Alle inzendingen, jaar 2005, week 36

Straten zijn volgelopen Lijken drijven rond Overal wordt geschoten Er zijn meer doden dan gewond Door het vele water In New Orleans Bendes voeren oorlog Ellende overal Dat dit zo snel gebeuren kon Een stad zo in verval Door het vele water In New Orleans Bush spreekt van een kans Alles wordt mooi herbouwd In de spookstad zonder…

In de lucht boven de grijze zee Verzamelt de wind donkere wolken. En tussen de zee en de wolken Een machtige stormvogel zweeft zo trots Als een dreigende zwarte bliksem……

Ik vergeet nooit die avond: Er lagen exotische vruchten in overvloed op de schalen. Ik nam een stukje ananas en gooide het In een bokaal met Franse champagne. Het zwom daar als een geel tropisch visje… Verder niks.…

je voelde me met eerst een teen toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn het was zo…

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

Volg niet de leergang van de filosofen, Dit leidt tot ledigheid. En godsdienststichters Zijn loochenaars. Geniet van schone strofen, Maar schuw het leeg gezelschap van hun dichters. Waarlijk, al deze lieden zijn gelijk: Zij kunnen over werelden bevelen, Bezitten paradijzen en kastelen, Maar niet op aarde. Stierf één hunner rijk?…

Overdag een bengel groen als het gras toont alleen zijn stengel denkend dat het onkruid was. Terwijl de anderen sluiten kent hij geen pardon laat alles naar buiten als ware het een levende lampion.…

moderne artsenij is liefst preventief zoekt op haar qui-vive bejaarden die gevallen zijn vraagt hoe en waar men zich ingeleefd aan de ander geeft je bent nooit te oud om in liefde te vallen een dag niet verliefd is een dag niet gevallen geen betere kussers dan 65-plussers ook blijkt dat veeljarig ervaren leidt tot gepaster…

Een steen, een stem, een lichtinval en wolken die wat regen gaan beloven; is dit het één, is dit het al dat mij 't geluk plots kan ontroven? Of moet ik verder kijken dan dit klein bestaan en naar de mensen die zoveel verloren? Er zijn er elke dag weer heegegaan maar er zijn ook weer kinderen geboren en zo gaat 't leven verder, ongevraagd…

Ik was op een keer verliefd op een meisje Al hadden wij de enorme hoeveelheid seks, typisch voor beginnende minnaars, Toch ging het niet zo best tussen ons We lagen elkaar niet, we waren te verschillend, we hadden nooit eens 'een goed gesprek' Op een dag verloor ik - puur van de zenuwn om onze slechte relatie - mijn stem…

Vlucht in wegen van eenzaamheid huil, huil, huil en laat je tranen stromen weg is de zaligheid van geborgenheid liefde en geluk. Ik voel en leef met je mee maar kan je niet troosten je bent zo ver van hier en alleen mijn stem kan nog iets verdriet uit eenzaamheid en tranen om dat te laten zien.…

in de zoele wind van zomers laatste kans rijpen de vruchten fladderen vlinders nog een laatste dans groen reikt langzaamaan naar geel, de bellefleuren kleuren naar oranje-rood deze herfst kent geen dood zij is een verder gaan in het cyclische bestaan dat de rust van winter eist de dagen korten en de ochtend grijst in lange spinnendraden…

Het bestaan is voortaan een woord alleen Een vervolg is er geen Van inhoud is leegte een En gedenk dan alleen nog een koude steen…

De parlevinker gaat ons straks ontvallen De melkboer- annex supermarkt op zee Kan door de wet niet met de tijdgeest mee Maar wat is het verlies nu voor ons allen? Zo'n varend winkeltje of zo'n mooi woord Dat je vast van je leven niet meer hoort?…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…

Ik kan er maar niet aan wennen dat ik jou zo vreselijk mis ik ga het ook niet ontkennen dat alles nu zo anders is Ik heb helemaal geen zin meer iedereen mocht mij verlaten maar bij jou deed het echt zeer jouw hart heeft nu makkelijk praten Ik heb de antwoorden niet of jij terugkomt is de vraag ik leef nu in een grensgebied tussen nooit…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan…

