Alle inzendingen, jaar 2003, week 36

wat onze toekomst was in ons verleden, is, ondanks ons voornemen, niet ons heden. onze geplande dromen werden nijdig wakker, hebben nijdig het nu vermeden. wat onze toekomst was, is overleden, betreuren we slechts in onze smeekbeden. onze morgenmijmeringen zijn vlijtig gedood, zijn vlijtig door het nu bestreden. wat is…

ik schrijf in de lucht die je ademt gebruikt wolkt wit in de kou een ijsbloem smelt op de ruiten schoonheid ontdooiend door jou jij bent het decor waarin ik moet spelen de planken en koorts het fluweel dat ik weer mag strelen als het doek open gaat jij regelt licht donkert verleden speelt de rol van vandaag peinst over toekomst…

Prachtige kleuren, lila, paars, oranje en ietwat room. Een smeltkroes van geuren, het lijkt wel een droom. Oncidiums met lieve dansende bloemen. Dendrobiums in alle kleuren van de regenboog. Witte catlleyas, waar bijen omheen zoemen. Mijn orchideeën, een lust voor het oog. Maar dan, alsof niets meer telt, verdwijnt mijn lach voor een traan…

De Hoekse en de Kabeljauwse twisten Pearl Harbor en de moord op M.L. King Voor mij vooral een schoolherinnering Die we vaak op proefwerken niet wisten Maar nu 11/9 jaar na jaar beklijft Hoop je toch dat dat historie blijft…

Liefde nemen en steeds weer liefde geven, en de draad oppakken, de draad van ’t leven. Vallen, struikelen, wankelend verder gaan, en met een hart vol twijfel stil blijven staan. Wie zegt me dat ik fout doe, fout of goed, de harde waarheid die in het midden ligt, die je steeds weer zegt dat je verder moet, heeft geen hart, geen reden en geen…

De wind laat oud stof opwaaien, maar ik, ik ben doof, ik ben blind. Ik zie alleen wat ik graag wil zien. Ik laat oud vuur in mij oplaaien, ik ga weer terug, ben weer kind, ik ben weer even negen of tien. Geen geheimen meer, geen leugen, eventjes niet meer willen deugen, laat me fantaseren, laat me dromen. Laat vroeger weer tot mij komen…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

De gure herfstwind kleurt wangen als sterappels rood en verfrissend…

Rust zacht, lieve jongen, je strijd is gestreden. Sterk zijn, niets laten merken, voor jou. Ik hou je vast en weet dat jij moet gaan. Een laatste blik, een diepe zucht, het duurt maar even. Hoor je ’t nog ? Ik fluister dat ik van je hou; En op je hoofd valt traan op traan. Vaarwel Tim en goede reis. Droog je tranen En de gedachten dwalen door…

Een beginnende beul in Atjaf Voltrok bevend zijn eerste straf Na een diepe zucht Ging 't zwaard door de lucht Maar ziezo, de kop was eraf…

Liefde voorbij het leven Verdriet is pijnlijk Stilaan voortbewegen Met de herinneringen Liefde voorbij het leven Is er iets na de dood Wie kan mij garantie geven Steeds vragend waarom Liefde voorbij het leven Is dit reëel Wat kan het mij geven Een mysterie voor mij Liefde voorbij het leven Kan je me horen Ik wil jou zoveel geven Omdat…

vreemde ogen spreken waarheid dwingen woordloos haar respect niets gelogen geven klaarheid worden niet boos onbedekt vreemde handen vormen zinnen dempen krachtig haar verdriet vragen branden diep van binnen ... maar de vreemde antwoordt niet…

Waar de zon en de zee elkaar kussen, Daar begon onze liefde, ver hier vandaan. En ik weet nu ook ondertussen, Dat deze liefde nooit zal vergaan. Ik heb daar mijn hart voor je opengesteld, Je mijn diepste geheimen verteld. Jij bent mijn toekomst, en mijn heden. En alles is mooier dan in het verleden. Want eens gaan we terug, in alle rust. Naar…

Ik heb fibromyalgie ik ben het niet Ook ik heb een normaal leven al is me dat "gezond" niet gegeven Mijn situatie is verder normaal en ook ik heb een moraal Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg ondanks al dat gezwoeg om alles voor elkaar te krijgen En als je dan soms wordt genegeerd of ze begrijpen me verkeerd zou ik wel eens willen…

Een priester in het dal van de Po zat te piekeren achter zijn nieuwe bureau hij sprak 'ik heb het gezien er staan er maar tien, maar 't zijn toch de zestien geboden van Mo?'…

