Alle inzendingen over zorgen

zolang het kan je hebt het niet voor het zeggen voor de een wat langer dan voor de ander je moet je erbij neer leggen Geniet in 't nu, als het nog kan ook al heeft een ziekte je overmand je hebt er alles aan gedaan met je gevoel en je verstand Genieten blijft, al is het nog zo zwaar leef je leven ieder dag maak er iets waardevols van en zorg…

Wanneer een klein mens zwak wordt, komen grote, sterke mensen zorgen. Maar ook zij zijn kwetsbare kinderen, vermomd als witte, lieve engelen, of als stoere redders in de nood.…

Ik hoor nu ook al vogelzanggeluiden en ja, die liedjes zorgen voor vertraag. Gelukkig zijn er nog de kinderogen, die zeggen: spullen mag je ook gedogen.…

Voor welke brood en bed niet langer de norm zijn en medische zorg niet langer op een wachtlijst staat. Moderniteit is nu slechts vaak de solidariteit van de voorbije middeleeuwen; met een ieder voor zich mentaliteit, die wel doet in het zicht van het Licht dat hun ziel eens op zal nemen.…

Zoekend in het donker Zoek ik naar het licht Op een oplossing die ik zoek Heb ik nog lang geen zicht Mijn hoofd zit vol met zorgen Telkens vraag ik me af Komt er nog een morgen Ik leef telkens van dag tot dag Dat zie je wel aan men gedrag Binnenin ben ik aan het schreeuwen Langs buiten zie je alleen een lach Hoe lang hou ik dit nog vol…

Je had geen weet van hun zorgen hun en jouw toekomst Je voelde je alleen zo met hen verweven Wat wachtte je? in een ver,onbekend land met een onbekende hand die je vast mag grijpen die je voert naar de school van het leven.…

mijn voeten stranden en verzanden in een zuigende zee ik wil met je mee in het dansen over golven springen in het schuimend wit zie je gezicht in de zomer van morgen je stralende blik zonder zorgen voel weer je huid in de warmte van zon smeer de gevaarlijke stralen eruit jij dook meteen in de koelte van water ik kwam maar…

Het baart iedereen zorgen, maar we moeten sterk blijven en voorzichtig zijn. Wens u allen een heel fijne zondag en blijf gezond.…

Ach, help mij toch voordat ik breek Hij noemt mijn zorgen hersenspinsels Mijn duisternis en angst verzinsels Hij maakt me met zijn taal van streek Hij hekelt woorden, pleit voor daden Zegt tot een hinkepoot, kom, ren Ik ben een vleesgeworden pen Gevuld met bloed en vloei balladen Ik hoor hem aan, maar kan niet meer De zieke, diep in mij…

Ergens zal dat toch ter wereld moeten kunnen Leven vol liefde, begrip en zorg voor elkaar Zal men toch aan ieder mens moeten gunnen Dat wat men ook zelf verlangt, zonder bezwaar.…

God is goed in alles wat Hij doet Bij Hem voel ik mij geborgen Want hij weet van mijn zorgen Hij is er in voor- en tegenspoed. God is goed in alles wat Hij doet Hij beschermt mij dag en nacht En houdt steeds getrouw de wacht Hij maakt alles steeds weer goed..…

ik wil je snelontwaken zomer in je woorden zien want als de dag begint dan kus je me misschien je wintert in je nachtelijke dromen kou trekt op in een lente die nooit is gekomen je zorg oogstte herfst maakte vruchten vroeger rijp maar bent jezelf helaas vergeten daarvoor kreeg je te weinig tijd bent eindelijk bevrijd hebt…

De vreugden en de zorgen, zelfs het licht dat diep verborgen was in alle pogen, de regen en de wind, de vrede die zich schuilhield in de grauwe kieren. Maar alles is toch goed nu, ook het falen dat wegen kan en zwaar moet meegesleurd, want morgen komt een nieuwe dag, nog vol beloften van geboorte, helderheid en klare klanken.…

Dank U wel Heer, voor Uw zorgen Dat ik nooit alleen hoef te gaan Maar dat U mij altijd bij zult staan Dat ik U mag prijzen, elke morgen.…

En toch gaan we door vormen nieuwe doelen nieuwe verhalen Wat was aan gedachten mag langzaamaan vervagen Ja zo gaan de doorsnee dagen en zo mogen ze ook zijn Ooit verliest alles zijn waarde maar wat is is nu de zonneschijn In zorgen was het dat men mij baarde gevoelig veel te fijn leerde mijn plek toch te aanvaarden leerde mijzelf…

