Alle inzendingen over zestig

Agressie ingedamd in vier en zestig velden vier torens weldoortimmerd, bruut twee houten helden zorgzaam ingepaald door 't voetvolk der pionnen (dat de rekening betaalt).…

ze is een echte Zeeuwse van zeker zestig plus we komen aan de praat over de grote rampvloed ze kijkt me aan en zegt: "wij mensen, die hier leven kijken altijd naar de huizen in dat van ons zit zout"…

Versje 10 Vermeldt mijn Schoolrapport Aan het eind Van klas twee - Naast alle zessen en zevens Was ik er wel blij mee, Een tien kreeg Ik omdat ik Mijn versje altijd Zo mooi op kon zeggen - Of ik ook begrepen Had wat Guido Gezelle schreef Daar hoefde ik gelukkig Geen bewijs van te overleggen…

Als kind vond ik mensen van zestig stokoud zegt iemand van zestig. Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje En kijk nu eens, we zijn nog even jong als vroeger. Ik wil niemand ontmoedigen, maar zeker ben ik niet dat twintigers even overtuigd zijn van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf.…

zij zag heil in een rode hoed op een paarse jurk om zichzelf te zijn met haar zestigste verjaardag wachten tot je zestig wordt lijkt me rijkelijk laat om jezelf te worden ik wacht niet en eet rozen liefst verse…

Een uitwas van het proletariaat Dat was dat vieze slapen op de Dam Nu prijkt het weer voor één keer op 't program Omdat een kraakverbod op stapel staat Een update van een jaren-zestig-droom Met waterwerend telefooncondoom…

Er is, zo’n zestig jaar na hun debuut, Alsnog een gloednieuw nummer uitgekomen Met samenzang die van weleer doet dromen De song ontroert en raakt mij absoluut Toch krijg ik ook een naar gevoel hierbij Is dit nu kunst of lijkenpikkerij…

Ik lig te huilen in bed negen en zestig ben ik en ik lig te huilen alsof ik een kind ben maar ik ben geen kind toch? Ik de kalme, de rots op wie je kan bouwen maar die ten ene male ongeschikt is om mee te vrijen. onbeholpen als of ik een kind ben maar ik ben geen kind toch?…

de vorst heeft blijkbaar keihard toegeslagen ze zit bevroren op haar hoge troon een ijskoud Brits en koninklijk icoon de kroonprins telt de uren en de dagen de zestig jaren zijn voorbijgevlogen en al die jaren bleef ze onbewogen…

Een man van zestig wordt weduwnaar En hertrouwt niet. Een man van dertig overkomt hetzelfde en hertrouwt wel. Is de eerste trouwer dan de tweede? Het kan net zo goed, dat de tweede over minder energie beschikt, maar niet over minder liefde en trouw.…

Ze deelden lief en leed ruim zestig jaar Nu is hij ziek, zwaar aan het dementeren Moet een verpleeghuis in, het kan verkeren: Dat heeft wél plaats voor hem maar niet voor haar Wat doet in zo’n geval de politiek? Geen moer, geen zier, mijn god, wat is dát ziek!…

kortere naam ken ik niet nooit vader ooit eens papa tederheid was verborgen langzaam verzachtende vader wel eens tranen in je ogen druppels van tederheid zorgzame grijze oude man meer dan zestig jaar met de liefste vrouw moeder lieve man achter een schild na je eenzame dood kun je nog zo vertederen wordt je late humor en liefde…

Want ja, hij wordt nu ook al grijs, hij loopt al naar de zestig. Toen ik hem kreeg, laat mij eens zien... ja, ik was net negentien. Toch ben je zo een beetje, hier. Een beetje in de buurt. Het maakt mij nog gelukkig. Ik zal wel zien, hoe lang het duurt.…

„Ben je zestig?” Ja, ik ben ’t; Ik beken ’t; Kan ik ’t wel ontveinzen? ’t Haar mijns hoofds is dun en grijs, En (dat maakte ik niemand wijs) Niet slechts van gepeinzen.…

