Alle inzendingen, jaar 2004, week 51

Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt: je wordt grijs. Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles. Geef mij mezelf, geef mij jou. Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.…

onbewogen staan de bomen als skeletten hun takken een smeken hemelhoog gericht zonder schaduw werpend op in het naakte verstilde land waar de lucht van dode wintersloten ons beroert als wij de grijsheid weerspiegeld zien in een zwarte omlijsting van vergangkelijkheid.…

Men sprak dit jaar van normen en van waarden Van tot hier en verder niet, de maat is vol Van de prijs, de pil, de rekening, de tol De haat, de hel, de wanhoop en de haarden Maar dat het einde komen gaat van Studio Sport Zegt dat een tijdperk afgesloten wordt…

Soms als emoties je plotseling overstromen Dat al wat mooi was blijkt te zijn geweest Vlucht je ver weg in onverhoopte dromen Want wat je daar terugvind hoopte je het meest…

Als het kon gaf ik je kant en klaar gezond geluk voor het hele jaar. Helaas gaat dit mijn schenkvermogen in macht en krachten ver te boven. Het beste dat ik je toe kan wensen is veilige trouwe vrienden, mensen die met je delen in vreugde en pijn, waarbij je steeds jezelf mag zijn. Iemand die jouw zijn schouder biedt wanneer je zelf geen licht…

Slechts: GUURTJE PRIJSER. Boven dien Geen woord. Het jaartal zelfs vergeten. Is ’t niet puur dwaasheid, om te zien Naar iemand, waar wij niets van weten. Maar ’t is niet anders; Guurtje ligt Dicht bij een weg, die ’k vaak moet reizen; En krijg ik Guurtje in ’t gezicht, Mijn hart wordt week en vol gepeizen. Niets dat haar leeftijd melden mag…

Het bos door ging ik Keek omhoog een streep van licht mij begeleidde Niet wist ik waar mijn voeten stappend, gaande, bleven Door dieren wel gewaar opweg naar ander doel Zo links als rechts begluurden mij wie ik niet dacht te kennen en bleven stil verborgen nog achter beuk of hakhout hoog Ik spoedde voort geen rust opzij te gluren…

Uit het donker kwam een hert tevoorschijn vluchtte het wellicht? Ik zag een opstoot mensen scholen samen, zonder schietlood tussen felle bomen op het marktplein Helderheid liep over uit de dakgoot spande samen met een schelle waslijn om het feest te maken voor ons welzijn aardedonker snelde weg in tijdnood In het duister straalde witte heimwee…

denken is eenzaam want op het moment dat je mijn gedachten leest zijn ze alweer veranderd helemaal voor jou alleen…

het was koud, bar koud we hadden niets om te stoken de oorlog had alles opgebrand we zaten ondergedoken kolen waren niet voorhanden hout was een schaars goed onze kleding was versleten hoe houd je dan nog moed dekens mochten haar niet baten kleine Elske stierf, mijn zus vader hakte in de grond een gat en ik gaf haar een laatste kus…

Soms, onweerstaanbaar, breekt het licht door, zoals een kind geboren wordt, onweerstaanbaar. Geraakt worden ze door het licht, dat soms schijnt in de duisternis en dat door het duister niet gevangen kan worden. Dan openen handen en ogen en monden zich en komt God aan het licht.…

de gloed die doet me denken en die keer dat het leven me wenkte ik was vrij en alleen mensen, er waren er geen die zachte gloed op al dat groen de bladeren gaf ik een zoen het riet een dikke knuf daar werd ik weer suf ik kwam weer op beide benen te staan maar die ervaring liet me niet meer gaan die mooie lach van de natuur kreeg om…

de ballen in jouw boom wil ik zijn van die rode glanzende of de poedersuiker op jouw oliebollen klef en zoet maar het liefst ben ik de belletjes in de champagne waarmee je klinkt op een goed nieuw jaar en dat je dan even aan me denkt als ik over je tong dans…

Winter. Je ziet weer de bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws onder de zon En toch is ook de nacht niet uitzichtloos,zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is, is er hoop.…

In het hart niet in het hoofd zit de herinnering Aan lichtjes in het duister twinkelend in de oogjes Van kleine meisjes in zoete jurken Ze zingen en lezen het kerstverhaal Laten de boom schudden met de deur En eten het jaarlijkse feestmaal In het hart niet in het hoofd zit de gedachte Aan de kriebels van het engelenhaar Aan de warmte en…

ik bewonder tussendoor het lieve licht zacht de nacht stil in het donker straten vredig stil blijmoedig klein en kinderlijk voor kerst improviseer ik vluchtig een heel vrijmoedig liedje dit kan zo altijd zijn o Heer voor u een enkel handgebaar lijkt me o zo fijn o Heer alle dagen voor elkaar dat is voor U een peulenschil dat mag ik…

