Alle inzendingen over zuster

gaan verloren in hun liefde voor de Heer zelfs de Zusters zien de uitgang van het spiegelhuis niet meer…

--------------------------- - naar zuster Bertken…

Zuster, ach laat ook maar, gaat u uw gang maar weer, ik vraag geen aandacht meer, alle begrip. Als ik maar Wi-Fi heb, laptopverslavende, red ik me zelf wel al kost het een rib.…

Leg mij nu naakt op deze naakte grond, besprenkel mij met stof en as en merk mij met de Tau van Israëls verbond. Hier, waar de levensdeur geopend werd, waar alles ooit begon en wij als broeders in liefde leefden, wil ik overgaan in Hem. 'En met mijn stem heb ik de Heer geroepen, ik heb tot Hem gebeden met mijn stem.' In scheervlucht zweven…

mij treft vooral de bijzondere glimlach die ze draagt alsof hij haar eigen is de immer delende blik en haar handgebaar in gebiedende gastvrijheid haar handdruk maakt indruk ook zonder habijt…

zes zusters rond een tafel zes zwarte hoofden ze draaien links ze draaien rechts richting boter richting brood halverwege een glimlach zowel links als rechts een glimlach boter een glimlach brood…

De wereld ging hem uit toen hij de uitkomst niet kon velen en dus suste hij de schade met een vinger op haar mond Toe - zeg maar niets mijn liefste Lieve zuster die hem wat kon schelen en hij trok gehaast de deur dicht met een sleepspoor op de grond Het was gebeurd - niets aan te doen wat zand erover - liefst kastelen al wat overbleef was…

Ook jouw hart is vaak gebroken. Ook jouw oog liet een traan als we ons niet konden vinden en we ons beiden lieten gaan. Ook jij voelde je vaak eenzaam. Ook jij voelde je alleen als ik ver van je verwijderd was ondanks de vele mensen om je heen! Ook jij zal mij nu missen en ging je heen met pijn maar laten we in het leven na de dood,…

aarden wil ik in dit jonge land van koeien en klei de rode regen vergeten stollend op koude kinderlijven leer mij spreken met uw tong talen naar nieuwe klanken lees mijn droeve lied en de poëzie van K’naan maar snijd, nee snijd mij niet…

(uit mijn zustertijd) zuster in huis zij loopt op ervaren voeten menig keer geveegd villa, rijtjeshuis of boerderij iedere keer een ander verhaal andere zorgen verpakt in ieders eigen taal voor korte of langere tijd Magda Haan…

Een Sidderaal te Oldenzaal Zat aan het Laatste Avondmaal En schreef toen over deze Cène*) Aan zijn zuster Madeleine Die woont in Wamel aan de Waal ------------------------------------------------------------ Het Laatste Avondmaal wordt in het Frans "La Cène" genoemd.…

vachtig, prachtig en schattig zo zijn ze, m 'n twee trutjes vachtig, prachtig en rattig zo zijn ze, Boom en Bap waar de een als dondersteen is is de ander als blikseminslag zo kwamen ze beide op m 'n pad zusters van een levensweg zusters van een levensweg ik mag zeker in m 'n handjes klappen want ze leven al langer dan gemiddeld ik…

niemand wordt hier zacht gewassen, sterker wel ruiken de zusters is dit het mes nog dit hier is het stoplicht al, de afstap van de illusie kan een ander nu de hand slaan aan, het heft plakt in eigen hand ------------------------ uit: 'Resistent', 2006.…

Dan kan voor Anema het busje komen En wordt hij heel lang ergens opgenomen Met praatgroepen, massages, ganzenbord En kruidkoek bij de koffie of gebak Dan zegt de zuster: 'Jillert nog een plak?'…

Daar is, in iedere zuster-cel, Bij 't ronken van de wekker-bel, Een vaag gerucht begonnen: 't Is 't mommel- momp'len van gebeden, De kloosterkerk wacht beneden, Heur stille, vroege nonnen.…

