Alle inzendingen, jaar 2005, week 14

De immense drukte op het plein Getuigde van een ieder op de been Er was een echte heilige gestorven Niet zomaar iemand naar het scheen In rouw trekken miljoenen langs baar Vereend wenen zij zo allen gemeend En ongezien ongekend tussen massa Dwalen miljoenen zieltjes nimmer gespeend Zij begeleiden de gezalfde in het wit Gaan hem voor in…

Ver van de vernieuwende ooievaar zweven reikhalzende zwanen in een lente-oord vol zadendragers. Zoals zeebeesten zich nestelen aan het strand vinden hoogpotigen hun plek in weidsheid van land. Lichtzinnig scheppen wij ruimte bedden ons in onder een hemel en planten nieuwe troostzaden. Roffelende specht krijsende kraai brutale…

Zonder huid gefileerd tot op het bot zoekt liefde in duistere gangen naar een aanvaardbaar gemis. En het is wat het is: verbonden tot een geheel torst de dunne huid teveel in toe komende tijd. Verdwalend in onherkende woorden omhul ik mij gekleed in eenzaamheid.…

Als in het stille ochtendgloren sternen luid hun liefde schreeuwen haar golven zacht het strand bekoren korrels zand haar schelpen strelen.. Als meeuwen dromend op één poot een zwakke bries haar duinen kust staren naar het morgenrood dan is ze moe..en rust.…

Zoals water begon het te stromen en ik wilde zwemmen zo snel als ik kon. Ik wilde schrijven in de woordenstroom die als in een droom boven kwam drijven; vreemd hoe het begon… Het werd een vloedgolf van emoties en indrukken, waar ik me niet van los kon rukken, mezelf eigenlijk onder bedolf. Spraakwater maar dan geschreven want alleen…

Is het met je borsten mis? Treur dan niet, want weet je, Als je een bh een A-tje is, Dan heb je toch een beetje.…

Ontbijtje op de zondagmorgen Alles is in huis: jus d'orange en thee Voor dit ontbijt geen zorgen Beschuitje, aardbeien en slagroom mee Alles voor elkaar, geen probleem dit eten Thee is heet en de slagroom niet te zoet Toch grandioos en glad vergeten Dat men een ei wel koken moet…

De geur bij mensen thuis die aan vroeger herinnert Geurige halletjes Die geur herken ik altijd weer Die hangt in hun jas, in alles En allen hebben die mensen het een of ander voorwerp dat daar al eeuwen hangt Een barometer Een souvenir uit Nederlands-Indië Een hoedenstand of kapstok tafeltje om tas en handschoenen op te leggen Paraplubak…

in de wachtkamer van het praktijkcentrum is het een komen en gaan van diverse mensen jong oud man vrouw zorgelijk kijkend opgewekt de verscheidenheid voldoet aan de wensen van de huisarts die afwisseling wil in lenigen van nood bestrijden van pijn en leedpreventie de dokter is geknipt voor ontstoken amandelen gepokt en gemazeld ten aanzien…

je hebt aarde gezien in het wit van haar zoden het leven krioelt maar de kist is voor altijd gesloten een hemel met wolken gedachten strakblauw familie in handen en ogen de vragen van wie ben jij nou hij sprak over gaan en vond ons gehoor we voelde de voetstap die zijn sporen verloor we gooiden wat zand waar hij was gestrand met…

Ik plaats 'm steeds vaker Mijn zwarte hand Immer weggeboend Door loze lieden Ik zit daar niet mee De indruk blijft, beklijft Mijn zwarte hand Heeft iets te bieden Niet nieuw, vernieuwend wel Deze vrolijkheid Ik voel mij Pietje Bell Simpel en eigengereid Als u hier niet mee kunt leven Zal ik u mijn zwarte hand niet geven Weest desondanks…

Het schijnt dat als je moe en indolent de klok je laatste uren weg ziet vegen, de ziel het stervend vlees haast is ontstegen, je leven zich in beelden tot je wendt. Dan, in een helder allerlaatst moment komen je in een flits gezichten tegen die als op celluloid vertraagd bewegen. Een rolprent zonder script, incoherent. Wat flarden tot een…

Miljoenen mensen zijn er al gekomen ter viering van de uitvaart van de paus. Er vloeien tranen en er klinkt applaus bij al die vrome pelgrims daar in Rome. Het Mekka van de katholieke kerk bereiken is nu onbegonnen werk.…