Deze nacht schurkt in het geweld van blaffende honden. Omarm mij, schreeuwt de stilte. Het duister is niet meer bij mij in mijn robe hield ik haar gevangen maar nu verloochent zij van kleur. Omarm mij, wie ben ik nog als niemand mij meer draagt. Deze nacht schurkt in de bekken der hopelozen en in de dieptes van Hades snikt weemoed…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrandt Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten…

Volgens de overlevering van Matteüs, tollenaar tot vermaard apostel verklaard, waren er eens drie koningen, het kunnen er ook vier of vijf zijn geweest, dat staat niet onomstotelijk vast. Pas later gaven we ze namen en werd Kaspar zwart gemaakt. Waarschijnlijk waren ze thuis het gekijf van hun haremvrouwen zat en dankten God op hun blote…

Dit gevoel is een blokkade op alles wat ik zou willen mijn hart schreeuwt genade ik zit hier gewoon te trillen Jouw verschijning is weer hier jij bent overal waar ik nu kijk maar jij hebt een ander in het vizier iemand waar ik niet eens op lijk Striemend voelt deze kwelling omdat het niet zo mag zijn mijn gevoel in de versnelling maar…

Flip, ons konijn van een jaar of acht was bang dat hij met Kerst werd geslacht hij ging er vandoor samen met Flapoor en verdween stil in de sterrennacht.…

hij kwam met de verschoten kleur van schemer aan de deur en droeg de geur van bleke eenzaamheid wij raakten door zijn komst verontrust in hoge mate ik dacht o kon ik bij een vader schuilen hij zou mij als een polder indijken mijn onzekerheid op een boezem uitlaten zodat er weer regen ging vallen liefde mislukken jij dacht o god kon…

Treurige bomen, kaal in de mist...opdoemend, kijk naar buiten, er doemt niets op, want ik beweeg niet. Muziek. Op TV, Stereo, De Buren, De Kroeg. Veel geluid maar de toon ontbreekt. Drilboren, vrachtwagens, containers. Het is genoeg. Hier wordt de Arbeit gepreekt. Een gedachte trekt me. Oblomov. Heb honger, wie kookt er vanavond? donkere…

In het venster teken ik jouw gezicht en mijn warme adem smelt de lijnen in de ijsbloemen van de laatste dagen die bevroren nog trager verglijden stil en afwezig probeer ik een hartje te ademen in de richting van de zon die haar warmte afstraalt op mijn gedachten, ik lach even richting jij en een klein wolkje neemt mij heel zachtjes mee…

Het geloof heeft aan een onzichtbaar bewijs genoeg om vast te stellen dat wat je niet kan zien, bestaat in wat je laat: genoeg liefde geven of tegen beter weten in hopen op. Geloof staat voor, ja, staat nog ergens voor. In een transparant tuinhuisje is het prettig geloven. Een man schrijft een giro uit naar een goed doel, geloof ik.…

Opnieuw omgeven door duister, krijg ik het weer voor de kiezen, hoe is het mogelijk, dat ik zo heb kunnen verliezen, Gevallen als dat ik ben, hartzeer dat ik jou heb gegeven, sta jij toch weer voor me klaar, wil je me nog altijd in vertrouwen nemen. Wederom breng je kleur in mijn leven, vertrouwen in jou woord opnieuw gekregen, waar heb…

De verhoudingen zijn volstrekt zoek, nergens te vinden. Dat wil zeggen: rijk en arm zijn niet met elkaar getrouwd. Het dikke huishoudboek van de 191 bij de UN aangesloten landen laat grote verschillen zien. Arme naties betalen zich een breuk aan rente of wapens. (De vrachtboten komen immer indirect uit staten met een hoge levensstandaard…

waar ijzige kringen bevroren water de rust van zacht gekabbel breekt kristallentranen als deken van wit deze verkleumde aarde toedekken wil zullen spelende kinderen hun droom beleven een levenszucht in dolle pret aanschouwen zij hun magische wensen feeëriek als winters tafereel…

je gaf een bloem waarvan de kleur weer warmte had ik rook de geur van toen en keek je aan maar zag geen liefde in je ogen staan je woorden klonken heel neutraal in het verhaal dat je vertelde met nieuwe vrienden was niets aan de hand alleen onze relatie was een oude band die knelde je bent nu vrij waarom geef je die bloem aan…

in de namiddag zweeft een wolk slappe muggen boven eeuwig groen…