Alle inzendingen, jaar 2005, week 22

ons schip lag in west-west-terschelling niet ver van een vrij stijle helling in prachtige steil ging ik onder zeil maar ik struikelde over de spelling…

(1) winterwarme stal snuiven, gezoem van vliegen de volmaakte rust (2) eruit! staart omhoog schonkige lijven rennen lente in de bol (3) kauwen herkauwen loom in het zomerse gras ogen op dromen (4) striemende herfstbui dicht bijeen, kont naar de wind en de kop omlaag…

pas toen de hoem papaver stilde en haar groot papaver trok, is het vuur van de papaver onder haar verdriet gedoofd…

Ik ga mijn pen nu dopen In het bloed van mijn hart Ik schrijf in rood mag ik hopen Maar de kleur is zwart. En zo voel in mij van binnen Niets geeft nog kleur Wat moet ik beginnen Hoe open ik die deur Die mij de weg laat zien Mij kleur weer kan schenken En mij voor heel even misschien Aan iets moois laat denken.…

Schenk me jouw armen ze geven me rust Mijn ziel zal verwarmen als je me teder kust Laat mijn hoofd schuilen zachtjes op jouw schoot Laat me uithuilen ik ben zo bang voor de dood Laat je mond mij zeggen dat het niet zo erg is Probeer me uit te leggen dat de dood niet het einde is.…

Bespottelijk uitgedoste graatmagere trienen Zwart kijkend en vreemd lopend Bijna struikelend over hun eigen benen Daarna de homofiele mode-kunstenaar Die zogenaamd bescheiden en verlegen Maar in werkelijkheid strontverwaand Ook nog even het podium ophuppelt Niets zo erg als een haute-couture modeshow…

De sinne tusken beammen skeinde yn pastelgleon fan mist bereaun loom dwalend ûnder brune blêden fan it wâld dat tichter by ús reinde It wulvjend gers trochlutsen mei fergeande paadsjes ferjitten natuer brânde wyld ferhoalen stil yn it fjoer fan in hâldende suvere simmerdei Met dank aan Miranda Mei voor de Ï…

Woorden waarin we woonden werden leeg en oud enkel nog de daden blijven ons behoud. Ze zijn meerstemmig en niet steeds van glas en nooit komt er een morgen zoals die gisteren was. De vogels zullen fluiten, ook al kort de dag en schuiven wolken voor de zon en is er wee en ach, bedenk dat heel dit klein bestaan een druppel is in d'…

Snel trekt een wolk de blauwte dicht. Grijsgrauwe kleuren van regen bewegen. Zwaluwen lijken verwonderd en licht: wiegende wind ruist door bomen en stegen: 't zomerse zonlicht stond me wat tegen. Zwaluwen dansen door dit paneel van schuivende wolken en grijsgrauwe kleuren. Toch blijft augustus met zomerse geuren.…

je ziet er wat bleekjes uit vandaag ik zie het wel hoor die glimlach van jou die door wil breken alsof je ’t niet uithoudt zo onbeweeglijk stil te liggen elk moment gaat knipogen overeind wilt schieten proestend van de lach het is maar een grap je bent zo mooi zoals je bent zoals je meer dan ooit naar bloemen ruikt…

We waren ver van huis. Loop wat door, zei je zachtjes, kijk niet zo achterom, het zit ons niet op de hielen. Maar wat zijn dat dan voor stemmen, vroeg ik, en wat flikkert daarginds, dat zijn toch tekenen die niet bedriegen? Het komt niet deze kant op, zei je, dit is het goede pad en verder hebben we toch altijd onze papieren? We glimlachten…

je gang heeft nog de dreiging van een roofdier maar echt jagen doe je allang niet meer toen je niet voorbijging maar even later je de tuin in waagde werd je bang van mijn geweer was jij de opgejaagde en ik schoot alleen met water…

de zon glanst in mijn haar ik zie je daar, mijn thuis met veel beloften ook in jouw ogen twinkelt licht en zacht is je gezicht in het openen van geloftes jij wilde niet nooit meer een man je eigen leven bouwen totdat het toeval kwam de fundamenten zijn gelegd je hebt je eigen stek en lacht in vol vertrouwen, alleen in zelfstandig…

Dit wordt een tirade Tegen dichter's triade Een foutje, reageer heel relaxed Eenvoudig verandert men context. Kiespijn, of kies pijn Wil alleen mezelf zijn De dichter(es) echter wil niet Dat iedereen dat ziet. Eindelijk gebeurd, U heeft mij besmeurd.…

je bent langzaam verdwenen stil uit mijn leven gegleden zonder een woord te verspillen was je laatste zucht snel vergeven de wind heeft je meegenomen naar een plek buiten mijn bereik met zonsondergang ging jij heen dat is nu de plek waar ik altijd naar kijk want in de diepte van de horizon daar moet je wel ergens zijn en al weet ik dat…