In een hertenkamp ergens op Capri was een zeer dominante okapi hij was Godfather-fan dus men noemde hem de ocapo di tutti ocapi…

Waar haalt god het lef vandaan ons telkens weer tot stof te vormen brandend in een zelfbedachte hel waar wij geen kant op kunnen Podium van tegenstrijdigheid godslasterlijke broedplaats van aardgebonden egotripperij en valsheid in gedachten Waar haalt god de moed vandaan ons telkens weer te laten zijn zoals we zijn…

De dochter van Esther en René is ongeconcentreerd en wild artsen constateerden ADHD had ze daardoor vroeger zo gegild. Heeft van het vrouw worden pijn maakt met haar omgeving mot had liever 'n jongen willen zijn zegt, ik maak mezelf kapot. Hopen dat dát nooit gebeurd juiste hulp van artsen, medicijnen want dit is wat je hart verscheurt…

en plots wil je meer meer dan je wil meer dan je kan je denkt keer op keer wat is het hier stil komt er nog iets van zo gaat je leven heel zachtjes voorbij je bent altijd te laat dan denk je even we keren het tij we komen op straat maar je bent wat moe leest liever de krant of kijkt naar tv je komt er niet aan toe je blijft aan de…

Als die mij nogal lief zijn - vrouw, bomen, vrienden - van mij heen zijn wil ik een snaterende grijsaard worden, wonend op het Maliebaan-station en in de zon. Gekleed in conducteurscostuum van Engels laken een goede indruk voor de spiegel maken, en zachtjes krijsen op het zoveelste…

je ruimt het veld en bergt de zon het bittert in de nectar in kleur jongleur kameleon het suikert in de blauwspar…

Het kwam op een avond heel onverwacht dat vreselijke telefoontje dat mij helemaal van mijn stuk bracht ik kon het niet geloven jij was van mij weggegaan zonder ook maar afscheid te nemen ik voelde mij zo eenzaam er waren geen woorden voor waarom overkwam het jou we moesten elkaar nog beter leren kennen o wat hield ik veel van jou…

we kropen in elkaar het hoge duin, de zon een zwarte bui verdronken in de geur van hennahaar onder het hemeldak een bank met uitzicht op de rand van regen, de zee blauwt branding aan de koele kant we liepen onze jaren terug terwijl konijnen speelden de duinen zich verveelden en vluchtten voor de wind de zee kwam verder met een…

Nimphje, als ik 'er uw oogjens zo zoet, Zo lief, zo lodder, vol heldere gloed, Bekijke, zo vliegt 'er mijn zieltje gebuid Op wiekjens van zuchjes ten aderen uit. Dan blijft het hangen als 't bijelijn doet, Aan kaakjes of lipjes, vol gloeiend bloed, Of kropje, dat, zacht op en neder geaamd,…

Ik had vandaag wat XTC geslikt en werd daarvan dusdanig opgewonden dat ik in amper zeventien seconden dit versje had bedacht en uitgetikt. Dat het mein hersens aantast ? Flouwekul ! Sterk overdrevvun, oznin, slup gelal !…

De eerste blik in je ogen, Zei meer dan genoeg. Je wilde de wereld veroveren, Voor mij, als ik het je vroeg. En als je kon toveren, Dan had je het gedaan. Omdat je met mij door wilde gaan. Twee gouden ringen, Ons toegezonden. Waren de dingen, Die ons voor altijd verbonden.…

sinds ik besta gaat het met mij al fout omdat ik het wel even zelf wil weten verboden appels van de bomen eten omdat ik niet zo van geboden houd als schrik en angst zich dan in mij ontvouwt alsof ik door een adder ben gebeten dan voel ik mij verloren en vergeten mijn naakte lichaam zo ontzettend koud ik hoor een stem: God is op zoek naar…

het is zo zwaar dat ik het niet over de drempel van mijn lippen krijg "afscheid" weerklinkt in een uithoek van mijn daverend hoofd en beukt zich tegen de moed die het recht houdt mijn tranen kauwen op de grond onder mijn wankele voeten, om dan een braakbal van niets uit te spuwen ik val een laatste maal in haar armen en mijn geheugen…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

Op een zondagmiddag zag ik de herfst komen aarzelend kroop het geel in het groen van de bomen het leven klonk gedempt met de wolken laag voor het eerst na maanden was de verte vaag een moment van stilte zomaar in een laan ik kon het zien en horen de herfst kwam eraan…