Alle inzendingen, jaar 2005, week 22

Nu jij zacht jouw ogen sluit nadat je innig het daglicht hebt gekust terwijl een hard vaarwel op je lippen ligt sluit ik ook even beide ogen schilder in gedachten nogmaals de lijnen op prachtig iets doorschijnend blank linnen het potlood tekent zwart terwijl herinneringen wit schrijven met soms een wolkje grijs volg ik ademloos…

waterval, geruineerd, zingt in de wind. vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

je stem raakte me sprak stilte om me heen je ontkleedde me met ogen liet me onbedekt alleen ik voelde hoe mijn zinnen angstig klein in opstand kwamen in de echo's van jouw woorden klankten enkel onze namen ooit hebben we elkaar gevonden in toeval over tijd sleur heeft ons gebonden pas later kwam de spijt jij hebt gebroken het lege…

Als een stoplichtspel verliep het referendum Druk je dóór? Of stoppen? Of er tussenin? Heeft dat voor en tegen eigenlijk wel zin? En welk kopstuk heeft nog even een addendum? Kan Nederland z'n status wel vergeten Of kunnen ganzen kiezen wat ze eten?…

ons evenbeeld in kwartskristal ontvangen een gave, ongeschonden schedelsoort gestolde goden staren onverstoord op ware grootte van ons hartsverlangen hun licht verandert, danst op dunne koorden verheven boven temporeel belang die zijn verweven met de oude hang naar de oorspronkelijke sleutelwoorden ze barsten uit in prachtige gezangen…

Het referendum was een sof; de klap voor het kabinet was hard. De hoge heren raakten verward; de pijn van verliezen was dof. Met zoveel mensen op een continent kun je niet zomaar iets organiseren zonder de wens van de bevolking te eren: Geen wonder dat men “ tegen” stemt. Dus nu maar uit een ander vaatje tappen. Het is uit met al die politieke…

zelden stond de tijd zo pijnlijk stil verscholen vogels hun gezang dreven bloemen doelloos op het water zochten mijn ogen een verwaaide glimlach huilden mijn tranen een droef vaarwel…

De glimlach loopt van oor tot oor en je straalt een alle kanten, je ziet er heel gelukkig uit een vrouw die weet van wanten. Maar diep van binnen zit de pijn door jouw masker is het verborgen, alleen kijk ik er wel doorheen en ik maak me daarom zorgen. Want jij verdient gewoon veel beter en doet jezelf enorm te kort, dit is voor jou niet…

De deur trilt in de lijst Het raam waait dicht Het scharnier kraakt Alhoewel de adder waakt Over mijn nest in een triest licht Is er niets dat op gevaar wijst Een reus kruipt uit een lage mist Nadert als een vijand van beton Een hinderlaag, bedrog, een list Waar ik niet voorbij of rond kon Sneller dan mijn schrik Klim ik in een eik…

dwars raast de wind druppels tegen ramen er groet een buitenkind een bloem van water spreidt zich uit bloeit tegen de ruit ik wil haar plukken maar ze groeit in mist en tegenlicht ze maakt me triest haar zwaai die eerder luwte gaf heeft mijn bloem uiteengespat…

Jij staart rozen mijn lief en ik weet wat jij denkt wat er door jou heen gaat Jij staart in gedachten van roze en rood in overvloed in bloei Jij denkt mij en ik denk jou mijlenver…

Het groenblauw water schijnt en lacht en schommelt in een frisse pracht vol kinders die hun ruimte zoeken elkaar wat plagen, groeten, vloeken. Een zwaluw vindt wat water, vlug nipt hij en vliegt dan snel terug naar boven, naar die blauwe hemel ver van dit kinderrijk gewemel. De zon stuurt scherpe witte stralen die brandend op mijn hoofd…