Anderhalf kilo eiwit Tien kilometer kabel Kronkelend in mijn Hersenpan - zestig jaar Garant voor gedachten Zo helder als 't maar Kan - nu totaal Aan gort gewerkt, Uitgewerkt, Niet meer in staat Ook nog maar Een zuivere gedachte Af te leveren…

De nieuwe Dichter van het Vaderland Mag, in de wolken door de eerbewijzen, In een speciale feesttrein huiswaarts reizen En werpt daar nog een half oog in de krant En leest dat exact zestig jaar geleden De laatste treinen richting Auschwitz reden.…

De nieuwe Dichter van het Vaderland Mag, in de wolken door de eerbewijzen, In een speciale feesttrein huiswaarts reizen En werpt daar nog een half oog in de krant En leest dat exact zestig jaar geleden De laatste treinen richting Auschwitz reden.…

BERICHT VAN EEN DOLER Wat is de wereld Toch lang leeg Geweest, gevuld met Alleen dode lichamen Stoffelijke omhulsels Van wat ooit mens was Een kleine zestig jaar Heb ik hier rondgedoold Tussen louter lege Hulzen en niemand die Mij ooit gekend heeft…

Na zestig stukjes op het proza tabblad houd ik het graag een poosje voor gezien. Voor u en mij wordt snelsonnet misschien Een uitgelezen, grappig stukje kladblad. Wat een gotspe, welk' verkeerd gerichte lef… ’t is kunde wat me nog ontbreekt – heb slechts geduld met deze ‘F’.…

De cijfers lijken eindelijk te dalen Toch lopen wij voorlopig nog gevaar Al liggen de vaccins nu bijna klaar Niet iedereen kan snel zo’n prik gaan halen Goddank ben ik de zestig gepasseerd Dus ik word straks meteen gevaccineerd…

Zestig jaar na dood en verschrikking moeten wij schouder aan schouder staan er voor waken dat gestoorde lieden nooit weer onrecht en wreedheden begaan.…

het vrouwtje in de rode jas heeft nog veel levenslust ze is al vijfenzeventig toont zich als net zestig na haar weduwtreurnis lacht zij weer naar het leven op de golfbaan ontmoet zij hem een poener met een petje hij is een prille vutter kent niet haar aantal lentes tevreden delen zij getwee zijn brood, zijn bad, zijn bed…

Zo’n zestig euro voor mijn snackbarhappen, zeshonderd voor wat zicht op Max Verstappen.…

revolutionairen van de jaren zestig rijden nu op elektrische fietsen bij voorkeur grijs van kleur hebben een lelijke grijze vrouw die ook elektrisch fietst ergeren zich aan bladeren die van bomen vallen aan hondenpoepjes kijken rijdende rechter zijn eigenlijk al dood. Martin Wings zie ook: www.martinwings.nl…

Vermaak Raak In het hart Der mensen Raak Getroffen Raak Vermaak Het volk De edelman Vermaak Raak Een draak Met zestig poten En vleugels En teugels Raak vermaak Een schouwspel Een deftig toneel Een tribune een publiek dat kijkt en lacht Raak vermaak…

Door ziektes of een ongeluk geveld Gaan ze nu nog als mummies door het leven. Je zou ze een verwijsbrief willen geven, Die daar in Assen zijn tentoongesteld. De eerste vraag bij ’t zien van allemaal: “Is er misschien een dokter in de zaal?”…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

Ruim zestig jaren samen musiceren Sex, drugs and rock-’n-roll, een flauw cliché Na achttien jaar komt toch weer een cd Wat moesten al hun fans dit lang ontberen De heren werken niet meer bijster snel Ze zijn op leeftijd, ik begrijp dat wel…

De mens in mij loopt achter de woorden aan waar tijd geen letters kunnen vertalen tikt liefde de uren nog immer vooruit geen klok tikt haat zelfs niet op de halve uren wanneer een enkele slag raakt, tikt de tijd door naar één minuut voor twaalf nu nog zestig seconden...…