Alle inzendingen over zie je de wind

Je bent er nog. In deze zachte vreemde heb je op mij gewacht. De deur staat aan. Mijn lippen raken je. Ik neem de stille bewijzen waar van je bestaan. En naar de dood getekend door de jaren hervinden wij met onze ogen dicht het leven in eenvoudige gebaren. De eerste merel zingt het donker licht. De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…

Hij groet zijn hand: klein glas. De trage kamer groet hij, het vertrek van zitkuil, eethoek, suite, tot hij ze niet meer ziet. Hij sluit de ogen, wacht. Hij groet de zachte nacht, die langzaam, langzaam, hem de laatste tonen van gedachten horen doet. De leegte groet hij, toevluchtsoord. De oude kat, de zwarte, streelt zich met de hand…

Ik zie haar nog zitten: een simpele bank met een simpele vrouw met twee simpele handen omhoog naar de lucht, voor het rood van de tuin in de zon, als een meisje zo rank, als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren. Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij, ze keek naar haar handen.…

Hier is het morgen. We schrijven een datum, kijken het raam uit, smeren een snee brood en vrezen het ergste zonder dat het ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van een gelaten stadje op de oever van stromend water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…

Nooit een orka gezien in de dorpsvaart, nooit een zebra in een weiland ontmoet, geen kokospalm in de boomgaard, maar wereld was er in overvloed. Boer Bethlehem had een Duitse herder, in de stal stond een Belgisch paard. Het Guinese biggetje zonder staart woonde op Elba, een steenworp verder, waar een meisje Engelse ziekte had. Haar grootmoeder…

Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij. Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen. Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij. Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale, ze schrijven over dingen waar geen woorden voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe men zich zo kan verlagen, zich zo door de maalstroom van deze…

Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Resumé van week 32 (met Arie Kwikfit, O.Blomov e.a.) * Bij "AVONDNIEUWS" van Alex Huppelrat Er is, ik geef het toe, uit Wijk aan Zee Uit Oude noch uit Nieuwe Pekela Veel nieuws te melden over Ben van Sta Men heeft meer op met Ieteke van Lee De bijenkoningin van Alkemade Kreeg van het vlindervolk het heen en weer En raakte…

De warming-up was bezig op het veld, Toch hadden we maar één vraag in gedachten, De spanning steeg, we konden nauw’lijks wachten, Draagt de minister wel of niet een speld? Hoewel haar boodschap helder was als glas, Bleef - hé, wat gek - Qatar zoals het was.…

goed ik ook kijk, ik zie er geen Sommigen zien een oude vrouw, maar ik, ik zie het echt, ik zie jou!…

Ik probeer geen reactie te ontlokken, maar waarom zie jij niet in mij?…

Zie de krokusjes en de narcissen in de bermen staan. Bloesems beginnen knopjes te vertonen. eieren uit vogelnestjes beginnen uit te komen. Sneeuwklokjes steken met hun kopjes boven de grond uit. Hoor de vogels met hun gefluit. Bijen kun je horen met hun gezoem en strijken neer op een bloem; en zuigen allen de nectar eruit.…

‘wat jij me toe dichtte’ weet je nog we renden de heuvel af langs lieflijk zwaaiende halmen en in jou zong de zomer, ter hoogte van mijn hals ik liet me ruggelings vallen in je armen en in de bunker waar poëzie het verleden verschoof vol vertrouwen, om dromen waar te maken met die immer voortdurende vraag je was meer dan hartstocht…

Een mens voelt zich toch wat bescheten, nu eigenlijk is gebleken, dat men van overheidswege best kans ziet te minderen op uitgaven! De regel is dus wel degelijk: als het kalf verdronken is, dempt men de put. Bron: Doelstellingen coalitieakkoord bereikt- Zuid- Holland bespaart € 25 miljoen met minder taken en personeel!…

Beeldspraak van zwijgen, meeuwen bestijgen winden, als pioenrozen. Golven dringen aan, miljoen druppels in de oceaan, verdelen water. Zeeën als muze, te weinig tijd het te bevaren, zeilboot zonder kiel. Acryl blauw water, zijn huid is transparant, zie de bodem niet.…

Kijk naar de bloesem en zie, de schoonheid van de wereld. Kijk naar het jonge malse gras en zie, de frisheid van onze planeet. Kijk naar het riet dat onbezorgd wuift in de wind en geloof, in vrede op aarde. Kijk naar de druiven en zie, onder onze zorg kan ze tot wijn kan verworden.…

Zie de vlag. Het rood wit blauw staat fier in top. Met vlag en wimpel bloeit de trots en voelt de vrijheid plots; als een samenbindend element. Een volk dat weer de eenheid kent. Geen vijand krijgt Holland klein. Want voor rood wit blauw in top moet men een morele winnaar zijn.…

Vandaag komt de wind uit een verdomd koude hoek, ik denk dat ik de knop van de verwarming maar opzoek, want vandaag zit ik te rillen, van mijn kleine teen, tot warempel mijn billen...brrrrrr…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Een bultrug zwom bij Texel uit de zee En is daar al een keer of twee gestrand Een Noorse spuitgast ziet een haard in brand Maar staat te kijken naar een dvd Soms ben je van onwrikbaarheid doordrenkt En past alleen de waarheid die je denkt…

Ik zie de vogels vliegen ’t nestje beroeren, af en aan de jonkies van voer voorzien, ze blijven nochtans doorgaan. Ik zie de vogels landen met een flinke klapwiek een precisie die je bij de mens, warempel niet meer ziet.…

het strand danst samen met de machtige zee het oeroude zand vliegt zachtjes heen en weer en valt daarna op haar prachtige rode zomer neusje zachtjes klinken haar prachtige lichte liedjes in een schemering van lila licht in een schilderijachtig portret en daarna samen slapen maar niet in bed maar onder de deken van sterren wij waren…

Vroeger toen we speelden voordat ik slapen moest jij wees aan de kleur 'lila' dat werd mijn liefste kleur Ik zie, ik zie Op dit moment, nu, hier, Ik zie, ik zie mezelf op dit moment, alleen, geen warmte of lila om me heen..…

Bad-bed-en-broodakkoord! Rutte de magiër Werkte een week aan Een lastige toer Met een verhullende Illusionisme-act Hield hij ook deze keer Stand aan het roer…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan? Geen idee waar ze van waren maar toch…

Als berkenblaadjes heen en weer bewegen Dan weet je een ding zeker: er is wind, Waar ik dan een conclusie aan verbind, Maar menigeen spreekt mijn conclusie tegen. Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…

Wat houdt ze van augurken, Haar duimen en wijsvingers tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier…

In blad van hoge bomen zie ik je hand, bewogen door de wind wuivend naar een kind. In wit van wolken zie ik je ogen, kijkend naar beneden met een milde blik. In waaien van de wind hoor ik je fluisteren, met een gevoel van rust blijf ik ernaar luisteren.…

zie toch eens wat flink het koolzaad wuift in de wind van de autoweg…