Noem hem geen dagvlinder sommige vlinders vliegen nu eenmaal liever ’s nachts Noem hem geen laatbloeier sommige bloemen bloeien nu eenmaal beter ’s nachts Noem hem geen nachtdromer sommige dromers dromen nu eenmaal graag overdag Vloeiend glijdt de nacht over in de dagdroom elke kans is welkom om te ontvluchten aan de eenzaamheid…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan…

Heel dicht bij jou Proef ik de liefde weer Ik ga er helemaal in op Er is niets anders meer Geen woord is nog belangrijk Als jij me zo verwent Want elke tekst vervalt, als jij Zo heel dicht bij me bent…

Wanneer zij de schil had mogen verwijderen van zijn in nevelen verborgen lichaam ooit nieuwe pitten had mogen planten in de vroege morgen uren pas dan krijgt nieuwe aarde vaste grond in werkelijkheid geplant waar verrotting haar eigen weg snijdt, gekarteld en wel terwijl het masker de grijns verbergt die gisteren met nu verbindt…

mis mij zoals ik jou mis dan weet je pas dat die tranen echt zijn dat verdriet bestaat mis mij zoals ik jou mis en laat weten wanneer je huilt dan weet ik pas dat als ik huil je het niet erg zult vinden…

de rug tegen een boom stilte droomde heel verlegen woorden bleven steken alleen handen vonden wegen aan onze voeten lag een vergezicht zich te verrijken in de regen we hadden meer dan was verwacht we zijn niet lang alleen gebleven…

ik open het afgesloten luik waarachter mijn verdriet ligt opgeslagen nu ligt hier weerloos voor me al wat ik niet kon verdragen waar het eerst complete chaos was ligt nu - bijna alles - keurig op een rij ruw stukgeslagen dromen kapot geluk van jou en mij ik kijk naar wondermooie scherven van toen wij samen dansten op de maan ik voel me…

Hij klemt zijn vuist boven de tropen de knokkels zien wit van woede ingesloten door denkbeeldige cirkels tussen steenbok en kreeft hij zet warm en koud listig tegen elkaar op in een vlaag die aanzwelt tot windkracht twaalf ik hoor de dreun in mijn krop de zee zet een hoge borst op regen stort kletterend neer druppels als kogels in mijn…

Hij heeft miljoen sterren verzameld en warme dagen die een seizoen kan baren onthulling hoe de tijd, meester van alle illusies onder teder natuurgezang bezwijken kan en vergeten hoe zelfs de zon donkere vlekken draagt en ziel alhoewel bemind, ongezien blijft maar zijn huid liet lezen als brailleschrift ontdaan van alle zwachtels het…

Ik kan slechts naar je staren volledige stilstand van de tijd ter wijl je met jouw hand strijkt door je haren en met een sierlijke beweging de kleding van je lichaam glijdt De douche kaatst de parels op jouw huid jouw handen glijden over buik en keel ik strek mijn handen naar je uit terwijl ik diep in gedachten met je lichaam speel Een…

Zeg, vadertje van de wind laat mij spelen met uw kind nu het groen zo stilaan geelt en uw telg de zomer steelt Laat ons samen dwarrelen met de briesjes scharrelen met volle takken wiegen en naar de winter vliegen Laat ons blazen door het hout langs de flanken van het woud ook de vogels zuidwaarts dragen onze bries het zeil in jagen…

'Als ik oud word neem ik blonde krullen ik neem geen spataders, geen onderkin, en als ik rimpels krijg omdat ik vijftig ben dan neem ik vrolijke, niet van die lange om mijn mond alleen wat kraaiepootjes om mijn ogen. Ik ga nooit liegen of bedriegen, waarom zou ik en niemand gaat ooit liegen tegen mij. Ik neem niet van die vieze vette grijze…

overgaan is als het goed is het zelfde als weer gaan zitten met andere boeken nieuwe schriften schoon ondergoed…