Alle inzendingen, jaar 2004, week 18

Daar waar de wolken zweven en de kleine sterretjes schijnen Daar ergens zal jij verder leven verlost van je aardse pijnen En als ik je erg mis kijk ik eventjes omhoog en zie ik jouw sterretje stralen net voorbij de regenboog…

vingers in elkaar geregen wandelen we samen tot de sterren ons bestralen met helder, half maanlicht de nacht bekoort ons en laat feilloos weten dat wij vannacht bij elkaar de sterren laten vallen…

Hij had een tikje van de mallemolen, Die wijsneus met zijn piepstem en zijn baard Die alles wist over de ruimtevaart En toch gold hij als een van mijn idolen. Dus zegt men Titulaer, dan zeg ik Chriet, Maar Boris Titulaer erken ik niet.…

De weg naar zee wordt wuivend begeleid door zachtgeel duingras en omarmt mijn levenspad waar ooit zandkorrels diep begraven zinnen aan springend tij toevertrouwden, geven golven nooit geborgen wrakken, de tijdloze rust Golven passeren mijn verlangen en slaan stuk op een granieten muur van onbegrip en waan geen storm noch orkaan kan het harde…

Je stapt binnen in ons huis ,ik loop de koelte tegemoet. De warmte ontglipt en ik vraag me af hoe je dat doet. Ik kan het niet omschrijven maar ik voel het in me broeien. Jou dominante persoonlijkheid krijgt weer de kans te groeien. Ik voel de woede in me en ik zou wel willen slaan. Maar ik luister en ik hoop alleen dat je snel weg zult gaan.…

Een kannibaal uit de Vogezen Die wilde geen xenofoob wezen Hij hield erg van Frans Maar kreeg hij de kans Dan ging ie ook lekker chinezen…

Een mooi meisje uit Gilze-Rijen Ging met de dorpspastoor vrijen Zoiets geeft geen pas Maar het resultaat was Dat zij ras babykleertjes moest breien…

De wekker gaat, mijn ogen open Mijn gedachten werken niet Maar na 1 seconde wakker Herinner ik weer mijn verdriet Weer een dag met pijn beginnen De minuten kruipen van dag naar nacht Kon alles maar zijn zoals die ene seconde Toen besefte ik nog niet wat de dag me bracht…

Kon Zelfhaat maar zijn De oneindige liefde Die ik voel voor jou…

Hoe vaak heb ik de nachten beschreven hoeveel van mijn angsten verteld, het donker dat mij omsloot met geheimen als ik door angstdromen werd geveld. Hoe vaak ben ik het donker ontvlucht en heb ik alles wat licht is gezocht, hoe vaak hield ik mijzelf wakker omdat ik door angsten niet slapen mocht. Niet elke nacht is zo donker het zijn van…

Met vijftien jaar aan 't brommen, wat niet mag. Oranje-plaat en geen WA. Agenten bezorgden hem met recht een zestal prenten. Ook namen zij de brommer in beslag. Ze zeiden nog: 'Geluk is met de dommen: je hoeft niet in de cel. Je mag niet brommen.'…

m’n vrouw vertrok en een illusie lichter moest ik dan toch geloven aan een baan een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan en sprak met droeve klank: u bent dus dichter vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter of ik wellicht ook écht werk had gedaan met onverbloemde trots zei ik spontaan: ik ben ook filosoof en vredestichter ze zuchtte…

Kan het niet meer tellen Hoe vaak ze heimelijk haar vel afstroopt En ik een nieuwe dochter vind Terwijl het merg woekert Zwelt de holte Ze waggelt nu op hoge hakken Ze knoeit met oogschaduw Ze wil weg uit dit huis dat huivert Ik zie het liever niet Hoe ze de klok opjut tussen haar tanden Dan wil ze briezen naar haar verwekker Haar tedere…

Moeder naar wier liefde mijn verlangen Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid, Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen Na de lange scheidingstijd? Zult gij mij aanstonds als uw kind begroeten, Als ik ontwaken zal uit mijn dood? Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten Met mijn hoofd in uwe schoot?... Maar wat dan? Wat zult gij tot mij…

Hand in hand, de wind door mijn haar, wandelen door het park, jij en ik....... bij elkaar. Mijn ogen die stralen, een speciale blik van jou, ogen die zeggen.... ik hou toch zoveel van jou. Jaren gedroomd en niet meer verwacht, dat die uit zouden komen, toch nog zo onverwachts. Zoveel van elkaar te leren, zoveel te beleven, zoveel…

even jouw lach niet meer te horen in diepe tranen achterlaten een kus ter afscheid willen geven jouw warme stem die stilte werd zink ik weg in het duister van dromen tijdloos diep besef verloren neem ik jou mee in gesloten ogen het beeld van jou gaat nooit verloren…

even jouw lach niet meer te horen in diepe tranen achterlaten een kus ter afscheid willen geven jouw warme stem die stilte werd zink ik weg in het duister van dromen tijdloos diep besef verloren neem ik jou mee in gesloten ogen het beeld van jou gaat nooit verloren…

