Alle inzendingen over zielig

Ik ben zo zielig en verdrietig Ik heb zo’n hele trieste snuit Ik heb al lang lopen bedenken hoe kom ik Turkije uit?…

Een druppel valt uit mijn linkeroog Met veel kabaal op het laatste woord De inkt was droog, is nu weer nat Nog nooit zoveel verdriet gehad De letters verwateren, worden één Het sentiment smelt tot een blauwe vlek Het papier wordt zacht, een gat, een lek Het laatste woord verdwijnt, verdween Het zielige einde van dit rijmsel Is geblust,…

Dan maar knopen in mijn zakdoek Balpenkrabbels op mijn hand Memoblaadjes in mijn dagboek Advertentieteksten in de krant Tatoeages op mijn billen Wasemhartjes op het raam Extra veel geheugenpillen Non-stop inprenten van je naam Spiekbriefjes op vele plaatsen Viltstiftteksten op de plee Je zult het bijna zielig vinden Overal neem ik je mee…

jij bent gaan vliegen weg van kou en regen wilt kleur bekennen ook al heb je dan wind tegen gedachteloos zweven op de losgeslagen energieën van het stressvol aardse leven dat kolkt en wolkt in een verpeste atmosfeer maar jou niet deert omdat je alles losgelaten hebt zonder geknakt of een zielig wrak te zijn ben jij de lente gaan…

Ziek en zielig! Tja, toen moest ik wel even een kwatrijntje schrijven.)…

Je loopt er nu al jaren mee Nog steeds is het niet weg Alsof je niet meer zonder kan Jij had toch zoveel pech Misschien voel je je veilig In de rol die jou zo past Hetgeen je overkomen is Is allang geen loden last Zo ben je met je zielig zijn Uiteindelijk interessant Luistert men naar wat je zegt Toch klopt het van geen kant Om iets te zijn…

nu laat mijn geheugen me ook al in de steek ach, misschien wil ik gewoon een beetje zielig zijn…

Hallo, ween maar niet Zielige Zwarte Piet Uitgezwaaid door Sint die je niks meer vindt Discriminatie ten top De wereld op jouw kop Door regenboog vervangen Aan schoorsteen opgehangen Je tranen van zwarte roet Biggelen hard van je snoet Op ons kaashoofd vol drop Boterham met hagelslag erop Kinderen vinden dit onterecht Hebben medelijden…

In de kale takken van de berk pal voor het keukenraam zat de hele dag al roerloos een kleine grijze tortelduif af en toe klonk een ~roekoe~ maar antwoord kwam er niet de kleine jongen vond het zielig hij opende voorzichtig het raam en riep roekoe naar de duif die keek even in zijn richting maar reageerde verder niet staarde daarna weer…

Ouwe Ome Jan kon niet meer leven zonder z’n borrel of een glas vol hij zat dagelijks zielig te beven van de stinkend sterke alcohol Zijn vrouw zag het met lede ogen aan maar was van mening gezien zijn leeftijd dat ze hem z’n gang moest laten gaan want zonder drank was ze hem ook kwijt De dokter trok ineens aan de noodklok Ome Jan had niet…

pandoer ridders Voor hen, die alles binnen HUN kaders willen vangen altijd alles willen sturen -lees: moeten- daarbij elke, maar dan ook elke vorm van artisticiteit vermoordend Zaden plettend, bloemen in de knop verkrachtend, schofferend, voeten tredend Voor al die schrijversclubjes, de zichzelf toch zó belangrijkvindende zielige…

Met mijn theelepeltje vis ik het eruit verstop het aan mijn kant van het kopje waar ik het zachtjes op mijn schoteltje leg bang dat oma het hoort en dat ze me betrapt want ik vind het zo zielig van haar vel.…

De dag druilt droef aan mij voorbij in zieligheid en triesternij, geen mens sprak er een woord met mij, wat voel ik me een kladwat. Mijn hart verzuipt in tranentreur vanwege ’t stellen in teleur. Het klopt nog wel maar in mineur; mijn God wat ben ik matplat.…

Vrede en Liefde, deze woorden worden 't vaakst verkracht Elkaar verminken als klauwende arenden 't Wordt me een potje Druk, druk, druk Zielige uitvlucht om lam toe te kijken Sensatiebelust wordt haast elk menselijk wezen Theelepeltje empathie en zorgelijk luisterend oor Lieverds, voor dat laatste GA ik hoor Wrok en wrevel net als haat…

Ze wonen daar, ja daar, die stemmen achter het behang hun ogen spiedend door de kieren zeker niet om je te plezieren integendeel, ze maken je ontzettend bang Ze loeren zo, net nu jij hun fluisterstemmen niet meer hoort ze hebben nochtans wel hun best gedaan radeloos, toen keek jij mij zo zielig aan ik troostte je en mijn leven dat ging voort…

