Alle inzendingen, jaar 2005, week 14

de stiksels lieten los je rok op half zeven de tijd had goud corrosie mee gegeven schone schijn werkt maar heel even de kerkdeur waaruit de geur van volle aflaat is te proeven je kwezelige stemmen over God hoort snoeven nodigt je gebed gebrandschilderd etst licht je ziel herinnert je waarvoor je viel en proeft de sfeer, je voelt…

het grote niets reikt zich aan als een goudgele gloed met een kraag van vals besef gezicht verloren in onecht gezichtsverlies ondergedompeld door die ander die jou is, en toch weer niet zelfs geen notie meer van je wens tot vergetelheid onder het gouden vocht ligt de onzichtbare sleutel die alleen gevonden kan worden door jou zelf…

Koortsuitslag Ik schaam Mijn lip Vogelziekte Eet nooit meer Kip Om dit te voorkomen Moet Nieuwe Vrolijkheid Worden ondernomen Worden soms woorden strijd Nieuwe vrolijkheid Verleden tijd Accepteer frisse praat Desnoods van de straat Anders obligaat.…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

Schandalig zijn wij in de steek gelaten Toen de koffie in de trein werd afgeschoten Een brief schrijf ik hierover! Een op poten! En die stuur ik naar de christendemocraten! Maar de biertjes in hun kleur gaan al verdwijnen Dus voorlopig vast geen koffie terug in treinen…

ik hou nog steeds van jou ook al vind jij jezelf, ouder geworden, minder mooi lieve schat, het is niet alleen de buitenkant waarvoor ik ontdooi…

Zoveel taal en tekens van verlangen vol verlegen. Zo vaak werd behagen met omslagen overwicht behangen om enkel greep op letters aan te dragen. Regelmatig kwam uit de hoogte zwart door korf gevallen wanneer bezweren eigen gezeg-den stede vast wederkeren zelfde laken ‘n pak van het gallig hart Waar zijn woorden latent aan prille schijn ooit…

De prins had gerekend op een groots banket gasten van heinde en verre genodigd lakeien in livrei tafels gedekt zelfs de tafelschikking niet vergeten want je kon maar nooit weten of nee toch niet hij vergat met de prinses te praten op de avond van het feest glom hij van alle gasten het meest maar al wie er kwam geen prinses om hem te kussen…

we spelen met ons leven in het winkeltje van alledag geef mij wat angsten krijg jij vrezen we wisselen nog voor de nacht ik ben verliefd en zij is ook getrouwd jij wilt een mooie meid die meer van vrouwen houdt laat mij je maar versieren geef me je ogen kus me mond je lichaam is al wakker je hoekigheid wordt rond al verweer je je…

Met tranen in m'n ogen kijkend naar mijn lichaam overal rood,... bloed krassen,pijn,lijden,...dood. De verwelkte bloemen de donkergrijze wolken hoge muren die dreigend op me afkomen Als een rat in de val. Doodgaan van angst kan niet meer want het verleden heeft mijn ziel allang vermoordt. Gevochten en gestorven in een strijd tussen…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

kwam je vandaag bij toeval tegen je foto’s en verhaal op een verlaten site een strijder voor het vrije woord in weerwil van een duist’re macht ontvang hierbij postuum mijn eerbetoon niet slechts de levens die je redde de richting die je velen bood in een op drift geraakte tijd noch dat wat je ons naliet als onbedoelde held die droom aan…

Natuur een postzegel achter je huis onkruid in hoofden En dan: Wat is natuur nog in dit land?…

Rond blote voeten speelt het zand van eeuwen her door vloed gedreven…

Mugjes zwieven vlugjes Zwoefie zwaf kleine zuchtjes Wind van hun zwievies Zwif zwaf vleugeltjes Foefie faf zwierelie Samen zif-zaf in het rond Zwottende zwapper Tot de maan weer komt Zwieven vlugjes mugjes Zwierelie, zwierela heel even…

Wat vieren we de vijfde? Wat herdenken we de vierde? Oudjes rond de tachtig Weten het vast beter dan ik Want ze weten het concreter: Opgesloten zijn in oorlog Tussen wreedheid ingeklemd Niets meer hebben Behalve honger En zelfs dat went Kijk eens beter om je heen Probeer eens voor te stellen Als je beelden ziet van daar Of waar ook…

