Alle inzendingen, jaar 2008, week 11

mag ik nog iets liefs voor je schrijven een bloem plukken en even bij je blijven neem de avondstilte mee om samen de dag te overdenken wil jou de kleuren schenken van mijn bloem die in jouw handen zich zal openen in alle geuren die wij samen denken…

In Cushion Lane kun je gerust voor paal staan Obstakels veren terug en geven mee Zo kun je op je tiktekstodyssee Al sms'end voor een heel verhaal gaan Een straathoek verder stoot je dan je knar En ga je drinken in de Blue Spot Bar…

jij.. je sloopt me van binnen.. Als ik je wat wil vertellen, weet ik niet eens waar ik moet beginnen.. Je doet iets met me.. zo onverklaarbaar.. Als ze dit liefde noemen is het soms echt onuitstaanbaar. Jij die mijn gedachten doet afdwalen midden op de dag of in de heetste strijd van de nacht.…

hij leek een boom met gespreide takken die je altijd vastgrepen als je dreigde te vallen hij was zo massief een toonbeeld van kracht maar alleen aangewend om geweld af te wenden toch was één schot genoeg om hem te vellen zijn eigen hand tekende zijn afscheid ~~~ in memoriam…

Hoe alles verandert in een ander licht Alles maakt me blij vandaag Van de liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje…

ik ga ik ga dan als het middag is vraag niet naar de dag, mijn vrienden mijn tijd en morgen zijn reeds van slag door de dwaling in mijn hoofd bijna naar gister gebracht of nog verder in de eeuwige vergetelheid geborgen zo moet hij hebben gedacht in heldere momenten het scheppen is hem door geboorte ingehaald op zoek naar een…

*** *** *** opkomende zon geeft aan donkere wolken een gouden randje *** *** ***…

"Je moet die zorg van je afzetten!" sprak de zuster streng tot mij nou, dat hielp ik kreeg er nog een zorg bij!…

Ons eiland vol bloemen brokkelde langzaam af. We hadden het niet eens door. We bleven maar praten en wandelen, hand in hand, ook toen er weinig overbleef van het zand. Het kille water kwam steeds dichterbij en sloeg uiteindelijk een brede zee tussen jou en mij. We schreeuwden nog wat naar elkaar vanuit twee nieuwe kale eilandjes, ontstaan…

Ze kijkt wolken grijpt naar pluis dat langs drijft haastig bijna verder verder voor de wind het stille vindt waarin de kleine slaapt…

Ik luister met aandacht het beroert mij de kleurklank altijd wordt deze muziek gespeeld in deze dagen van bezinning. “zie de mens” Wie trekt het zich aan het zal toch eens waar zijn de muziek getuigt hoopvol het beroert mij ik luister vol aandacht.…

de stroomtrein vertrekt uit Dunedin vroeger stapten goudzoekers in zij droomden van rijkdom en weelde al hun gezwoeg bracht meestal niets het Victoriaanse station bezoek ik nu als toerist op het Octagon, met zijn museum kijk ik naar gezellig gewoel een stad niet te groot, niet te klein de wijken verspreid met veel groen en altijd dichtbij…

Ik heb me stilletjes terug getrokken Naar een plek waar niemand is Niemand weet dat het bestaat Dit is mijn Niemandsland Ik heb mijn masker opgezet En ben langzaam weggegaan Zachtjes en onopgemerkt Niemand zag me gaan In mijn land is het rustig en rumoerig Ik voel de pijn en het gemis De chaos in mijn hoofd En de leegte in mijn hart…

Angst, pijn, verdriet Het dringt naar binnen Ik kan niet huilen Het kan niet weg Ik ben bang Bang voor mijn gevoel Ik sluit het op diep van binnen Het doet me pijn Ik ben te zwak Ik sluit mijn ogen zonder traan En ga kapot in mijn hart…

