Netgedichten

netgedicht (nr. 14.121):

Waar, wat en wie...

Woede geeft paarse
voetzolen spijkers.
Drenzend verdriet
dooradert de weg die
om te gaan rivierend
tussen straatstenen draalt en drupt.
Huisbaans. Tegendraads.
Voorts en zowaar dik
voldaan.

Uitwasemend de grimas
van een geledigde pop.
De papieren rolmaat
uit verleden, tijd geleden.

Getuigen die langzaam
wegsterven in beelden
aftreden, niet meer
verder te ontleden. Een
flauwe echo blauwt nog na.
In zo’n dag heel even
de handen als
stuurloos mandje.

Toch ik, toch ik.