakte waarheid de woordkarigen zwijgen als waterwilgen zacht buigzaam en taai…

dat je met mij ook de liefde wilt bedrijven Je begint zacht mijn haren en voorhoofd te wrijven Het is niet zo maar een kus die je geeft Maar lippen die voelen, een kus die leeft Niet meteen een mond die je open wil wrikken Met een tong zo diep om bijna te stikken Een zachte mond die langzaam vraagt om meer Heerlijk ik beantwoord keer op…

je Over je blote lijf Ik wil je in mij voelen Lang, wild en puur Je wilt mij Nu, op dit moment Zacht lig je op mij En begint het liefdesspel Je lichaam beweegt Hevig vol passie Zacht kreun ik Vol genot en geef mij helemaal Je valt naast mij We liggen uitgeput Zalig van genot Zoenen elkaar lang intens Liefde wat is het toch zalig…

de stoppels zacht en kietelend lachend duw ik hem weg en trek hem terug en dan zachte, zoete lippen op het gras onder de lucht bijtende kou sterren zachtjes schijnend harde housemuziek overwaaiend vanuit de stad en dan verschrikte open ogen vol met natte tranen druppels op mijn dekbed het raam stond nog open ik viel in slaap ik droomde…

Oneindig ver zacht vliegen wij.…

De wereld rondom ons kan ons even niet meer raken, het gaat nu tussen jou en mij 'vergeef het mij', 'vergeef het jou', en laat je zacht door engelenvleugels dragen. Het is om mijn niet kunnen dat ik nu verdriet, mijn menselijk ego dat mij zo verried. Heel zacht streel ik weer jouw zilverwitte haren.…

een aal hard als het hoofd van haar vader en alle vaders na hem woorden als muziek als gesels die striemen woorden als wolken als een zachte deken woorden als een snik fluisterende woorden zacht zalvende gierende woorden schreeuwende woorden brullende, kolkende woorden woorden woorden woorden zoveel woorden hopeloos verdwaalde…

O, sluimer zacht! 't Is al zo kalm: Geen vogelengalm Verstoort de nacht... O, sluimer zacht!…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorre bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorste bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

Bach Het slotrecitatief voor soli: sopraan, alt, tenor en bas: “Al heeft de dood ons hier gebracht Dag prachtmens, rust nu zacht!…

Twee lieve zachte ogen, kijken mij smekend aan. Het is alsof ze vragen, raak mij eens even aan. Ik kijk dan in je ogen, ik streel zacht langs je mond. ik weet dit is een gouden schat, het is liefde wat ik vond. Ik zal die goed bewaren, het is een nieuwe start. Ik sluit het veilig achter de deuren, De deuren van mijn hart.…

Jouw leventje, nog maar net van start brengt zoveel vreugde in ons hart Lief klein mensje, mensje klein Ongeloof'lijk dat je voor altijd bij ons zult zijn Je oogjes, je handjes en je lach Je verrijkt onze levens... elke dag Lief zacht mensje, mensje zacht Wij zijn dankbaar dat jij bij ons bent gebracht…

Ik had zo zacht geslapen, En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij.…