Alle inzendingen over zintuig

Zie de traag reizende wolken Voel het koele, lange gras Hoor het ruisen van de bomen En het klotsen van de plas Ruik de bloemen die verleiden Voel de zon op je gezicht Hoor de kleine vogel zingen Als een sprankelend gedicht Hoor de geluiden van de stilte Voel de rust van dit moment Laat alles zijn zoals het is En voel dat je hier deel…

Zoekend naar stilte tast ik met al mijn zintuigen om te ervaren wat stilte is. Ik wil de stilte proeven en maak een fraai gerecht vol kleuren, smaak en geuren de stilte bekomt me slecht. Ik wil de stilte horen en ga daarvoor naar zee bij slecht weer,regen en storm de stilte valt niet mee.…

de handkarren ratelen geluidloos over de keien het carillon geeft de beurshandelaren taal noch teken vastgelopen voetstappen op het plein stakende stemmen overvleugeld door het bronzen bevroren klokgelui kinderen rennend gestold in woordeloze beweging ongehoorde straatventers prijzen schreeuwend hun koopwaar aan ze overstemmen…

Ogen die ingespannen Kijken en toch Niets zien - Gespitste oren Klaar om 't Geringste geluid Te ontvangen Terwijl er toch Niets binnenkomt - Buiten alles Sta ik, Zonder te weten Wie ik ben, Wie ik was, En wie ik Geworden ben, Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

Het gezicht vermag meer, met zintuigen die alles mogen en soms te ver gaan, over de grens misschien. Het zijn instrumenten waarvan ik mij bedien voor een helder beeld, meestal vrolijk, maar ook bewogen. Dan verstart de blik en moeten tranen drogen. Prijs die ik betaal voor de gevoelens die ik dien.…

Achter het oog gezeten, opengezet op alles wat al gebeurd is, de bliksem waarmee de wimper het boek dichtslaat hoor hoe de roodstaart onzichtbaar zich in de bruidssluier opwindt en ontzeg het potlood het doodgaan de hond die opkijkt naar de verbazing zijn licht dat blind op iets nieuws wacht de boom waaruit langzaam een slang valt, steeds…

Ik denk dat ik verliefd was op haar geur, Het was een geur die gelijk geeft waar je aan dacht. Het was de geur van het meisje, Die op een manier het mooiste lacht. Op de een of andere manier wist deze geur mij vrolijk te maken, Zoals niemand mij ooit zou kunnen krijgen. Het was de geur van puur geluk, En over gebrek aan liefde nog maar te zwijgen…

Ik neem een bosbad – in geuren, wuiven, tjilpen, knappende takjes.…

zag ik door de kieren kleine stukjes zee ik rook geuren van jasmijn en as vond ik achter een schutting verscheurd verdriet in zwart achteloos zand werd het nacht ik sloot eenzaamheid en liefde in mijn wakkere armen samen…

Ik zou je de hele nacht willen dromen omzomen met sensibele levensdraden mij laten overstromen door zintuiglijk ervaren ruiken voelen zien proeven en horen dat jij het bent.…

zon prijkt door de bomen en prikkelt zintuigen tot en met gretig kijken we stelen uit de zwarte grond tot zij ontluiken zullen geduldig wachtend totdat paardenbloemen weer beblaasbaar zijn…

Ik hoor je stem en zie jouw lach Ik was betoverd de eerste keer dat ik jou zag Ik voel mijn hart en droom over jou Je bent voor mij een wonder van een vrouw Ik luister naar mijn verlangens en koester dan een stille hoop dat ik ooit op een dag door jouw gedachten loop…

Ik zie je, ik hoor je, ik ruik je, ik voel je overal je hebt al mijn zintuigen op hol gebracht Kom naar me toe lieveling zodat we samen de zoete smaak van de liefde, de nectar gebracht door fladderende vlinders, kunnen proeven en delen in ons samenzijn Ik hou van jou!…

proef je in de tuin der zintuigen mijn huid proef je mijn lippen, mijn handen op je lichaam het fluweel van vlindervleugels op je tong de stroeve rode peren en rabarber, de modder, het graniet? zie je mij, zie je de fontein en het kasteel? het wildebloemenveld en alles wat er is?…

mijn ogen tranen en de lucht is vervuld van zoveel bloesem de wind jubelt om mijn oren brengt het zaad bevruchting en leven ik nies in een wolk van kleuren die de velden verspreiden ik vervloek de maaier en prijs de wilde bloemen die mijn ziel ontroeren…

