Alle inzendingen, jaar 2006, week 4

Ik zocht akkoorden waarmee ik een melodie kon componeren klanken vragend dragend klagend vloeiend tot een waardig afscheidslied ik hoorde maar verstond het niet ik zocht naar zinnen waarmee ik tekst zou kunnen schrijven woorden klinkers letters die mijn onbegrip konden weerleggen maar ik zweeg wist niets te zeggen Ik zocht…

Zoals de golven Van de blauwe zee Dansen naar de kust Zo dansen de woorden Het leven in Als zij spreken over Liefde…

de winter traint zijn stembanden een lied van kille noten maakt het sprookje verrassend eenzaam de wandelaar waagt zich stiekem op glad ijs een dunne laag een bleke zon en enkele dappere volgelingen rond zijn voeten terwijl de vijver huivert in haar ijzige zelf vinden eenden hun weg naar elkaar tussen broodkruimels ligt er hoop…

Discriminatie smoort men in de kiem Door afkomst, naam en aanverwante zaken Volledig onherkenbaar te gaan maken. Sollicitanten blijven anoniem. De naam van Achmed wordt pas vrijgegeven Wanneer het afwijsbriefje wordt geschreven. _______________________________________ ...de gemeente Nijmegen gaat o.a. naam en geboorteland in sollicitatiebrieven…

een gewoon mens deed examen engels haar werd gevraagd "what means non-event" de kandidaat kwam niet op het woord raakte van haar kook liep rood aan stamelde ten einde raad 'onklip onklaar als balkenende typisch geval van none-vent wat niet stoort niet went als niemands belang wekkende'…

het stalen roofdier nadert klokvast zijn schreeuw wordt opgelost in een ontspoorde gigue ik hoor een requiem in het achteloze fluitsignaal…

Schommelend in zijn stoel Zit hij tevreden en voldaan Alles gedaan wat moest Helemaal klaar om te gaan Wachtend in die stoel Denkt hij terug aan die oude tijd Toen hij nog jong en atletisch was, Een lang verloren feit In harmonie met zichzelf Bijna aan het einde van zijn bestaan Denkt hij glimlachend terug Dat hij het niet anders had…

onze dromen zijn van glas in vormen teer en breekbaar ze schijnen door voor altijd vast ik wil kijken in je ogen zien hoe licht daar breekt hoe langzaam jouw emoties doven samen gaan we wandelen naar de grens van ons gebied leven tussen vreugde en verdriet ik wil met jou de bloemen zien de vergezichten in de wolken gras dat…

weer heel even vorst en iedereen glijdt voorbij: de koning en jij…

Jarenlang vertrouw je erop Je ziet bescherming, liefde en vertrouwen Maar dan kijk je iets verderop En je ziet dat je er niet op kan bouwen Achterbakse leugens en voortrekkerij Maar ook waarlijke trotsheid Maar niet bij mij, niet bij mij Ik blijf achter in eenzaamheid Ik ben te complex voor begrip Een daarom het buitenbeentje Het stemt…

Een umpire uit Wijdemeren riep, om het eens uit te proberen: "Eén tonic met gin, met veel ijs erin." Zo liet hij zich lekker serveren.…

in het beginne ligt voor mij het hopen dat er iemand is die voor mij zingen zal een gebroken hart voor een te diep dal rest voor mij het laatste restje te slopen lees ik vandaag over gisteren in alle kranten de pijn en vreugde waarin men zich kleedde mijn stilte zal mijn diepste zin nu verbreden en verdiep me vandaag in mijn stervende tante…

Zoals je lacht en zo verlegen lijkt het kleine kind je laat verdwalen je in het labyrint van leven kijkt de waarheid niet kan achterhalen de winter koud en guur een dwarreling in vergane glorie tinteling van wat er komen gaat neuriënd op klanken van euforie terwijl ik dromend het denken laat verlegen elk uur verraadt mijn glimp de…

Lachen als voor ’t eerst De ogen zijn het zelfde, al zien ze alles anders Het leven vloeit voort, echter voor het eerst beheerst Het heden heerst, de toekomst lonkt, verleden tijd verdwijnt in alles branders Met achterom kijken kan ik niets bereiken Het beheersen van de nieuwe inzichten moet nog blijken Ik verbreed mijn dijken Het afleren…

Verliefden zeggen elkaar niet vaak de waarheid, ze oefenen nog…

- Van waar koms du* getreden Zo laat door rein* en wind, Van waar komst du getreden, Alleen, du blonde kind? - Du smidje van de woude, Ik kome van het veld Waar vader heeft gestreden, Waar vader ligt geveld. - Lo*! viel hij, ’t was met ere*, Dijn* vader welbemind. Wat bergt dijn blauwe schabbe*, Du arrem heldenkind? - Du smidje, ’t…

