Alle inzendingen, jaar 2004, week 10

Dat je schat iets later is, kun je nu horen Een protestoptocht, een file richting zee Het werkgeluid van een prostituee Elk excuusgeluid downloadbaar naar je hoorn Zelfs voor een huilend kind werd er betaald Maar die werd er voor 't proces weer afgehaald…

Jij bent daar, waar de zee de zandkorrels kust. Ik ben hier, waar de lucht haar helderheid mist. Ik kus de mist en mis de kust Uren van afscheid Liepen uit tot een dag. Woorden zijn er, maar hebben geen zin.…

Ik kwam terug thuis. Alles was nog zoals ik het wist. De stoelen op hun plaats, de boeken met hun lieflijk laagje stof. Ze gaan niet weg. Herinneringen blijven steeds, als woorden. De geuren, kleuren van regenbogen. Ze bestaan in de muren en het bed dat naar ons ruikt. Naar wilde nachten. Dromerijen. Lezen in bed. Gesprekken. Wat ons van…

gedans in mijn dromen hoopvol is de nacht stilte gaat verloren is het einde zacht bitter zijn mijn tranen ondraaglijk de pijn zal een engel waken waar licht verdwijnt en het land van duister mijn dromendans heel zachtjes leidt door stilte heen…

Dit leven is gans niet*, omdat de zware zonden, Van blijschap en geluk het maken naakt en bloot, Dit leven is gans niet, omdat van zijn moeders schoot De mens tot in het graf met smarten is gebonden. Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt…

Ik kijk je aan en zie je ogen waarin het jonge licht sterft. Onzeker lach je, maar de pijn echoot diep in je lijf. Je sluit je blik en begeert het licht, jouw tranen waardig. Zachte lippen beroeren je nog een keer, wanneer de tijd je loslaat. Verstild glijdt er een witte schaduw over jouw bleke wang. Samen met een engel draag…

hij vluchtte snel in glazen wanneer er ruzie was en thuis het servies reeds gebroken was gevallen perplex stond de barman glazen te vullen die wellicht verder gingen dan de dubbele bodem aders vraten ogen rood zoals zijn neus beaamde zijn vrouw niet boos meer en een lentegevoel ontwaakt de klok die niet na twaalfen slaat want de nacht…

Liefde maakt je kwetsbaar de pijn gaan dieper dan bij haat Maar daar kom je pas achter als de liefde je verlaat Als ik nu iets begin te voelen wat liefde zou kunnen zijn dan begin ik alvast te vluchten voor de naderende pijn Of ik ooit nog van iemand houden zal dat is nog maar de vraag In tegenstelling tot het breken geneest mijn hart…

(hooikoorts) ik zie de kleur van mint of van smaragd de lentetinten na eenvoudig snuiten die zo charmant de mensenneus ontspruiten ik vang ze in de hand, geniet de pracht soms komt er slechts een habbekrats naar buiten maar is er sprake van een karrenvracht die zich ontworstelt met een woeste kracht dan vallen trots en jubel niet te stuiten…

Wanneer lentelicht je plaats beroert hoor je mijn voeten op zachte aarde Beneden droogt slaap je tranen hier kleurt je beeld mijn ogen Je bed bedelf ik onder orchideeën en zoete margrieten Morgen niet dan zwaai ik je van ver mijn liefde toe…

Gevoel van vertrouwen en tederheid We zochten het we waren het kwijt En we hadden het op dat moment gevonden Het gevoel van spanning en van lust Van het willen en niet mogen Daar waren wij ons van bewust Het is ons overkomen En het blijft, wat ik ook probeer Dan denk ik er even aan terug Heel soms, af en toe ene keer Aan de nacht die er niet…

Ik ren de stilte hard vooruit Ik dans, ik zoek, ik vind De nacht is als een spiegelruit Verlangen dat verblindt Maar 's morgens als de stilte wacht Ingehaald door 't ochtendlicht Ben ik bedrogen door de nacht En zie enkel jouw gezicht…

Het heeft heel lang geduurd voordat ik eindelijk had begrepen dat je niet zomaar op reis was maar er tussenuit was geknepen. Waarom was je niet eerlijk en zei je niet waar het op stond. Je hield me drie jaar aan het lijntje en verder hield jij je mond. Je had beter eerlijk kunnen zijn, en zeggen wat eraan had gescheeld. Dan had je mij…

Ze had geen goeie voornemens, ze zei, 't is wel goed. Ze doet precies hetzelfde, als al die jaren ervoor. Ze rookt als een ketter, drinkt als een tierelier, vloekt als een bouwvakker en is gewoon zichzelf! Niks geen goeie voornemens, maar ze is een róts in de branding, een oáse waar je op bouwen kunt, niemand evenaart haar. Laat d…

terwijl de grijze morgen gedachten laat verzanden in negatief bedenken van wat vandaag niet kan houd ik mij stil verborgen mijn hoofd tussen mijn handen laat mij in woorden drenken totdat ik schrijf ... tot dan ...…

