15 resultaten.
Zwerftocht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 522 Ver weg de ruimte grenz'loos ontstegen,
m'n blik op oneindig zwerven gericht,
verkrijg ik plotseling een nieuw inzicht;
heeft mijn horizon een einder gekregen.
Mijn odyssee komt er tot een stille stop
en eindigt waar zij ooit is begonnen.
Ik heb ook m'n hoogtevrees overwonnen
en vrees niet meer de klim naar de top.…
Zwerftocht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 356 klein en fragiel ben je
betoverend jouw
schoonheid
dwarrel je ingetogen
over velden en wegen
niet wetend waar
jij je neervlijen zou
zachtjes kus je
Moeder Aarde…
Zwerftocht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 ’t Is alsof verte
mij steeds roept
onrust mij drijft
tot de horizon.
In wind en wolken
door azuren blauw
over zeeën en bergen
ongeduldig, willoos.
Ligt ginds geluk
wat ik vinden zal
waarheen ik word gedreven
tot einde van mijn leven?…
zwerftocht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 waarom zocht je de maagdelijkheid
van onbetreden terrein
als nachtblinde vogel in gekooid
niemandsland, met zeewater reikend
tot grijze horizon, echo’s langs
doofstomme gewelven
gelijkend op avondstilte, op aankomst
in marmeren afwezigheid
gevuld met bomenschemer en
bladerloze beenderen?…
Vederlicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 139 Een veertje door de wind gedragen
valt neer op mijn hand
na een zwerftocht van vele dagen
is zij bij mij beland
dan laat zij zich weer tillen
alsof zij wil dansen op de wind
ik laat haar gaan
had ik ooit anders gedaan?…
Gender en de Dood
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 145 de dood is geen man
de dood is een vrouw
zij geeft
en neemt
het leven
op afspraak
of heel onverwacht
dag of nacht
het is haar
om het even
het zal mij varen
terug te keren in haar armen
naar de warmte van haar schoot
na de zwerftocht al die jaren
mijn handje in haar hand te leggen
en te stappen
naast mijn lieve moederdood…
Mijn stilte
hartenkreet
5.0 met 7 stemmen 647 Soms loop ik
naar de stilte,
Naar de traagheid
van mijn tranen,
Dan zwijg ik wat
ik niet meer zeggen kan
Soms loop ik
naar het licht,
Naar de helderheid
van mijn glimlach,
Dan adem ik alles
wat teder leeft
Soms lopen woorden
naar een zwerftocht
van vergeten handen,
Dan zoek ik zacht
wat ik verloren ben
Soms draag ik…
Zwerver
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 In zijn eigen aardse bestaan lag er een eikel
in de regen naast de eikenboom in het park
toen het droef werd omdat het herfst was
het lichtgewicht tussen ontbladerde bomen
als de wind een fluisterend dromen
hoe een man zonder geld aan liefde kwam
en alsmaar zwierf door stille straten
hoe de daad van romantische liefde
tot in diepste…
Tot verbaal verhaal
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 33 ik heb de
emotie-
stemmingen
gepeild
oogopslagen
genoten in
hun ontdekken
van de wereld
de woordloze
lichaamstaal
van handen en
armen gezien
in hun explosieve
onmacht om tot
verbaal verhaal
te komen
heb op mijn
zwerftochten
langs wereldbekende
muziektempels
en samenkomsten
van dans toneel
de mooiste stukjes
van de hemel ervaren…
Het is zo stil vandaag, verlangend je te troosten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 311 Niets in je leven is onbelangrijk voor mij
ik sta aan de deur van je hart, klop
weet wat er in je hart leeft
zelfs gedurende je zwerftochten.
Ren niet weg, loop rustig.
Wat kan werkelijk voldoening schenken
of vrede jou kracht en moed brengen
zie je de forsythia de voorjaarsboden niet.…
vlinderkens (Ode aan Guido Gezelle)
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.013 zachtkens strijken ze de boom des vlinders
de lenteregen had haar takjes gebogen
onrustig cirkelden ze tussen de bloesem
In verbeelding en gepeins
sloeg mijn mensenharte gade
ze vlogen waarlijk schoon
in harmonie met haar omgeving
Ze vlogen in grote getale om de lamp
heerlijk dat gefladder zo dichtbij
en op mijn zwerftochten…
Een kat maakt rare sprongen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 202 Ze wasemt poëzie
nieuwe huid op een zwerftocht,
woorden op de ruit.
Prent van heilig dier
verlies van oneindige liefde,
maar ze mauwt niet.
Cyperse kater
haar bank bleef overeind,
schijn aangelengd met water.
Mijn porseleinkast
sculpturen breken er doorheen,
in kristal en marmer.…
- Heldere vluchten -
netgedicht
3.0 met 52 stemmen 362 Hun zwerftocht trekt
mijn ogen dwalend door de lucht,
men ziet gekwetste zielen
het zwieren als linten en koorden
zonder een enkel geluid.…
De nachten zijn zwoel de dagen heet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 62 Goudgeel beschenen nu de maan is verdwenen,
maken mijn gedachten een zwerftocht op twee benen.
Eenmaal namelijk door die dorst naar kennis gewekt
voelt het of mijn gedachten met veerkracht zijn bedekt.
In ons stemming geel met wit gekleurde kamervertrek
heb ik alles weer opnieuw gastvrij op het rijtje gezet.…
Hier en overal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 259 Ik heb een rustige rustplaats gekozen
een plek die we niet kunnen benoemen ,
pleisterplaats na zwerftochten van de geest,
heb ik het vermoeden dat ik hier al eerder
ben geweest en de wond hier het best geneest,
ik zoek hoe het de oude olm is vergaan,
waaruit de wijze uil allang is gevlogen
verder van het rotte hout vandaan, in
de hemelse…