143 resultaten.
Ontvouwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 als een onbeschreven blad
ontvouwt de dag zich
in zijn volle bescheidenheid
de zon tekent een glimlach
rond de lippen van hen die
ongelovig dreigden te geraken
daar zij werden overspoeld
door emoties die de hemel
niet meer huizen kon…
Bij mezelf vandaan gereisd
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 179 Veel reizen heb ik
Inmiddels achter de rug
Van hot naar her de
Wereld over gegaan,
Gereden, gevlogen,
Van oost naar west
Van noord naar zuid
Op zoek naar het
Fijnste gevoel onder
Mijn huid - overal
Geweest maar nog niet
Half bewust van het
Feit dat ik gaandeweg
Bij mezelf vandaan
Ben gereisd…
Polen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 Mijn leven strekt
Zich uit tussen
Polen van onmacht
En onmogelijkheid,
Tussen steenkoud
En ijskoud in, bittere kou,
Kwetsbaar, niet zo
Krachtig, maar wel
Bezield leven waarmee
Ik vanmorgen wakker werd…
Mijn dichterschap
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 524 Ik lag daar in mijn bed,
jaren, maanden, dagen, uren, secondes,
momenten.
Er was de stilte, het verdriet
en eenzaamheid en de ademhaling.
Er waren geen pijn en verdriet; want deze
twee woorden dekten de lading niet meer.
De zon scheen binnen en ik zag het Licht
verplaatsen: van de éne muur, op de andere.
Het Licht verschoof.
Ik was veilig…
Bespiegeling
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 183 Zo (on)opvallend, krachtig, explosief
boven de huisjes uitstekend
Trommels geslagen
Bellen geluid
Hutongs kenmerkend
voor de oude
binnenstad
Terwijl 't staatsorgaan immer eert
de betonnen erectie
'In pure domheid schuilt enorme macht'
aldus kunstenaar, filosoof
Denker in lagen
Architectuur
Fotografie. Film
Niet dapper, maar
wel…
Buik
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 Een bierbuik, dé vakantiezorg van mannen
Het afdak dat ontbloot de aandacht vangt
Hoewel er goed gereedschap onder hangt
Komt er weer niets terecht van al hun plannen
Straks op dat strand met al die strakke lijven;
Ze kunnen het weer op hun buik gaan schrijven.…
Vanuit de keuken
gedicht
4.0 met 5 stemmen 9.759 Voor L.
Mijn zilverharige vriendin en ik
zijn als twee grote appelbomen
steviger en heerlijker dan ooit in bloei,
voor de bongerd gerooid wordt.
Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld
over het best-bewaarde damesgeheim
aller tijden, of over hoe wij ons
voegen naar de wet van de wereld,
almaar, en waarom, zegt zij mij:
wij zijn bang…
Bloemen in gebed
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 je kleumde kou
in luchtige zomerdracht
wij schuilden
voor het buiig blauw
een klein kapelletje
waar in het donker
warmte huisde
van vele kaarsjes
op het altaar
was maria neergezet
versierd met vaasjes
bloemen in gebed
stilte maande
ons tot rust met
vleugjes wierook
in de eeuwenoude lucht
in vervoering
zijn wij blijven staan…
Oh, op die fiets...
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 313 Een grote groep scholieren nowadays
Verplaatst zich als een dronkenman per rijwiel
Het is ternauwernood niveautje zijwiel
Voor rampspoed kent men een gegronde vrees
Maar ja, wie is er in dit tijdsgewricht
Nou nooit eens stuurloos of uit evenwicht?…
lezen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 280 boven de pagina's
vallen m'n ogen dicht
en dan droom ik van jou…
'n Waardig afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 533 zelf gekozen
na zesentwintig jaren
die niet onbewogen waren
nu voor de laatste keer
samen lachen, samen huilen
Amsterdams zingen
keihard swingen
tot ze voor je een laatste
keer groeten zal
Pris; voor altijd 'n nachtvlinder…
Over voorlichten.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 163 Door voor te lichten
kun je een ander onderrichten.
Je kunt proberen
de ander te informeren
en zo iets nieuws te leren.
Maar vallen je voorlichten uit,
is het donker, dan zie je geen fluit.…
de zee
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 177 DE MOOISTE PLEK AAN ZEE VAN FOPPE
mijn plekje hier aan zee
zus nam de foto
en de zee nam me mee
ik spoelde hier aan
en wijs naar de muzebiter
ik duik daarna op mijn prooi
en als ik thuis kom
ben ik druk en wil een pi meisje opeten
maar dat mag niet en daarom doe ik het niet
zee o zee wat ben je mooi
en hier ben ik lekker alleen
niemand…
Schrijverswiel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 Slijp de nachten met
de pennen van ieder
uur onthult door de steen
van slijpers ziel, omvat
het lopend vuur op
papier verguld door een
druilerige dag, waarop
de verzonnen tranen
van een bejaarde zon
zijn opgedroogd en
waar de inkt gedoopt
werd in verwaaide as.
Als schrijvers geluid in
een listig avontuur niet
wordt gedoogd…
maandagavondgedicht
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 527 luister naar de beat
de beat van de song
iemand die het ziet
deze dag die je won
dromen luisteren niet
in de verte klinkt een gong
toen je thuis achterliet
en nooit meer echt won
dit is in verleden tijd geschreven
daarom is 't ook een hartenkreet
niet meer dan een oerkreet
zoals dit leven
tijdelijk
ouder worden
woorden
luid…
Kier
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Ik keek ademloos door een kier.