Met dank aan leo van den b. Toen god de mens geschapen had lachte zij…

altijd elke juni kwekke kuikentjes in mijn waterkant hoe klein zijn toch die donsjes dit jaar zeven gekropen op de kant alle lentes nieuw leven kleine teentjes wenend tuitjes zittend bij de eendjes aan hun waterrand…

Wakker worden in de tijd als in de fijnste zijde. Een ochtendvogel doet een ijzerzaagje na. De boormachine die je hoort is de boormachine van de buurman lang geleden, tot je weet dat dat niet kan. Er ligt een laken in de linnenkast te wachten op een hand die deuren opengooit, een shirt, een broek, een handdoek zoekt, daarbij terloops…

alles in de hand liefde aan mijn kant ontmoeten was zo weergaloos we kusten de seconden alsof ze niet bestonden de tijd leek eindeloos je doofde zacht het licht en in het wit van ogen kwam onze passie boven ik streelde je met nacht jouw handen waren warmer dan ik in daglicht had verwacht in vogels hoorden we het lied van onze…

Leven als een plant Guichelheil Huichelt geil Leeft uit verband. Feest, vertier Als ooit tevoor Ontspoor Als een dier. Beweeg dit land Verwijl Niet onder zeil Gebruik je hand !…

Daglicht achter mij, Schemerzon verlegt Dagdelen naar de avond. Vandaag krijgt een Twee, Krakeelt om ja of nee. Verwondering aanschouwt gevecht, Leuke film op RTL5, Pleit is snel beslecht. Ik ga naar bed, bestijg de trap, Poezenkind volgt, begrijpt de grap. Druk op sluimerknop, Muziekt mijn nacht egaal, Droom en land Gaan met mij…

Met “Nee” staat Balkenende zwaar voor gek, bijt Zalm met zijn gezemel in het zand. Met “Ja” vervagen grenzen om het land, geen slagboom meer, geen prikkeldraad of hek. Dus stem ik “Ja”, zo'n wet is onvermijdelijk al blijft (zie boven) “Nee” wel erg verleidelijk.…

In mist verzwegen uren tellen tijdloos voorbij dromendagen sprookjesachtig wij handen in het duister verloren ooit gevlochten in verleden wassen onschuld in vloeiend wenen gevonden tranen in de nacht stromen langs een zachte glimlach teder op weg naar een getekende morgen waar de spiegel elk lijntje laat stralen doorzichtig als…

Een lotusvijver in het park. Een vrouw draalt maar wat rond Voor een blind date uitgedost Niemand in de omtrek die opduikt Tot een vale dwerg schuddebuikt in de haag Hij schikt zijn vette klissen, pulkt aan de kraag Een maan kruipt voorbij. Hij ruikt Naar een karkas dat oplost In een bloedbad. Een lang lont Loopt naar het kruitvat…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

De allermooiste lange nachten die breng ik door met jou dat doen we nu al 32 jaar omdat ik zoveel van je hou. Jij hebt je ja-woord mij gegeven en ik gaf het aan jou ik zal het altijd blijven zeggen: omdat ik zoveel van je hou. De tijden waren eenmaal anders toen had ik alleen maar jou we kregen samen kinderen omdat ik zoveel van…

soms weet een liedje haar nog te raken neemt haar glimlach me lonkend bij de hand dansen we samen weer in jonge jaren al zwierend en zwaaiend een oude Weense wals…

Je naam in volzinnen gespeld, elke letter zorgvuldig geteld... Door mijn ziel opgevangen ogenblikken breken mijn gedachten in tweevoud van stil wachten... Op mijn adem die stokt totdat in liefde vertaald jouw naam zich herhaalt...…

bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet…

op de kust waar vinnen bewegen tot bezinning ligt het zand dat zich fijnzinnig laat beroeren zo cirkelt het meeuwengarnizoen de werkelijke betekenis op leven opgetogen ebt de vloed zich als een lange adem naar mijn ontwaken…

Ik groet je en je aait mijn paarse jas daarom wou ik heel even dat mijn huid van donkerlila was.…