Met ogen wijd open gesperd Star kijkend en niets zien, Oren goed open, Donderend lawaai - Hoor niets, doof voor alles Om me heen, Strek mijn vingers uit, Stel bloot mijn huid Om te voelen, Maar voel niets, Ik verlaten door alle gevoel, Voedsel zorgvuldig langs Mond en tong, Proef niets Dan ongevoeligheid - Neusvleugels…

Zintuigen verbindt terwijl mijn traanvocht schittert door gebroken glas waar je glanzend gezicht leeft en je vertrouwen meer straalt Breekbaar verzegeld voel ik je fluwelen huid en ruik je parfum proef fruitige lippenstift en zie je intense lach.…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

Ik kijk haar aan al kijkend kijkend luister ik haar aan al luisterend luisterend ruik ik haar aan al ruikend ruikend raak ik haar aan al smakend smaak ik de liefde?…

Zintuigen weten wel beter. Kennen alleen nu, vandaag! Willen bewuste wegen gaan.…

alles wat ik nodig heb is het inzicht om verschillen te kunnen lezen in de gelijkvormigheid om aan te raken de vierkanten van verstand het ontwerp wat zich overlevert in elementen van materie vertrouwelijk in helderheid van zintuigen alles in overweging genomen klinkt het als een goed idee…

op hoge hakken en strakke borsten kwam je mijn gedicht binnen de loop van mijn vers veranderde mijn zintuigen in balsem van fluweel woorden veranderden tussen mijn lippen je had grootse plannen maar ik werd wakker in hijgdruppels…

De jongen in de trein zijn gezicht in de ruiten weerkaatst,een jonge god hij is het helemaal veelvormig is zijn zwijgen dat mijn zintuigen in verwarring brengt zijn trillende mond moet de woorden kennen zijn vlinderende ogen moeten hebben gezien wat ik zoek…

ik ben niet meer dan een gedaante in het donker tussen mijn oren langzaam gedraaid in mijn zintuigen mijn ogen in de nabijheid van een kleine dag als kind van de avond schrijf ik je de dichtstbijzijnde woorden mijn linkerhand ernaast er is meer dan dit het ongeschreven omringd het geschrevene…

Al slenterend op de Oude Binnenweg kom ik een groep leuke meiden tegen waarvan er een spontaan tegen me roept: "He, ouwe rukker" m'n zintuigen zijn een moment verstard de waarheid is soms bikkelhard ik laat een traantje…

Ik hou van de donkere Uren in mijn diepste wezen Waarin mijn zintuigen Zich hebben verdiept; In hen heb ik, als in Oude brieven, mijn dagelijks Leven teruggelezen dat Nu nog ongebruikt voor me ligt; Door hen kom ik dan te weten Dat ik nog ruimte heb voor Een tweede leven, dat breed En tijdloos voor me ligt…

Mijn zintuigen staan open, om geluiden op te vangen, van de beiaard, daar hoog in de toren. Hij wordt beminnend bespeeld. Hij vleit zich tegen hem aan, om zijn tonen prijs te geven. Hij overrompelt iedereen, door de seriniteit om zich heen.…

Zintuigen verdoofd, leeg in mijn hoofd, maar met alle kracht in mij voel ik me op een dag weer vrij zodat alles betekenis krijgt... En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…

ik huis niet meer daar waar ik eerder vertoefde ik heb me teruggetrokken in de bubbel, waar jij het dichtstbij voelt je verandert van merel in een strelende zonnestraal die mijn zintuigen op scherp zet daar wil ik wonen als een opgerolde varen in jouw liefde, om nooit meer te ontluiken alleen te zijn…

je bent al langs geweest in zachte lentegeuren het was een feest de kleur alleen al van herinnering in een nieuw begin nog zonder contrasten omdat er nog niets echt bij paste speels en pril wolkte de modegril verleidelijk langs mijn zintuigen die al lang aangaven te willen verhuizen uit de stoffige winterpluizen…