We kunnen veel en ook weer niet en dat is zeker zo ook morgen want wie naar deze wereld ziet die weet: er zijn heel vele zorgen maar vriendschap licht en vreugde biedt; dus leef, vertrouw, we zijn geborgen.…

Zonder scrupules zorgen ze voor smart. Het is nog niet gedaan, het is het begin van de orkaan. We moeten toegeven, dat wij met terrorisme moeten leren leven. Maar hoe, uw geest begrijpt het niet, wanneer je al die bloederige mensen ziet.…

Als de tijd er niet toe doet jij jezelf niet afvraagt waar ze blijft of hoe het verder moet als je er achteloos bovenuit stijgt als je er met je gedachten voor – dan wel achteruit op voort drijft als je haar zonder zorgen achterlaat wel met respect en dank dat ze zich aan jou geeft als je haar ten volle benut of voluit dagdromend opgebruikt…

armzwaai die toch geen afscheid gaf de tekens bleven komen uit de diepte van je hart ik kan ze slechts vertalen in woorden die ik schreef wilde dat je bleef voor nog een laatste kus een stevige omarming wij hebben samen dromen in een wereldje apart kom kijk met mij naar morgen want zon scheen gisteren nog nacht brengt altijd zorgen…

Het maakt niets uit om Wat voor persoon je bent Niemand heeft het recht om De ander te ver vooroordelen Er mag geen onderscheid gemaakt worden Met de een heb je een klik Met de ander iets minder Of juist helemaal niet Zorg ervoor dat je geen onderscheid maakt Want niemand is perfect In het leven draait het erom Dat je een ieder medemens…

Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk strijdt om zielen. Niemand gaat verloren. God waagt niet. Eeuwig branden, eeuwig loven.…

je kompaan je naam is al vergeten de faam aan het verbleken je waan is verworden tot kunstbezit van enkele witte boorden kunst was eens jouw magistraal product visitekaartje van de club van elitairen het onderscheid dat rook je al van verre je hebt het nooit begrepen kunst maakt het publiek uit inzet en ervaring want zorg…

Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

hoe ze er uitzag, soms weet ik het niet meer ik moet er enigszins naar gissen allicht zal ik me wat vergissen toch probeer ik het keer op keer mijn moeder, ik wil haar gedenken ze verdient die plaats in mijn gedachten en och, ze is er soms in slapeloze nachten dan weet een herinnering mij rust te schenken ze was zo knus, vol liefelijke zorgen…

lach de wereld over lach de mensen toe lach je zelf eens lekker uit lach om al ons hypocriet gedoe lach als blije kinderen wees eens minder serieus inderdaad doe het gewoon maak die lange lange neus en je zorgen zullen minderen interesseer je even geen enkele fluit voor welke bagger men over je gedrag uit spuit we moeten lachen het…

wilde het tot leven wekken je legde alles vast de kamers muren de deuren de vloer de vegen bloed van een doodgeslagen insect op de vale wand die ene deur uit het lood het kraken van de vloer het gebroken raam het stof dat zich in de loop van de tijd verzamelde de oude eik daarbuiten als last man standing je belicht met zorg…

Je gezicht spreekt beukdelen De dramatiek ten top Kerven en spleten Zorgen aan je kop Oud en verweerd Deels al verteerd Takken heb je laten vallen Een mosttoupetje liet je stallen Als tranen konden spreken Door rimpels welhaast bezweken De tand des tijds voorspelt En je lijf al een beetje helt Rimpels als spleten Plaatselijk opengereten…

witte strepen krijten in het blauw hun verre reizen schrijven adem in de kou op weg naar tropische verblijven ze laten alles achter zich de zorgen en hun zaken het huis en met de buren thuis voorlopig niets te maken zie kiezen voor comfort lucht om hen te dragen geen boot of druk verkeer treinen die vertragen ik aard in somber…

Alleen in een stille kerk mijn zorgen opzij gezet ben ik mij bewust dat Gods oog op mij rust ik hoef zelfs niet te spreken Hij kan mijn ziel wel lezen er is een samenhang alsof ik achter het voorhang zit van Zijn eigen huis Hij kent de sleutel van mijn kluis en zonder dat ik ‘t moet vragen helpt Hij mijn ballast te dragen Zijn hand rust…

Je bent er niet De deur is op slot het is stil in huis Ik denk aan Missy in de andere kamer zie haar ogen oplichten in de mand gespitst op het geringste geluid dat ik maak, een zucht het omdraaien van mijn kussen de gedachte aan een streling Misschien is verliefdheid genoeg zorg en gezelschap kan ik organiseren Ik moet niet alles…