Ik zit alleen op een verlaten strand ik ben me niet bewust van de ijzige kou ik schrijf je naam in het mulle zand en vraag me af: waar ben je nou? Je was ineens zomaar verdwenen en ik herinner me nog de tijd dat de zon en maan tegelijk schenen maar nu ben ik je voorgoed kwijt Ik hoop dat alles goed met je gaat en dat je heel gelukkig…

je vloog langs mijn gezicht ontvouwde alle kleuren streelde zacht mijn wang ik voelde wat er ging gebeuren je was te vroeg geland in schaduw van de morgen liep langzaam naar mijn hand vleugels voor de kou verborgen je tastte naar mijn warme huid een plaats om uit te rusten spreidde je breeduit zonnestralen die je kusten ik zag je slanke…

Waarderen deed z'n vrouw het niet. Hij dronk. Ze schold hem uit, omdat hij altijd kringen achterliet op 't pasgepoetste tafelblad. 'Die kringen vallen uit de toon,' zo had ze menigmaal verklaard. De vrouw was oogverblindend schoon op beider rijtjeshuis en haard. De kringen van z'n glas kon zij tenslotte geenszins meer gedogen. 't…

In mij is een jonger vrouw dan ik met lichter ogen en smaller handen. Zij staat op kleine gespitste voeten door mijn ogen naar buiten te zien. Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren, ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon. Beiden verlangen we, dat zij kon spreken, dat zij kon bewegen en leven en breken de donkere, die om…

Veel zaken blijken aan mijn brein ontsnapt die ik in feite nog zou moeten weten daar ik steeds vaker dingen ben vergeten nu, met het lid, de aandacht wat verslapt. Maar straks zal ik, dat wordt althans beloofd, een stijfkop zijn, met opgeheven hoofd.…

Wanneer pijn en verdriet niet meer te vertalen zijn, geef me dan stenen tranen. Ze zullen breken op een onbewerkte tafel en de woorden koud uitbraken. Wanneer rauwe woorden niet meer te genezen zijn, geef me dan een stenen hart. Het zal kreunen op het harde hout en mijn ziel voor eeuwig vrijlaten. Wanneer mijn gierende ziel niet…

Het was liefde op het eerste gezicht. Die allereerste keer, ik vergeet het nooit meer. Die avond deed ik geen oog meer dicht. Zij, zij verpletterde mij. Met haar stralende lach, o, wat was dat een mooie dag. Charmant, mooi en lief, ik was verkocht. Zij was alles wat ik zocht. Ze stal mijn hart, de dief. Nu al negen maanden bij elkaar…

Zwemmend in de pijn van mijn verdriet Het maakt niets uit waar je bent Want er is toch niemand die je ziet Die pijn zit zo diep van binnen Eten heel mij troost mij laat het genot mij troosten Opdat het voor heel even van mijn verdriet mag winnen…

Vol paniek en angstgevoel, Zat ik hijgend op de trap, Een ellendig voorgevoel... Plots stond hij daar, Met in zijn hoofd wat woorden, Voor praten was hij nog niet klaar, Het waren mijn ogen die hem stoorden, Kansloos zocht ik naar 'n blik, Een blik die mij ontvangen zou, In de stilte, die alles zei, Bekwam ik van de schrik, Het was verdomme…

leef intense dagen door je dromen heen zoek geen duizend vragen waar verlangen weent verschuil niet in je tranen glimlach naar verdriet laat woeste stormen razen zachtjes tot een bries waar vederlicht gestreel het antwoord op je twijfel verdwijnen zal in nevel door je dromen heen…

Zon schatert naar de witte gevels Wind woelt in het lover Het Jubelpark stroomt vol... Een rouwstoet van rebellen Ze dragen een gipsen vuist Verbijten de razende traan Hun verzet tegen smog en hoogverraad Want bos wijkt voor beton Een roettong likt aan de groene long De tuba pronkt met een wijde stem Trompetten scheuren de zucht Vullen…

Het ranke riet ruist ‘n lieflijk lied vol tonen die zichzelf verwoorden sereen, waardoor de stilte zwijgt en de hemelboog eerbiedig nijgt diep getroffen door de akkoorden de melodie lokt zwaar van eufonie het sluim’ren dat in kern ontstaat wachtend tot ‘t ritme zacht beroert en pulserend naar bezieling voert waardoor de kiem ontluikt uit…

Zon schaterde tegen witte gevels Wind woelde in het lover Het Jubelpark stroomt vol... Een rouwstoet van rebellen In de staart dragen ze een gipsen vuist verbijten de razende traan Een verzet tegen smog en hoogverraad Want bos wijkt voor beton Een roettong likt aan de groene long. De tuba pronkt met een wijde stem Trompetten scheuren de…

Het merendeel der mensen stelt zich weinig vragen. Toch is er een kleine groep die stil en zonder klagen elke dag de zoektocht aanvat naar belangrijke levensvragen. En in die groep daar is er één die de juiste vraag kan stellen maar nooit vindt hij diegeen die ons de oplossing kan vertellen. Oh god! U moest eens weten hoe vaak we U dat…

het zijn de uren die zij telt elke dag maar weer de vragen die zij stelt elke week weer meer de tranen die hij liegt zijn woord dat steeds blijft steken haar hart dat hij bedriegt en op den duur zal breken het zijn de keren dat hij belt zonder iets te zeggen de ring die steeds meer knelt wat valt er uit te leggen de lakens die…