Moet ik mijn eigen weg gaan Maar waar moet ik dan heen Moet ik mijn pad volgen Maar als ik het verkeerde neem Sla ik straks mijn vleugels uit Maar stort ik dan niet neer Zal er iemand van mij houden Of doet hij me telkens zeer Vragen tollen door mijn hoofd Mijn hart lijkt stil te staan Alles is opeens zo anders Ik wil hier ver vandaan.…

hoor mij….. in oude geluiden dovend in de sluier van dood zie mij….. in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

vriendschap gaat in fases zoals eb en vloed elkaar afwisselt afstand neemt en zich weer mengt…

ik hoor niets ben tot op mijn botten verdoofd kan geen geluid meer waarnemen geen zinsdeel meer ontleden er is geen toekomst voor mensen die verdrinken in woede…

Och, wilt u zo vriendelijk wezen dit korte gedichtje te lezen? Het doet me heel goed, dat u 't werkelijk doet! Daarom dank ik u gaarne bij deze.…

op een rood 4kant zit een hond te wachten op haar uitlaat geluidjes ontsnappen aan haar keel als lege tekstballonnen bij de telefoon ligt 't nummer van de oppas…

Een humeur begint van 's morgensvroeg tot 's avondslaat. En al wat er tussen ligt bepaalt je glimlach!…

De welvaart is verkeerd verdeeld. In landen die achter blijven in ontwikkeling, betalen kinderen de rekening en later staan ze vaak met lege handen. Ze willen pillen tegen cholera, maar krijgen laptops van het CDA. ---------- ...het CDA in het Europees Parlement ondersteunt het One Laptop Per Child-project...…

Maak ons tot licht en overstroom ons met durf en moed, met veel vertrouwen; Maak ons tot vuur en wek de hartstocht voor recht en vrede, voor geduld; Maak ons tot stilte die durft knielen, die wil dienen ongeweten. Voor Witte Donderdag 2008…

op een doodgewone baddermorgen moest ze plotseling ontzettend huilen in de jacuzzi, om die arme here jezus hij werd genageld aan handen en voeten want boven de schuifdeuren hing een gefiguurzaagd kruis met uitverkoren zoon door vader bemind, zijn hoofd een schuin beetje naar beneden als de dood,en mamma zei dat hij ook voor háár…

Je schrijft niet meer. Doet het te veel pijn en herinnert het je aan het oude zeer van lange dagen gekweld van uren vol geweld of ben je moe en geef je uiteindelijk toe: "ik wil niet meer."?…

goden vlam op mijn balkon in jouw bloem zingt de zon in jouw hart weent de nacht velden vol met gele pracht stengel als een wachter met kostbaar bloemenschild reuzen hoog van den akker in de hemel opgetild daar de zon nog was verbleekt bent gij in een kas gekweekt kijk naar mij en ik naar jou als je einde komen zou bewaar ik je…

Liefde is een ondergaande zon verblindende schoonheid kleuren dieprood maar in lichtwazig wit aanwezigheid van een zalige koude rilling terwijl het lichaam zijn sappen koken ononderbroken autonoom hartgedrag Franse cancan dansende charlatan ‘verliefd, verliefd!’ schreeuwt het ongecontroleerd dansend lijf.…

Als ik op de eerste trede mijn linkerteentje doop, aarzel ik in al mijn leden tussen huiver, lef en hoop. Ik geef je tóch mijn vinger en vraag om heel je hand. Voel goed hoe ik nog slinger van lust naar liefde, en verstand. Ik kijk naar jou en laat mij dopen, los van rede, kant of wal. Geheel gewichtloos val ik open, plons! omhoog! in…

Duizelingwekkend gewaagd hoorde ik ook zeggen 'k zag ze bekvechten gisteren op tv te diep het decolleté…

Ik wilde dat je praten kon, dan zou ik luisteren Ik wilde dat je horen kon dan zou ik vertellen Ik wilde dat je kijken kon, zodat ik je kon laten zien dat de wereld nog zo naar niet is. Ik wilde dat je voelen kon dan zou ik je aanraken Ik wilde dat je wereld groter werd in plaats van kleiner Maar ik neem je mee zolang niet…