Dit speeltje is circusartieste, zielig en ook eng Ja, noem me gerust een kreng. Deze bedoening stopt een keer Vaarwel, vieze mijnheer!…

het woord zegt het al je gaat door een dal hevig of niet het geeft verdriet sleept alles mee hoe sterk je ook bent pijn is iets ergs het zuigt je leeg vreet energie pijn is vaak stil maar vaak ook niet pijn isoleert wat een ander niet ziet je bent niet zielig houdt je sterk want dat is toch het betere werk hoe vaak je buiten ook wordt…

maak je niet zo druk voortaan Iemand kan je tot op het bot raken zie je dat dan niet, hij doet het ik loop maar weg voor mij is de toon gezet Je verwacht steun steun en achter je staan helaas weer niet gelukt alleen er verder voor gaan Een ding weet ik zeker ik verloochen mezelf niet maar die meneer in zijn mooie pakkie is een zielig…

Waarheen de wind ook waait daar raken de mensen verliefd tot het gif is uitgewerkt je liefste de pijl uitrukt en jou aan het huilen maakt Geen lieve woorden meer alleen de populaire liedjes over je eigen zieligheid het wijdverbreide ongeloof in echte echte liefde en de algemene jaloersheid op goedkope sensaties, alsof mensen niets anders…

Weten dat wat je aanraakt verandert in goud En wat kapot gaat maak jij weer heel Ik mis die kracht erg veel Want ik doe het tegenovergestelde Ik maak kapot wat goed is Ik breek een hart, zelfs twee en ween dan pas om het gemis Een soort van uitgestelde pijn Maar niet meer zielig hoor Ik bewandel nu een andere weg Ik sla me er wel door…

Een voetbal die wel weg zou willen, maar heel zielig zit bekneld tussen de beentjes van de F-pupillen. Ineens springt hij weg als een dier in nood en rolt zomaar in het doel. O, wat is de vreugde groot. Kleine noppen tikken zachtjes; modder valt van voetbalschoen.…

oorlog en vrede daar kon ik nog iets mee vechtend voor liefde kwaad te moede, toch tevree een soort van jaren 60 gevoel experimentele maatschappij de keuze tussen thee en een joint het maakte niet uit, toch wel blij maar nu laveer ik, bewust tussen angst en schuld bang voor wat ik denk en wat ik niet schenk aan arme negertjes aan zielige…

Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien hoe dom dat was zag ik pas toen ze daar met haar beschadigde vleugels reddeloos verloren lag Ik heb geprobeerd een vogel te vangen geen nuttelozer daad dan dat, ik besefte het pas toen ze wegkwijnend ineen zat, zielig en terminaal Ik heb geprobeerd mijn hart te vermoorden het was me bijna gelukt…

Ik had mijn gevoel voor jou even in een kluis gesmeten de cijfercode was alleen in mijn bezit ik probeerde deze code steeds te vergeten maar hij zat aan mijn geheugen vastgekit Soms deed ik dan toch de kluis even open ik wilde even weten hoe het met mijn gevoel ging het lag daar heel zielig alleen maar te hopen terwijl het constant…

Want eind goed, al goed, zo is het toch, hoe jij ook over mijn zielige ik spreekt, jij bent al vergeten, ik ben er lekker nog.…

Mensen lief zijn zij zielig in hun eenzaamheid ontheemd? Dat op zijn weg in het leven nog geen vriendschap met de andere mens claimt. Aan hun verlangen naar vriendschap kan niet altijd een garantie worden gegeven. Eenzaamheid is een zware last. Maar beslist geen opdracht voor het leven.…

als een zielige meeuw oliebesmeurd sleept hij zich voort strompelend over vervuilde stranden geen vleugels meer om vrij over golven te zweven boven wolken ook met kalme machtige vleugelslag hij dreigt te vallen voorgoed met angst in zijn ogen staart hij nog eenmaal vertwijfeld omhoog .…

Het ene moment ben ik zielig, dan weer stoer. Het enige wat altijd hetzelfde blijft, Zijn mijn ogen gevuld met tranen. Maar je ziet ze niet. Dat kan ook niet, ze lachen altijd als je me ziet. Hoe denk je dat ik eruit zie? Je kent me niet. Je ziet niet eens wat er in me schuilt, Je ziet niet eens dat mijn hart huilt.…

Verdrietig, zielig ligt ze er nu bij, die lange brede laan met haar duizenden verhalen in het herfstgetij.…

Toon ik mijn belangstelling voor leed ziet men mij als een echte ramptoerist Als ik echter een hoge functie bekleed, acht men ’t lomp als ik dat heb gemist Help ik, met er te zijn, een zielig mens dan ben ik warempel een ramptoerist Maar de hoge oom met zijn volle pens is al dadelijk als hij komt, een idealist Geef ik interesse aan de lijdende…