Hij komt: hij ziet zijn moeder, Maar zijne zuster, ach! Zij kwijnde gans de zomer, En stierf die zelfde dag. Hij stapte zwaar en zwijgend Tot voor haar sponde in huis, En zegende de dode Op 't voorhoofd met een kruis. En over 't eenzaam huisje Zonk 't duister van de nacht, Totdat de nieuwe morgen Er nieuwe rampen bracht.…

zij had zich morgens al gekleed in de contrasten waarmee zij haar werk deed haar en ogen sprongen uit het wit van verzorging de lach innemend met een gaaf gebit het is druk cliënten kijken vaak benauwd want op papier zijn zij het slachtoffer hier signalerend vraag ik naar de zuster van de prik wel een knik maar niemand herinnert…

schreef je zuster, in toronto dat je nu toch komen zou bracht het nieuwtje in de rondte aan een ieder die het horen wou daags tevoren heb ik je mond gesnoerd met een flinke panneschop nu lig je gepakt en gevloerd en de keldervloer er bovenop maar duivel, o duivel zo bekwaam zelfs nu regeert jouw hand ik lees nu al mijn naam in de…

Grootmoeder zat in de wagen, En al de kindren erbij: "Ik moet er zelf naartoe gaan, Ik ben de jongste", sprak zij. Haar oudste broer kwam haar tegen, Aan de ingang van zijn woon, Het haar om de kale schedel Gelijk een zilveren kroon. 't Was de speelgenoot van haar kindsheid, Zij zuchtte en zei: "Och Heer!" En hij hielp ze van de wagen…

Met zusters als dienaressen, de dokter als adviseur... Met scherp afgevuurde levenslessen. Het ziekenhuis blijft superieur.... Daar lig ik dan... Week in jullie handen.. Ik berust in overgave, Tot het schip aldaar zal stranden, bij het zien van jullie prijsopgave....…

Het is door niemand te ontkennen dat de band van broers en zussen onvergelijkbaar is met banden tussen kinderen en ouders ook de banden met je vrienden die met jou lachten, speelden, grienden deelden niet jouw eerste stappen naar wat het leven voor jou is. Als een broer of zus mij uitsluit door oud zeer uit vroeger jaren niet in staat is…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

steevast gehuld was in een onbestendige kleur rok die nu de gok waagde om eindelijk lentelicht te dragen zo oplichtend werd de scene compleet die in slow motion bij half duister zonder woorden even bedreigend angstig leek een eenvoudig ochtendritueel waarvan de volgorde vaak verschilde al naargelang de overgave waarmee de zuster…

Zij stonden rechtover elkander. Zij zagen elkander aan De ene had in haar ogen een glimlach, En de andere een stille traan. Deze was een verouderde vrouwe, Die steun zocht aan de wand. En gene een jeugdige beeltnis, Geschilderd door meesterhand. Hoe spraken die zoete trekken Nog tot haar zusterhert! "'t Is heden zestig jaren, Dat zij…

Na stilte van zo'n veertig jaar zijn jullie goddank weer bij elkaar Gedreven door hebzucht en jaloezie wist achter een masker van hypocrisie een zieke geest jullie te scheiden door leugens en roddels te verspreiden Na vele schade die is aangericht komt de waarheid nu langzaam aan het licht want wie jarenlang konkelt en manipuleert, dat gaat…

Een meisje wiegt en windt zich in de dans Bij 't kwelen van haar zusters dubbelfluit; Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans, En door geen moeheid wordt die voet gestuit.…

De zuster duwt het bed door lange Stille gangen naar de OK, haar kleppers Piepen op de vloer, patiënt Ligt in een blauwe schort Patiënt ben ik, en aan 't plafond Zoeven tl-buizen voorbij, de weg Gaat naar het licht, om niet Te zeggen dat ik steeds dichter Bij de waarheid kom, Grote duisternis -----------------------------------…

dat er ooit nog eens tijden zouden komen waarin verpleegsters, schoonmaaksters en caissières belangrijker zijn dan allerlei soorten managers, aandeelhouders en grootverdieners…

Nederlandse vrouwen blijven thuis wanneer het tijd is om een kind te krijgen, terwijl hun Europese zusters neigen naar bevallen in het ziekenhuis. Ons land bevalt dus anders dan de rest. En mij bevalt het thuis ook opperbest!…

blad na blad knop na knop seizoen na seizoen staat de deur richting de eeuwige slaap te wachten geen deur blijkt open te zijn broeder wolf zuster maan alles beklijft en vergaat…