Alle inzendingen, jaar 2015

drijvende ode verschijning als lichtgedicht schoonheid in de gracht talloze snaren symbolisch in de spiegel speels in de speeltuin onzichtbare band bindt mensen en culturen verschillend van vorm echt of illusie het gesprek doet de ronde voor identiteit dromen door het licht beste vriend van de mensheid hoe vreemd het ook lijkt…

Ik krioelde tenenkrommend Verstomd over de leegte Ik kon niezen, rollen, hijgen Knijpen, grommen, tot ik brak Ik was een vaas, mijn bloem was dood Mijn water bruin Mijn vel gebarsten Ik stond bovenop een iets -niemand kon het plaatsen- En ik danste, speelde, zong Werd haast woest om al mijn vreugde Niemand zal mijn zijn ontnemen Ik…

In de toekomst ligt de tijd verborgen ongedacht en ongezien met kleine of met grote zorgen een helpende hand misschien De natuur kan zich ontplooien zonder tijd geen rol voor de klok dat is het mooie Voor ons ligt een zee van tijd die wij met ons schip bevaren neem als bagage wat hartelijkheid deel het uit en niet te lang bewaren…

je bent openbaar je lach is onbegrensd met mijn herinneringen wat jij zo had gewenst nu je straalt in het licht voelen de fases hard met de deksel nu dicht jouw verlichting voelt teder met het zicht op jouw foto tekent jouw glinstering met glans op het voeteneind…

in ongelijke tred loop je met blaren op de ziel niemand die het ziet of toch iedere keer valt je masker in duizend stukken nog voordat je gaat zit het er weer op gelijmd dankzij honderd tranen tot de maan haar entree doet vlucht je ongemakkelijk de nacht in…

telkens als ik wolken veradem smaakt lucht naar grondig water klinkt tijd tussen vroeger en later in cadans van lijdzaam metrum dan voel ik weemoed wellen fijne druppels door poriën gaan blijf ik achter alle bomen staan om drentelloos te versnellen tranen keren tot condens weerom met zilveren sluiers die 't gezicht verhullen, want alleen…

Ik heb een vriend op afstand Die hebben er wel meer Maar mijn vriend op afstand Is er telkens weer Die lieve vriend op afstand In niet gezond, oh nee Maar die lieverd, op afstand Zit daar niet echt mee. Met kerst was hij bijvoorbeeld Geveld, lag ziek op bed Toch stuurt hij me een appie Jawel dat deed ie net Die lieve vriend op afstand…

Christusverloochening! Kerst is een verkoopfeest ’t Is een vertoning die Hypnotiseert Daarom negeer ik die Manifestatiedrift Thuis bij mijn boompje Zit ik niet verkeerd…

De geest van de vrek die woekert met zijn aardse tegoed; heeft de drijfveren van het hebben die hem doen vergeten hoe die leven moet. De geest van de vrek kent drie historische fasen die 's nachts bij hem aankloppen om empathie, dat hem nimmer deed verbazen. Verschijningen in drievoud van de geest van een heel leven, die een…

Dwars door de spiegel zie ik op een morgen in december decennia verdwijnen. Op mijn vaders knieën rij ik spoorslags door de beemden langs de kronkelnete door de hoge gele rogge over de Hodonkse akkeren. Mijn moeders schoot is zacht. Zij streelt mijn angst weg voor gruweldromen en spookverhalen. Zij kleedt mij aan voor school en stopt nog…

Uitgebuikt en aangedikt, volgevreten en verzadigd, ballen zwiepen naaldjes los en lichtjes doven. De hysterie rondom Jezus zijn verjaardag ebt weg, met het vervliegen van deze laatste dagen. Tussen kerst en 1 januari genoeg tijd te herkauwen, welk geneugte eraan moet geloven, wat anders moet of beter kan. Want zonder…

Ik drink het leven in, Ik drink, drink en drink Tot mijn maag en darmen Tot de rand toe zijn gevuld En ik eindelijk de waarheid zie Die tot dusver altijd was verhuld Ik drink, drink en drink Tot ik de helderste dimensie Van de waarheid zie De enige werkelijkheid Ik drink, drink en drink…

Wie één gewone dag beleeft als één heel leven, beleeft een ontdekkingsreis. Gewoonten? Vergeet ze maar! Sleur? Wat is dat nou weer? Wat is er gewoon aan wakker worden alsof je opnieuw wordt geboren? Wat is er normaal aan inslapen zonder dood te gaan? Eén gewone dag is een unieke mix van doodgewone dingetjes, van gebeurtenissen en ontmoetingen…

ik zie de ster in glans afnemen streek voor streek een kleine felle schittering nog in driekoningenweek de stal is tochtig vervallen en uit zicht na het warme hemels licht passanten zijn geteld weer terug op weg naar eigen huis en stek van bethlehem naar het verre nazareth waar leven zich weer zet nog ademt het decor wat…