Mijn ademhaling ging met haar ritme mee.
De climax zat in haar zucht van verluchting.
Dat hij alle koffers in de achterbak kreeg.…
Te lang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.590 Praten is gestopt
teruggebracht tot zinloze regels
waartussen de waarheid
zich verschuilt
het wezen sluimert
in doofstomme harten
stil gekneveld en
ontluisterd
uit verschrompelende klieren
verdween het vocht
nee, haar ogen prikken
allang niet meer…
Niet-fragiel fragmentje uit een leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 528 Jullie zijn al vele milde jaren mijn kinderen.
Ik wou echt dat ik met jullie ogen nog kon kijken,
zo vol verwondering: bloemen, huis en eiken.
Mijn aandacht voor jullie zal niet verminderen.
Jullie kijken mij bevestigend en onbevangen aan,
met ogen die glinsteren, zonder oordeel.
Zo te leven heeft wel degelijk zijn voordeel.
Een mens die een…
Inkeerregeling
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 588 Een Nederlandse Marokkaan had een geweldig idee
Examens die er aan komen zijn voor mij een te zware last
Nu weet ik toevallig in welke kamer op school, in welke kast
Ze opgeborgen zijn - vooruit, ik neem er een mee
Na het klappen van de zeepbel kwam hij tot inkeer,
Deed z'n examen opnieuw en dacht 'Dit nooit meer'…
Worstel met de stilte
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 170 Brein murw gebeukt
Door innerlijke chaos
Fluittoon die mijn
Bovenkamer regeert
En mij tot razernij
Brengt - overal
Opgesloten, nergens
Meer een uitgang te
Vinden - en dan wordt
De razernij in mij
Bedwongen door een
Forse cocktail van
Uiteenlopende soorten
Uit het farmaco-protocol
En is het de stilte die
Mijn denken overneemt…
Een brandweerman
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 467 Is er soms een brandweerman
in de buurt...
want ik sta in vuur en vlam.
Vuurvlammen slaan uit geest
en lichaam, zonder enige schaamte...
maar is er een brandweerman,
of een heel corps, toevallig
in de buurt...
die genoeg water bij zich draagt
om het wilde vuur te blussen?
Het vuur grijpt schrikbarend
om zich heen.…
Begraven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 549 Het stilteorkest
van vriendschap na de dood
geeft onder de grond
een klein concert
er klinkt geen echo
aan de horizon.…
ZO VROLIJK
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 646 O, ik ben zo vrolijk
zo vrolijk, zo vrolijk
het is om te janken
maar janken heeft geen zin
droog je tranen,
dus wees maar, vrolijk, zo vrolijk
ieder leven heeft een "einde"
zo gaat dat, doch ooit was er een "begin"
dat was zo vrolijk, zo vrolijk, zo...
Illustratie: Joke de Groot.…
laagjes vernis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 ben terug gegaan
heb de beschaving ontdaan
van laagjes vernis
verhalen geschoond
doeken uit lijsten gehaald
zonder retouche waarheid bepaald
in legenden en sagen
de echte vragen over
angst en doodgaan gesteld
er is veel verteld
van vader op zoon met
ervaring en leven als loon
kom ik wijs u de weg
in de talen van vroeger
is verleden…
Klokkenluider
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 333 De opgejaagde Snowden is vertrokken
Van Hongkong via Moskou naar wie weet
Welk ‘democratisch’ land hem welkom heet
Zelf lijkt hij nu op Equador te gokken
Maar met de informatiestroom van PRISM
Zegt daar ook iemand toch een keer: dat is ‘m…
Wij hoorden 't laatste zuchtje glippen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 643 Wij hoorden 't laatste zuchtje glippen,
Het sterven was voor hem geen strijd.
‘God dank,’ ontgleed het onze lippen,
'Die hem voor doodsmart heeft bevrijd.’
En vriendenhanden beurden teder
Eerbiedig hem van Moeders schoot
En brachten 't lijkje in de andre kamer;
't Was ijdle voorzorg, die ze ons sloot.
Want wij, wij legden ons ter ruste…
kleine strateeg
gedicht
3.0 met 4 stemmen 8.311 de kleine zonnetafel was immens
waaraan ik als kind mijn dromen speelde
de bergen hier de dalen daar
en het gevaar daartussen met zijn woeste baard
alles was toen geel onder gelukkige ogen
geen schaduw werd er ingedeeld
zelfs de despoot bleef onbewogen en in stilte
aan de altijd zingende slaven uitgespeeld
-------------------------------…
Gestolen wolken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 eenzaamheid klopt op de deur
welke zij radeloos openen wil
al was ‘t raam sneller
bij de hand genomen vliegt
zij over gestolen wolken
die intense leegheid verdoezelen
aangespoelde waarheid
gaat langzaam op in de mist
die al even treuzelde…
boeken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 117 ik kijk naar
al m'n boeken
waar ik van hou
Dostojewski
ik heb het armoedige
appartement gezien
ik heb ook de brieven gelezen
en ik schik nu romans en brieven
in mijn bloedende boekenkast
maar opeens schrik ik:
zoveel jaren geleden is het al
dat ik het las en heb het niet herlezen
wie weet ben ik bijna
alles vergeten en denk ik…
Leef je geloof
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Levend uit geloof
geloof je dat het leven
door de Levende
je is gegeven.
Dood geloof
kan ook opnieuw
gaan leven.
Geloof de Levende,
geloof Hem op zijn Woord,
beleef je geloof
en leef!…