De populieren pluizen en hier in huis is het ook niet terwijl mijn kinds-kind zich naar het daglicht werkt, het vruchtwater twee dagen eerder naar de aarde deed vloeien o goden, geen infectie, complicatie als ik bidden mag, geloof en hoop ik in mijn wetenschap over mijn eigen zekerheden vertrouwen heb ik in mijn kind, mijn kleinkind kan…

Waar moet het met Europa straks naar toe, nu links en rechts het nee-woord heeft geklonken? De steun voor één Europa is geslonken en praten over grondwet is taboe. Past Europa slechts bescheidenheid? Of zit haar kracht juist in VERscheidenheid?…

Een Don Juan uit Wassenaar Verwent heel graag de dames daar 't Is dat men het weet De man is - wat heet - Gewoonweg zelfs van zessen klaar…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

Jij hebt een plekje in mijn dromen ‘s nachts breek je zomaar bij me in Dat zijn de allermooiste momenten Jij bent dan mijn held en ik je heldin Je warme beeld in mijn ziel bevroren Laten herinneringen steeds herleven Het onbetwiste en diepe verlangen Van mijn hart waar vlinders zweven Toen jij kwam vond ik mezelf in jou Het vuur ontbrandde…

O, dit geluk bij u te zijn En al ’t andre te vergeten. Alleen te leven van het weten: En ik ben de uwe en gij zijt mijn! En geen verdriet of wensen meer; Een vreê, waaruit men niet kan dwalen; Een rustig hoorloos ademhalen In zuivre keer en tegenkeer. En oog ziet diep in anders oog Al werelds bonte wisselingen Vergaan in wijde lichte…

ik wil je armen om me heen je warme handen strelend langs mijn rug kus me zachtjes overvloeiend en fluister alle lieve woorden die er zijn omdat ik er op teer mijn lief op dein als ik vandaag de krant weer lees…

ik zie eilanden doelloos drijvend losgeslagen dobberende ikken in eenzaamheid als wrakhout wanhopig op zoek naar het schip dat breuk liep op rotsen van onwetendheid ik zie bruggen soms wankel soms stevig geslagen tussen tijdelijke wij’s als handen hoopvol vasthoudend aan de liefde die grenzen vervagen zal ik zie stormen…

zoals klimmen naar licht van een blad aan een plant een struik de droom is een boom met uitzicht op zomer droeflottig is regen verdriet in de herfst onontkoombaar in rood want kaal is dood het ging over hopen lente zal ooit winter gaan slopen en dan..…

De schaduw lengt haar lange tong likt gretig naar het vluchtend licht dat voor het gulzig donker dicht behoedzaam kruipt langs roversjong Het duister dat haar lijn verdrong haalt vloeiend uit naar `t evenwicht dat gloeiend groen een glooien richt op smaragd bestreken horizon Een schim schicht schaduw als een speer klauwt krassen nacht als…

geef dagen een tijd mee die eeuwen kunnen zijn zelfs vogels leven langer en ontstaat een oudste eik dik en vet geworden zo jong en slank geboren het is ontstaan uit liefde waarmee ik nu leef en de dagen tijdloos maakt…

Dansend over het strand, lopen zij hand en hand. Helemaal alleen, een krab bijt in een teen. Lachend laten zij zich vallen in het zand, op een handdoek van kant. Zo kijken zij naar de ondergaande zon. Ver weg aan de hemel is een luchtballon. Een hart van schelpen ligt om hen heen. Ze zitten in een harten kring van schelpen met z'…

"Hoe gaat het?" zeg je, of: " 't is koud" - zo heel gewone woorden van hem of haar die van je houdt en die je vaak reeds hoorde, maar onderhuids is 't lente dan en bloeien lieve bloemen voor haar of hem die klanken van je diepste naam kan noemen. De bron vanbinnen stroomt weer uit en drenkt het hart van velen. De nachtegaal in '…

De overdaad van nu, zelfs oorlogen entamerend, maakt weifelachtig. Het bonusdessert of vaste lage prijs? Die prachtige nieuwe verpakking… Toén ging ik met tegenzin en boekje naar de Coöp-winkel op de hoek van Hoofdweg en Hoethslaan. Man in jas vrouw met schort achter de toonbank: Zwijgend geef ik de tas met stroopblik. Zonder commentaar…

De meest onmogelijke jaren verstreken waar wij zelf niet waren. Waar lang en hardop werd geschoten woonden alleen de tijdgenoten. Je hoofd in maanlicht - van opzij een broos en teerbeschilderd ei - is hoezo hier en heel gebleven, in slaap en moe van overleven. Lees in stations de gebiedende wijzen, de zucht te genezen, de drang te…