De vredesboodschap werd ons ooit gebracht Maar ja, die hebben we niet aangenomen Religies hebben oorlog nooit voorkómen Terreur alom, het lijkt alleen maar nacht O God, als U bestaat, hoor onze klacht Laat ons toch ook van mooie dingen dromen en niet van dood of andere fantomen als bang-zijn, altijd wakker in de nacht Laat die verdomde oorlog…

zit jij aan jouw feestmaaltijd van harte gegund hoor maar zie je in de lucht de helikopter politiebewaking hun respectabel werk gaat altijd door tuur even naar boven bid of sta een momentje stil dank hiervoor charmant brandweerlieden chirurgen/mens/dier verpleegkundigen en meerderen grote waardering van ons allen wonend…

Dit is het uur waarin het meest gemord wordt, waarin, onder vertwijfeld pengekras, een halve zin wegzakt in 'n inktmoeras en, ánders fout, er straks weer uit gesjord wordt; het uur waarin als nimmer spieken sport wordt; zelfs Angélique, de engel van de klas, vergeten is hoe principieel zij was; waarin hij wordt hij word of zelfs hij wort wordt…

Het kerstfeest wordt ieder jaar gevierd met grote aandacht voor de Goddelijke Heiland waarbij vaak meer vreugde opwelt met geldgeritsel onder bonte winkellichtjes en urenlang schransen vierden de Germanen van eens hun heidens midwinterfeest gewijd aan Wodan en Donar niet uit een oprechter hart en vromer gemoed?…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

Ik draag ze op een ademteug op de wind die leven geeft; Gedachten onuitgesproken. Luchtig in de wolken blaast de wereld van mijn denken, aan mijn gemoed ontloken. Zij dwaalt doelloos op een zucht slechts hoorbaar als de stilte door een storm gebroken.…

Nog leeg en onbeschreven wordt wit papier verlicht in 't donker nu beschenen door vlammend kaarsenlicht Vlammen geven plaatsen door Van Bethlehem of Nazareth Bijbelboeken tussendoor vormen zo een kerstconcert Schaduwen op wit papier door kaarsenlicht verlicht 't heeft een mensje in vizier en tekent een gezicht De tekening geeft…

Het denken geeft reden om te kiezen voor een wereldse vrede. Met kerst leeft de gedachte om de pijn van het voorbije te verzachten. Het tekort in het leven maakt plaats voor de hoop die alleen het kerstkind kan geven. Het denken geeft reden om te kiezen voor een wereldse vrede. Een kerstgedachte die tot verbroedering leidt; en de mensheid…

Wij mensen hebben soms weinig geduld Alles moet in veel gevallen heel snel gaan We willen niet graag lang in een rij staan Wij zijn te druk met onze zaken vervuld. Men zegt: “Geduld is een schone zaak” Maar wij mensen hebben altijd haast Vergeten belangrijke dingen inderhaast En verzaken hierdoor wel eens onze taak. Weest daarom te allen…

Ik heb een schitterende Kerst-cd, Doorleefd door Aafje Heynis volgezongen. Godvrezendheid wordt hier haast opgedrongen, Godvruchtigheid krijg je ook volop mee. Ik voel me min of eer aan haar verplicht, Vandaar dat die cd hier voor mij ligt.…

Lezen wat er niet staat Woorden verstaan tussen Regels door die op Het oog de waarheid Verzwijgen Ze schieten alle kanten op Gaan de ruimte in die Oeverloos is, Net als de waarheid, Oeverloos, oeverloos…

op tijd recht de rug het verhaal dat bij nacht doorregen is van diepe wentelingen, repen van hangende dromen sloffen mee op de restanten van een late geeuw oogleden tossen om de wijn die als een surrogaat het laatste beetje rood weerkaatst aan het gehemelte dat de dag weerstaat met het ontkurken van alle beleden raad die weloverwogen werd…

de dagen zijn voorbijgevlogen ik zag hun vleugels slaan ik zag een lente fladderen jouw dood met bakken regen en zomermaanden gaan miljoenen bladeren vallen de herfst in een vogelvlucht slechts een handvol winterdagen en deze Kerstmis in een zucht nog even en de klokken luiden het aankomend nieuw jaar met weer hoop op betere…

zwiepende takken balanceren op de wind stilte in de storm…

Onwerkelijk is de tijd, zo zonder jou. Het voelt zo vreemd, alsof ik ergens anders leven zou. Een verlatenheid, iets van heimwee, heimwee, naar een thuis. Zelfs dat nam je mee. Er is de werkelijkheid, daar leef ik in. Als vreemdeling, een eenling, in een leegte zonder zin. Ik kan je niet bereiken, een onmogelijkheid. Er is je graf…

ik zag takken breken wist ze van dood hout vluchtend voor de wind die ze jaren wiegde in het groen als kind nog weerspanden zij al buitelend zijn kracht caprioolden op de vlagen maar grondden roemloos tussen het gevallen blad waar klein grut zijn onzichtbare bestaan krioelde in het donker van de nacht en volle maan om blad en takken…