Omdat het leven zo kwetsbaar is, zo teer, zo wonderlijk en mooi, zijn wij ons dagelijks bewust van de eindigheid ervan. Toch is er iets wat oneindig is, en dat diep binnenin ons woont: een bloem, een lotus die zich opent Naarmate ons leven hier op aarde zich sluit. Onze schoonheid wordt daardoor groter en innerlijke vrede daalt in ons neer…

vandaag opnieuw een chaos op het spoor de smoezen zijn vaak niet om aan te horen: computer stuk, de wissels zijn bevroren een vierkant wiel, het achterstel stond voor toch denk ik steeds bij elke nare tijding de echte oorzaak is een slechte leiding…

Zachte klanken van muziek Bereiken langzaam mijn oren Liedjes over liefde en geluk Ik wil ze even niet meer horen Het maakt mij zo weemoedig Ik voel de tranen al branden Mijn hart vol liefde voor jou Maar ik sta met lege handen… Steeds weer zie ik jouw beeld Denk ik aan je heerlijke geur Ik wilde zoveel met je delen Maar jij sloot deur…

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

Als ik mijn beide handen boven de toetsen houd, dan gaat alles vanzelf en bijna zonder fout. De letters vormen woorden en de woorden weer een zin, hoef bijna niet te denken als ik weer eens begin. Zo ook nu weer dit gedicht uit mijn gedachten op papier ik zie het wel als een gave als ik dat zie zo hier. Het is fijn om te kunnen delen…

Grijs-zwart geladen naderen onweerswolken vol water en vuur!…

vanaf de vliering naast de dode duif luister ik naar het zoeken van de soldaat de tafel verschuift de stoel valt om geklop op de muur vreemd boos gevloek dan is er stilte het huis is in rust met zwetende hand streel ik de duif…

Een koe uit het Gelderse Loenen die wilde zo graag leren zoenen totdat er een stier zei: 'kom maar eens hier maar eerst wel je tandjes goed boenen'…

Zo graag wil ik met open handen leven maar 'k houd je vast in dromen van geweld. Waar is de gloed die ons verbond gebleven of is nog niet het laatste lied verteld? En heeft de zon nog niet het langst geschenen, al zijn de wolken nu en dan verstild? Ik weet het niet, of is 't visioen verdwenen nu 't avond wordt en alles plots verkilt?…

Vergeet mijn woorden, mijn tranen en mijn lach. Vergeet wie ik ben en ooit zal worden. Ik verdwijn. Te dichtbij, ben je gekomen, te dichtbij en nu ver weg. Want samen kan ik, mezelf niet zijn. In jouw leven hoor ik niet thuis. Alleen in de stilte kan ik nog wonen, met mezelf onder één dak. Vergeet me en laat me gaan. Ik verdwijn in de…

O, wat zou ik Annie met de big boobies nog graag eens zien Ze was zo mooi, zo prachtig en nog maar zeventien Als ik haar zag was het net of begon de zon te schijnen Maar ach, de Viagra deed het licht uit mijn ogen verdwijnen (Volgens nieuwsberichten zou het slikken van Viagra blindheid kunnen veroorzaken.)…

Tijdens sommige nachten maak ik fantastische reizen op mijn vliegende tapijt geweven van gedachten die mij de weg zullen wijzen... heerlijk in de kussens gevleid zeepbellen voorspellen betovering sterren van verre vol schittering golvende zee deint met me mee op bewondering ik zucht mijn lucht met ontroering uit mijn longen…

zoetelief ziekebloed strelende koorts opvlammend pelsdier geplunderde moord brute volharding tot brakens plezier drachtig gefluister genadig ontspoord…

Het leven duurt zo lang om jou te ontdekken Wat weten golven van zijn wat weet aarde van mijn zicht een bijziend, tranend oog Aangetrokken door jouw vuur beloofde het warmte en licht In de koude duisternis ligt sinteling van jou en mij wachtend om uit elkaar jij en ik, van ons besmet te zijn…

boerderijen met gulle hand over het oude land uitgestrooid een beekje een hooiberg een tractor in de verte koeien vredig zonder doel van het ene hier naar het andere op het centraal station fiets gejat en nee ik heb geen euro is er gelukkig weinig meer van te merken --------------------------------------------------- uit: 'Planeet…

Ik zit in 't gras en kijk hoe wolken zich verdelen en mij in gedachten nemen naar de zeven hemelen tegelijk De zon brandt achter hen in zachte sluimer zal zij schuilen achter 't grote bos met de den waar regen in tederheid zal huilen Vind mij daar m'n vriend bij de beek van mijn verdriet dat ik nooit heb verdiend Jouw woorden zullen…

Het is voor jou ook heel erg dubbel wat er in je leven nu gebeurt. Ik koester een kostbare vriendschap, gevoelens worden heen en weer gesleurd. Ik kan mijn diepste gevoel niet uiten omdat ik je dan toch kwetsen zou, dus verstik ik in al mijn liefde die ik niet geven kan aan jou.…