Er zijn van die momenten dat je weet dat het voorbij is soms duren zij wat te lang maar dat is nu geen gemis. Je wordt dom gehouden en groeien is niet toegestaan het is duidelijke taal dat je werkt aan een andere baan. Je zoekt uitdagingen, projecten alles dat je hersens zal laten kraken maar ook de mensen om je heen moeten zorgen dat…

Poëzie Gestolde emotie Speldenprikken van tijd in een eeuwigheid Ik toon me naakt Wordt aangeraakt Aangestaard Wat is het waard? Niets om het lijf elk moment dat ik schrijf is de gedachte al geschiedenis Een vlaag die voorbij is Ik ben alweer een ander Zie hoe ik verander per woord, per zin De eeuwigheid haalt me altijd in.…

heel erg stilletjes was de avond gevallen starend in de verte liep er 'n rilling over haar rug terwijl de zon plaats maakte voor de maan kleurde de hemel robijnrood over de rimpelloze zee glimlachend nam hij haar in zijn armen zoende hij teder in d'r hals keken zij samen naar de horizon hun toekomst vurig verlicht voor…

Ik heb een goddelijk geslacht riep een man ooit zeer doordacht maar zijn vrouw, ze gilde nee ik ben totaal niet tevree je hebt teveel stuwkracht Dus wat deed dat vervelende loeder ze gebruikte de as van haar moeder smeerde het ‘s nachts wel vier keer op zijn trotse jongeheer ………… en sindsdien plast hij poeder…

ondergraaf niet langer een leven dat verwoesting haalt uit zichzelf aanvaard niet meer de betrachting van een reikende hand die vruchteloos blijkt breek niet verder de vervoering die ontegensprekelijk aanwezig is en niets onderschrijft de emotie wanneer getrokken zwaarden drenken in bloed…

Waar de taal doodstil van de daken rolt de woorden mijn tong niet kunnen bereiken een hakkelende klank met mijn kaken dolt golven getemd geluid achter wallen en dijken daar wordt het zwart in het wit gebeiteld wellen niet eerder verschenen beelden daar krimpt de één terwijl een ander bijtelt voor vrijgesprokenen en veroordeelden…

Stil is de nacht, een koude wind blaast sneeuwvlokken naar het aardse veld en bedekt het groene gras met een deken van schoonheid. Kruiend ijs weerspannig aan de oever van de vliet. Koud en kil is de wereld om ons. Behaaglijk en vredig verwarmd de ziel ons bestaan. Geluk koesterend in een deken van liefde. Ergens op de wereld golven…

hoe krijsende meeuwen elkaar bevechten om elk stukje brood hoe ze lijken op mensen die nooit van delen hebben gehoord…

jij telt de stenen als knikkers in een zak het maakt niet uit wat ze vertellen je bent hun vormen zat toch spreken ze de taal van talloze passanten ogen kunnen lezen hoe de dansen staan beschreven in het oppervlak jij was het die hun woorden sprak kon voelen hoe de jaren zich vastlegden in sporen van geboren leven…

De Wielerbond gaat reorganiseren. Ze banen wegen naar de toekomst, maar veel banen wegen financiëel zó zwaar dat men ze schrappen moet, ’t kan verkeren. Dus onderweg straks naast de baan met pech ? Verwacht geen wegenwacht, díe baan is weg.…

muziek is geen troost geen muziek evenmin voor momenten van 't diepste verdriet is elke melodie wrang iedere stilte ontoereikend op die laatste weg ontbreekt begeleiding mist bestemming iets noch niets geen markering houdt iemand hier nog een tel vast of punt zeker de hand die je nog in een uiterste poging grijpen wil wijkt…

Schilderen is kleuren geven en talent tonen. Hemelse gevoelens door God in liefde gegeven. Spreken met kleuren een aardse beeldspraak. Meer dan een plaatje in vrolijkheid of treuren. Een hemel op deze aarde. Kleuren gaan leven. Liefde aan de wand een gekleurde meerwaarde.…

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Steeds blijf ik aan de andere dan de goede kant steken Waarom zou ik dan nog hopen op hoogtepunten na elke val Hier ligt Nergensland waar je rondzweeft zonder ergens aan te komen Daar ligt Niemandsland waar je ronddwaalt zonder ooit iemand te ontmoeten Waar ligt Niemandsverdriet waar vreugde altijd een synoniem is van…