Alle inzendingen, jaar 2007, week 2

je ornament barok in lange rok en krult uitbundig in je rondingen monumentaalt in rijk en warm bezit ogen stralen uit het donzig wit haren opgestoken ogen iets geloken met fluweel gevoerd de taille ingesnoerd zo open je de dans op het gala van de eeuw de prima donna van het bal maar voelt al binnenin het eerst verval…

In onze Melkweg zit een groot zwart gat. Nu geef ik u te raden, beste vrinden, wáár of dit fenomeen zich zal bevinden dat Chandra’s telescoop gevonden had. Tussen de sterren ? Neen, u bent abuis: tussen twee oren, in het Witte Huis.…

de mieren hebben zich verscholen de natuur sluimert afwachtend in en de dichter houdt zich verborgen verbaasd tussen zomer en winter agressie neemt zienderogen toe ook de mens is wat uit het lood komt er vorst regen of de zomer of dobberen we voort zo boven zero maar diep in het hart groeit besef hoe aarzelend dan ook beleefd dat de mens…

De zwembaddirectie in Roden, met spoed op het raadhuis ontboden, verklaart op t.v.: 'Burkini's oké maar bommetjes blijven verboden.'…

Droombazuiner Schudde zijn warrige haar in sneeuw uiteen en besloot maar te ontwaken hij keek, om zich heen was de wereld van vijf voor twaalf met klokken vol richtingwijzers en woonkazernes voor mensen die al (zelf)beeldschermend in oorlog door snelwegen vol snijpunten scheurden alles leek in vreemde driehoeksverhoudingen rechtlijnig…

Woede geeft paarse voetzolen spijkers. Drenzend verdriet dooradert de weg die om te gaan rivierend tussen straatstenen draalt en drupt. Huisbaans. Tegendraads. Voorts en zowaar dik voldaan. Uitwasemend de grimas van een geledigde pop. De papieren rolmaat uit verleden, tijd geleden. Getuigen die langzaam wegsterven in beelden…

Je vult mijn hart met passie gumt de loden soberheid uit m'n gedichten steelt sterren van de hemel laat ze m'n zinnen verlichten Je staat dicht voor me dwingt mijn hartslag hartstochtelijk tot verhogen houdt me stevig vast en kijkt diep in m'n ogen Met ongekend veel warmte vult jouw liefde mijn ziel aan ik heb altijd gedacht dat…

Op een een lekgeslagen schip slingerend door de golven van de nacht, ternauwernood de gronden van de ondergang ontkomen, de klippen der krankzinnigheid voorbij gekanteld, bereikt hij, bijna zinkend, in de uiterste seconde de veilige haven van haar heupen, het Ithaca van haar schoot.…

geen Vlaming die precies weet waarom IJzendijke Petit Paris heet hertog Parma zich hier had verschanst wel zijn aanwijzingen sterk dat halfs weegs Waterstaatkerk Maurits vóór het Twaalfjarig Bestand twee fortjes heeft aangelegd Groot Turkeyen en Klein Turkeyen de prins zag in de paus d'n satraap menigte zong liever Turks dan paaps "…

In de kromming van jouw lichaam Versmelt ik de uren van de nacht Dromen verheerlijkt in jouw geur Jouw ademstroom zoet en zacht Handen strelen wondersprookjes Zucht vol passie zo intens zwoel Hunkerend verlangen vindt elkaar En wij raken elkaar in ieder gevoel Vlinders in een paradijs vol extase Mooie ogen stralen van genegenheid Lippen…

Een kind in stilte, zegt geen ene woord Lijdt zo in stilte en intens verdriet Doch gedachten gevleugeld als een lied Wacht ‘t kinderhart tot het wordt gehoord Het leeft in gemeenschap met iedereen In liefde waaruit het komt, doch alleen…

ze vieren het gelezene als dagelijkse bezigheid in het verborgene van de anonimiteit in zichtbaarheid niet aan te zien hoorbaar getikt slechts clandestien ze dolen onnozel rond zonder enige kennis bepalen hun ranglijst door kwaliteitsschennis…

De uren raken niet verder of meer, zoals roesten gaat, gestaag maar onzichtbaar door verblindende traagheid gestold staan de cipressen rond de rimpelloze vijver ze leest roerloos in de bladstilte van de verkoelende avond veraf dooft een licht ze sluit haar ogen om beter te zien en dan wanneer de totale onbeweeglijkheid poëzie is geworden…

een vogel die het nest verlaat zingt hoog zijn mooiste lied vanaf vandaag staat hij op straat een huisje heeft hij niet zijn koffertje met goede raad een traan die niemand ziet vertrouwen, maar geen ruggegraat een echte zielepiet toch vliegt hij dapper ´s avonds laat alleen in grensgebied en controleert met regelmaat of hij…

enig in een wereld van reuzen zijn rol nog niet helemaal klaar staat de man op wacht, de weg van de boodschap onbegaan zolang als nodig is hij waakt tot het ogenblik van zijn openbaring de profetie is heilig iedereen heeft het recht ongewoon zichzelf te zijn zijn gouden gedachte bij het wachten op morgen een leven lang gelovig bidt…

