Alle inzendingen over zinloosheid bestaan

Als poezie de ziel niet verheft dan zijn de woorden zinloos…

Als de zin, zinloos is, dan lost spreken niks meer op.…

Je vindt zinloosheid als je van buitenaf zoekt -- naar bedoelingen.…

En zinloos met gebroken snaren Hangen daar nog de gitaren Waarom heeft hij niet gesproken Zie zijn ogen dicht geloken Wat heeft hem zo gestoken Dat hij zijn leven heeft gebroken Zullen wij ooit weten wat hem heeft bezeten Hoe kon hij de dood toch meten Met het leven en vergeten zinloos hangen daar gitaren met hun plots gebroken snaren…

Ik wil een wereld aan de kinderen geven waar geen oorlogen zouden bestaan waar vrede zou overheersen, en blank en bruin hand in hand zouden gaan. Een wereld zonder gebrek aan liefde geen incest, zinloos of huiselijk geweld waar je nooit iets hoeft te kopen, want deze wereld beheerst geen geld.…

Een hemel van verdriet doemt zinloos aan ons op, je bange hart vertrouwt het niet, dat hoor ik aan je klop op deuren die niet open gaan, al peins je nog zoveel, ik weet, jij blijft bestaan in zuiverheid, een eeuwig deel waarvan je droomt.…

De regels vermeden, de reis door zinloosheid... Machteloos bewustzijn, de éénheid veréénvoudigd... Schreeuwend klinken kleuren, een eindeloos refrein. De reis door zinloosheid, medepassagiers zijn afgehaakt, de strijd is reeds gestreden. Eenzaamheid blijkt feit...…

Wat ademt is dood Als het vergeet te delen Is leven zinloos…

Somber denk ik aan de zinloosheid van ons sterfelijk bestaan. Mijn donkere wolken werden getroffen door een aanval van de zon. Ze verloren na een nutteloze strijd. Daarna viel ik zomaar ten prooi aan een aanval van lichtzinnigheid. Een willoos slachtoffer werd ik van plotselinge levenslustigheid.…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

woorden stromen uit zuivere bron zinloos afwaarts in een waterton…

het hoofd afgewend vertelt over het onbewoonbaar plan van een mens op zichzelf in afwezigheid vastgesteld ontkenning van 't bestaan niet zomaar de overgave aan 't zinloos mensengeweld tussen koffie en koek kijken naar 't vergaan van alweer leven in een smalle Gazastrook met kinderen achter vurige lopen huilt hij met elke letter zo hartstochtelijk…

De mens waant zich de top der evolutie Wil te vaak tegenstellingen verscherpen Dat die illusies zijn blijft hij verwerpen Hij sluit zijn geest af voor een revolutie Kan tegenpolen moeilijk accepteren Hij denkt dat deze wezenlijk bestaan Daar andere werkelijkheden hem ontgaan Hij spartelt zinloos rond in twijfelmeren Van tweedeling voorlopig…

schrijf aan deze tijdloze stilte die ik met mijn innerlijk beheer alles wat ik over afstand beweer gaat telkens in mijn hart tekeer totdat het zwijgen zinloos is mijn stem klinkt in jouw duisternis als de echo van een zielsverwant.…

- Het is zinloos! - Ja, het is zinloos, Het is absoluut los van zin. *** Als losse woorden losse werelden Dwarrelden wij In een orkaan In een storm In een nacht In een… … Een iets totaal nieuws dat abstrakt was ondoorgrondelijk en onverbindelijk.…

Het is dan denksport geworden: zinloos is dan zinvol.…

letters die je opschrijft blijven zinloos tot ze woorden vormen die verhalen van jou…

zinloos geweld, dat is gemeen, je hebt respect voor jezelf, dus waarom niet voor iedereen?…

Ik heb een vlieger voor je gebouwd, een vlieger van goud. Met een staart van diamanten; voor elk verloren jaar een diamant. De perkamenten van mijn ziel kerfde ik in het goud zoals onze namen ooit zo kort vereeuwigd in een stuk vernield schroot. Ik wou hem doen vliegen, die vlieger, op de dag van onze dood, maar hij woog gewoon te zwaar…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…

dagen zo donker, nachten zo lang maken soms een beetje bang `n eenzaam gevoel, een droevige gedachte geen enkele troost die men kan verwachten geen naaste vriend of goede maat `n innerlijk gevoel van alleen maar haat keer om die haat in liefde en begrip maak van je bestaan een heerlijk bezit…

in eenzaamheid verdwijnen kleuren als tranen gaan rillen in mijn gespreide hand in donkerheid doven mijn ogen als strelingen huiveren in de laatste samenzang door uitgeputte woorden verdwijnt het leven als mijn hart stuk gaat springen in wat mij lief is door verwrongen schaduwen zwijgt de tijd als mijn adem gaat rusten in wat voor…

ik besta uit anderen wat zij van mij hebben gemaakt stilletjes komt de pijn en ik laat ze maar begaan ik word gewurgd door mijn bestaan en wanneer ik morgen heen zou gaan laat dan niemand om me treuren want ik leef in grauwe kleuren de wereld draait gewoon wel verder ik ga op zoek naar een bevrijdende herder bij hem vind ik een begrijpende…

Het bestaan is voortaan een woord alleen Een vervolg is er geen Van inhoud is leegte een En gedenk dan alleen nog een koude steen…

Zijn een illusie of echt Tastbaar Herkenbaar Met veel pijn geboren zijn Tijd vervlogen ontastbaar Leven of strijden Sterven De wereld onze nalatenschap laten erven…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest. Als na het leven, het leven voorbij is, dan ben je dood Besef voor je dood dat de dood je dood is…

met onbegrensd verlangen naar ademloos leven dat als droom ontwaakt in eindeloos bewustzijn smelten woorden tot gedachten gedachten tot besef dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijk omhulsel van een onstoffelijk wezen…

Besef ik dit is leven het is een deel van mijn bestaan.…

Een zin wordt zinnig en reizen niet minder opdat wij leven of bestaan.…

Al ben ik thuis of verre oorden in een gedicht weet ik mij te verwoorden, kan ik het leven aan en bevestig mijn bestaan.…