Ochtendlicht kietelt heel zacht ramen nog vers beslagen handen gaan lief op jacht zullen zichzelf overdragen Vanzelfsprekend warm onthaald door pure hartstocht gevangen het zwoele passielicht straalt zacht brandend van verlangen Zachtjes met een roos strelen glimlachend onder het dons tot in de hemel dit bed te delen is alleen weggelegd…

Door openingen hoog in de halfverzonken gang valt licht op ruwe steen en omgevallen beelden. Resten stucwerk hier en daar vertellen met gebarsten stem: "dit was een keizershuis, met alle bouwvallen rondom in 't weidse heuvelland". 'k Meen Caesar te ontwaren met zijn nobel en schoon gelaat, getooid als legeroverste, die zal vragen…

Wat wij samen hebben is kostbaar en met niets te betalen al die jaren samen hebben we alles eruit kunnen halen. Al hadden we soms geen werk en zaten we weken zonder geld we waren altijd gelukkig en dat is alles wat telt Toch zijn we ondanks alles nog steeds zo ontzettend rijk als ik elke dag weer naar onze kleinkinderen kijk.…

Lieve Julio Het lijkt eeuwen terug Dat we samen hebben kunnen praten Ik wil je even laten weten dat het goed met ons gaat Het is zo lang geleden dat we hier met zijn vieren zaten We komen net terug van een weekje vakantie Ramon en Raquel hebben genoten Zon, zee, terrasjes en de vriendelijkheid Turkije was een pijl in de roos geschoten…

je kijkt me aan je ogen op de foto zien me weer staan volwassen en verlegen met al de liefde die je me zo graag had willen geven ik zie je handen die me koesterden in pijn die nooit jouw schuld had had mogen zijn, maar die jij in geweten op je nam de bommen vielen iets te lang ik vond in tonen van je stem geborgenheid als jij kinderen…

Wanneer ik ga slapen heeft het licht mijn huis langs de ramen verlaten. Zonder afscheid schuifelen mijn vermoeide voeten naar de lege achterkamer. Ik sta stil en twijfel of ik samen met de duisternis wil verhuizen. Met langzame ogen staar ik in het schemerdonker en hoor enkel verre, vergeten geluiden. Herinneringen overspoelen…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

Hard moet ik blijven knokken in mijn leven Jij bent op vakantie zonder mij en dat is goed Ik probeer je deze 'zonde' te vergeven Mijn jaloersheid naar jouw geluk, het is er in zoveel overvloed Toch voel ik een afstandelijkheid in je naar mij toe Ik probeer dit verschrikkelijke te negeren Maar in plaats ervan bevecht ik je, dat maakt mij zo…

Ik voel je hand nog op m'n lichaam, het verlangen dat in me brandt, o, als het kon m'n liefste, waren we nu samen, hand in hand. Waarschijnlijk lichaam in lichaam, dat gevoel dat altijd blijft, die wonderbaarlijke gevoelens die je nooit genoeg beschrijft. Toen je me streelde deze middag, stroomde de liefde door me heen, en als het even…

Ook al denk jij misschien, dat ik er niet voor je ben, omdat ik vaak afwezig ben, en je eigenlijk niet ken. Ook al denk jij misschien, dat je mij niet interesseert, omdat ik zo vaak vragen, van jou heb afgeweerd. Ook al denk je misschien, dat ik er niet voor jou zal zijn, omdat ik je soms negeer, niet wil kijken naar je pijn. Ook al…

Alles gaat goed, buitengewoon geen zee te hoog, taak te zwaar noch probleem, komt voor elkaar de wind staat gunstig en is schoon Dan volgt een -slag op donderdag of welk etmaal ook zwart blad zij de sprong uit nood d`r niet meer bij doch smeken om een wonder mag Het vloeken na `t gebed tevoren als niks meer in de puzzel past terwijl het…

mijn ogen starend naar het plafond denkend aan jou barst ik uit, tranen vloeien dan zie ik je opeens uit het niets jouw ogen vinden de mijne…

Nu baant zich 't nat Een heimelijk pad, En tjilpt en fluistert, In bloem en blad Voor 't oog verduisterd. Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal De…