Als een mier alleen loopt dan is dat beest verdwaald hij is dan op de weg terug en hoopt dat hij het haalt. Misschien loopt hij te huilen van heel intens verdriet hij wil zijn vrienden zoeken maar ach hij vind ze niet. Denk dan kleine jongen “zit jij zo in de nood.” zet dan niet je voet op hem trap hem dan niet dood.…

ik kijk altijd naar boven al in mijn wieg zag ik heel hoog je ogen mijn eerste stappen aan jouw hand voeten die mijn vrijheid kozen jij wilde dat de bomen hoger zouden reiken dan mijn aards begrijpen zag verlangen in je blik je maakte mij onzeker dat moeten gaf me schrik voelde pijn als ik niet kon voldoen aan wat jij dacht…

Bonjour, I want to met u allen sprechen about deux langues. Wenn das al beter is dann mussen four, mais merde, hier gaat ’t mis, ich ne know plus what I genau wou zeggen. Je suis, in different Sprachen welbespraakt par ça de draad completely kwijtgeraakt. ------------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: Wie tweetalig door…

De denksport is, zo dacht ik, heel beschaafd Men speelt er bridge en dammen en ook schaken Het zijn, dunkt mij, toch echt heel nette zaken Dat wordt helaas door feiten niet gestaafd. In Amsterdam speelt men een potje poker De inzet blijkt een dodelijke joker.…

Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Proef intens van 't laatste geluid Seconden doden en doden vergaan Kus teder mijn tere huid Liefde leeft en leven moet gaan Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Laat je lach zachtjes met me meegaan En haal weg m’n verdriet Fluister stilletjes mee…

Voor ik het wist was ik al doorverbonden: Ik hoor je stem, en 't klonk zo heel gewoon. Ik stel mijn vraag op ongedwongen toon. Je antwoordt net alsof we alle dagen.... Maar dit is een hoogst ongewone dag, en voor ik 't weet heb ik al opgehangen. Mijn koude lijf verwarmt zich met verlangen; Mijn lichaam trilt als nagalm van jouw lach…

hoe diep en duivels kan een leider vallen gegangmaakt door een havik en een vos hoe dom en duister zijn zijn wrede plannen ziet hij dan niet zijn eigen total loss ? wat heb je aan die dove potentaten ? ze doen verdomd hen eigenwijze zin hun oor leent zich slechts aan oliemagnaten de mening van het volk is hen te min een nieuw Vietnam is…

In het holst van storm maak ik geen onderscheid tussen wat buiten woedt en binnenin. Zo ben ik van het zelf vervuld dat het verlangen geen afdruk duldt in taal en waar handen en tongen gekruisigd tot onaanspreekbaar…. Zo onbehept draag ik mij op, en werkt de handwerkman zich hoger meet verfijnd de breekbaarheid van harten, weeft dunnere…

Waarom zorg je er altijd voor Dat dat wat leuk is nooit lang hoeft te duren Zodat mensen liever van je vluchten omdat jij ze nooit weg zult sturen Je bent er van overtuigd dat het gevoel ooit over zal gaan en dat je, omdat je je hart hebt gegeven Toch weer in de kou komt te staan Je probeert te voorkomen, dat je ooit hartenpijn zult lijden…

Soms zou jij je hart graag delen En is het zo moeilijk te kiezen Je weet wat je ermee zou winnen Maar tevens wat je zal verliezen Soms heb ik slapeloze nachten Gedachten zweven in mijn hoofd Twijfel gezaaid in mn vlindertuin Beloftes die je mij hebt beloofd Soms lijkt mijn wereld zo mooi Je stem zo warm en even dichtbij De passie die dan…

Hier vonden gruwelijke gebeurtenissen plaats Kleine kinderen, met angstige ogen, Oude mensen, voorover gebogen Wisten niet, wat komen zou Harde handen, onbarmhartige ogen, Een klein meisje, geheel alleen Haar pop vastgeklemd, keek angstig om zich heen Terwijl ze met harde hand werd voortgedreven…

'bescheiden geluk' maar een mooi moment het weerzien van een oma met haar kleinkind op een perron zomaar ergens in het oosten van het land in tegenstelling tot het afscheid dat ik zag bij moeder en kind 'het stierkalfje werd door de boer aan een touw uit de wei getrokken' terwijl de koe met gevoel voor drama haar zoon op de valreep…

‘k ben in de hongerput geboren van zwart Nazareth met niets dan armoe aan me donder en dode dromen aan mijn bed onder het kruien van de molen in die gemene kolenlucht werd het grove mout vermalen voor mijn vaders drankzucht wie bezong de blanke top der duinen in het vuil van de achtersteeg wie rook de lente van ommuurde tuinen in een stad waar…

Het tere leven dat je nu al vindt al is de winter nog niet eens begonnen, al zijn de stormen nu ook niet bedaard, het doet je denken aan het kind dat nauwelijks op deze aarde is geboren maar dat verwachtingsvol al leeft en groeit. Wat houdt ons bezig hier, wat doet ons dromen...? Een beetje zonnelicht in winterbomen.…

Bloemen leven en voelen. pluk bloemen als zij zich laten plukken bladeren en wind vertellen het juiste moment door haar herkend... fluisteren bladeren en wind 'vergeet vooral niet terug te komen pluk ons in het fluisteren van de wind.'…