Geluk is het licht, Waar ieder naar smacht, Hoe rijk je ook bent, Geluk geeft je kracht. Hoe lang ik ook zocht, En waar ik ook keek, Ik kon niets vinden, Wat op mijn lichtje leek, Nu kan ik weer lachen, En voel ik me vrij, Want ik heb het gevonden, Dat licht, dat ben jij.…

herinnering je liegt jij bent een onverbeterlijke leugenaar je barst de scherven vliegen om mij heen romantische onwaarheid smaakvolle saus over inhoud die moeilijk verteerbaar consumeerbaar is zo leek het zo was het niet verraderlijke glimlach nept oprecht verdriet verdachte glans tranen in de wacht ze kijkt me aan nog altijd onweerstaanbaar…

Geheel en deel zijn zeer complexe zaken. Zoals bekend omvat elk groot geheel meer dan de optelsom van deel plus deel, hoewel die samen het geheel uitmaken. De delen zijn geen losse onderdelen. Gehele kennis van de delen naakt, want wat de delen tot gedeelten maakt, is dat de delen méér zijn dan gehelen. Elk deel heeft weliswaar zijn eigen…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht je weet dat je gaat verliezen toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden je moet de hoop nu laten gaan Tranen in m'n ogen tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen wanneer jij er niet zal zijn het einde is…

Was het enkel de specht die het hout verwondde, zich liet gaan als was het een zonde tegen wil en schade rest niets meer dan een stervende, gedwongen tot overgave, verloren. Hoor, hoe leven verdwijnt in een geluidloze zucht en toch schreeuwend om een wonder. Zo davert de grond nog eens en weer en kunnen we de ogen sluiten. Om alleen…

Waar de zee, de golven beuken, op het aangespoelde strand. Waar de meeuwen krijsend vliegen, daar ligt mijn vaderland. Waar de polders uitgestrekt zijn, de molens draaien op de wind. Waar de dijken ons beschermen en de boer zijn land ontgint. Oh Nederland, waar eens mijn wiegje stond. Vaak denk ik aan vroeger terug, maar de tijd gaat veel…

Ik proef 't laatste verdriet op de bries van laatste lenteregen hoor de haan spreken tegen het eerste ochtendlicht De treurzang van lente droefheid in puurste vorm draaien zich in hondertachtig graden geven de wereld een nieuw gezicht De mooie cirkels die eens zo moeilijk draaiden, ze zijn in mijn leven gekomen als rimpels en zullen…

Schimmige nevel boven zand dempt het geluid van verheven gangen op het door mens verlaten strand stilt mijn drang naar ongeremd verlangen Op de grens van zee en land glanzende manen als met parels behangen vloeit schuim als grof geweven kant word ik door rijkdom bevangen…

alle sterren aan de hemel stralen heel speciaal voor jou elke wolk, elke planeet zegt hoeveel ik van je hou alle druppels van de regen alle zuchtjes van de wind geven ons hun zegen zeggen hoezeer je mij bemint…

De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten…

Zoals mijn hart tekeer gaat als mijn ogen jou ontwaren Na een onstuimige wilde nacht mijn hormonen pas bedaren Zo heftig als alles voelt met jou hier om mij heen Zoveel als ik voel voor jou maakt jou mijn nummer één…

Ik ken jou weet alles van je nou ja, alles? ik ken je naam nog niet wie ik ben? dat weet ik niet ik ken mijzelf niet.…

ik bied je nu mijn bloemenwei het voorjaar is nabij ja, eindelijk vorstvrij het gras groent sneller in het bloeien, laat het zaad door zomerdroogte niet nogmaals verschroeien kom mijn korenbloem je ogen zijn blauwgroen spikkeltjes om in te struinen een lentezon om je te bruinen laat de wereld wijsheid weten in samen kindzijn kun…

De hemel heeft mijn stem gehoord Jouw naam in 't zand geschreven In stilte mijn gebed verhoord En mij het woord gegeven Een belofte van de sterren Als offer slechts mijn dromen Ik wacht en zie van verre Wanneer de tijd zal komen Zo tastbaar en dichtbij Toch zal ik moeten wachten Voorlopig ben je vrij En zijn het slechts gedachten…