Alle inzendingen over zwart

En langzaam werd de wereld zwart. -…

je was hongerig overdag bij de haard en in het gras om wat je later zo oud als de wereld niet zei voor allen die het zagen ging de tijd telkens terug naar het begin en het wuiven ik verwachtte je hand, geloofwaardig tot ik de koude en houterige knieën verzweeg, blinde ogen en hoe het sneeuwde tegen mijn wang weet je nog…

Haar handen zwart gaven af gewend te geven klauwen vingers gekromd in taal haar eigen taal waar strak een omweg maakt en letters niet meer drukken op verloren ooit wordt sprakeloos het boek gesloten het hoofd denkt na en geeft grijs de laatste letter voor de punt wanhoop raakt zwijgt zij…

Het is heel dichtbij de leegte de duisternis De Zwarte Poort gaat krakend open ik wacht met het zetten van mijn voet over de drempel alles vliegt weg en verder en ik wacht bij de onbekende Poort tot het ene moment Dan zet ik plots mijn voet neer zonder te weten wat ik doe loop ik onder de massieve gewelven van oneindigheid weg van hier…

Zij omhelst het houden van schiet gaten in laatste loodjes breekt breuk met veraste taal toch zwijgt zij en blijft zwijgen omdat verleden geen licht meer doorlaat…

Jij vergeten man in zwart.…

zwarte tranen vallen als zeldzame parels langs zijn wangen dwalen traag over zelf gebaande paden omlaag waar langzaamaan de kostbare waterlanders verdampen en neerslachtige wolken zwaar van smart watervallen braken…

Ze is er haar lege vel opent mijn ogen wit Licht Langzaam hortend en stotend verschijnen zwarte figuurtjes lijntjes Ik wacht en kijk een figuurtje seint flikkert zwart op wit wachtend op meer vooruitlopend ongeduldig boegbeeld Ik kijk onbewogen hardvochtig bijna onaangedaan zeker in grijswit kalm ben ik wat komt zal komen…

de gracht is stil in ’t prille ochtendlicht waar in de avond vermaak en vrede worden verschaft er kraakt een deur een reus verschijnt diepzwart en hemelsmooi met dweil en bezem hij reinigt gang en stoep wenst mij mij vriendelijk een good morning toe hij kent mij ik loop hier elke dag de kortste weg naar mijn kantoor…

Zij trekt een jas aan vlerken verdwijnen in mouwen en het laatste zwart zoekt een uitweg ogen als kralen kijken ietwat scheel naar de prachtig felle kleuren en het zachte groen dat wonderwel past bij de kromme snavel rauwe klauwen laten grof grind knarsen als links en rechts ijskoud, haast onbewogen de nieuwe gast begroeten een…

Als de wind zich neder legt Het lover voor altijd zwijgt Wolken de stoffige regen loost Trekt de zon zich beschaamd terug Wandelend over het gele zeegras Waar de lichamen stierven Wandelt de dood genoegzaam rond Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…

Wat zou ik graag 'n keer tot inkeer zijn gekomen Had ik me ook eens bij de fiscus aangemeld Met al mijn slinks verborgen tonnen aan zwart geld Dat beetje boete had ik zo voor lief genomen Nu krijg ik post waarin de bank schrijft dat ik heden Weer eens mijn maximaal krediet heb overschreden. ---- DEN HAAG…

De laatste druppel water verloste haar niet dorst hij te naderen zonder verlet nabij daar waar broos geluk een kringel gooide en kolkend vervloog zwijgend zag hij toe alleen, verloste niet…

Eerst is alles wit of zwart waar of fout, geest of hart.…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

Als je zwart wit denkt is er geen ruimte voor iets anders. Als er geen ruimte is, voor iets anders houdt praten op. Als praten ophoudt wordt het stil. Als het stil wordt ben je alleen. Als je alleen bent ga je praten met jezelf. Als je praat met jezelf heb je altijd gelijk.…

schapen, luister toch aan de zelfkant klinkt de blues black as black can be…

Ik ben al zenuwpillen aan het slikken Mijn Tom-Tom keer op keer geprogrammeerd Zelfs in mijn dromen rijd ik nog verkeerd Voel opgestoken middelvingers prikken Vier nachtjes nog, ik zeg u vast gedag Ik zie u wel op Zwarte Zaterdag. ---- A.s zaterdag is de drukste dag van het jaar op de Europese wegen.…

O, in dien teedre maannacht zacht ontblonken Die zwarte rozen zegloos somber vlekten! En 't werd me of ik in mense'-ontaarding staarde, Zijn zwarte zelfzucht vlekkend weerloze aarde.…

Haar haren waren lang en ravenzwart Haar mond was mooi, haar ogen nog veel mooier Zij droeg een donkerrode overgooier En kleine felle vlammen in haar hart En hij was blond, misschien wat klein van stuk Maar sterk en vrolijk, en hij rook ook lekker Hij had een bruine pet, een zwarte jekker En ogen die verlangden naar geluk Zo wandelden…

Nu slechts op zoek naar wat heerlijk zwart.…

(Ter nagedachtenis aan J.) Vege tekens heb ik op je graf geschreven Een goed bewaard geheim uit een houten hart gesneden en neergelegd Als vermolmde takken verwaaien mijn geheven armen in de mist Er knarsen stemmen onder oeroude stenen vandaan die woorden lichten Ik slik mijn tranen als roestige degens om niets prijs te…

najaarsregen, een wankele tafel waarop menig woord werd doorwoeld, een halve kop koude koffie, naamloze suiker onaangeroerd ik mijmer over wat ik bezit en schets u een beeld u mag zich er vrij in bewegen biedt het ruimte om mij te zien en wat ik achterlaat hoort u het waggelen van mijn pen op de manke tafel terwijl de regen tegen het raam…

Kent u dat, het zwarte gat. Het schijnt Dat alles erin verdwijnt, Het kent geen eind. Misschien dat u misschien Het niet te zwart in moet zien.…

het beeld verdiept splinters driedimensionaal ik wil niet terug en draai mijn hoofd weg van het graf in de spiegel mond na mond ligt de waarheid uitgestrekt in een rusteloze slaap een naam komt opnieuw langs jaren lopen terug naar achter ik wil ze niet bewaren ze bewaren zichzelf, stromen voorbij tijd tast alles aan maar…

Al wat beweegt gaat naar het licht en krijgt een schaduw , schuin gericht. In welk de schaduwlozen bivakkeren het zonne-koningschap willen leren. In de schaduw van succes is moeten de grootste les. Beschenen worden op het toneel is krijgen het voornaamste deel. Het voorrecht in het licht te staan met goud omrand door volle maan. Aandachtig…

Met zoveel narigheid in de krant op het nieuws, kleurt mijn papier zwart, is mijn inkt rood en mijn gemoed, slaat al mijn ideeën aan gort. Met branden daar, overstromingen overal, moordpartijen en overvallen, kinderen die de boel belazeren opnieuw examens moeten doen, met zoveel narigheid is mijn nieuws rood op zwart…

De Sint is niet zo blij met Polderpiet; 'Nu moet ik al mijn zwarte robbedoezen Eerst in de tobbe bleken, dan ontkroezen En ook 'zijn knecht' moet weg uit ieder lied Straks mogen ze zelfs niet meer op het dak Dat hele Instituut gaat in de zak!'…

“Zwart” zaad Is niet goed of kwaad Valt onder de panaceeën. Zaad, Dag en nacht paraat.…