Alle inzendingen, jaar 2005, week 4

Beminde echtgenoten De wereld is een zee vol wilde en woeste baren, daarop een ieder zal te schepe gaan en varen. Daar zijn der die alléén die zee bevaren moeten; daar zijn der die de vaart door meegezelschap zoeten. Gij lieden zijt, getweeën in ‘t Sacrament gebonden; zíj heeft de bruidegom en gíj de bruid gevonden. Ons Here wilde…

De rode gloed van de ondergaande Zon tekent op je gezicht Ik weet dat dit de laatste keer is Je handen op de mijne Een laatste kus en alles is Weg.....…

Ga je met me mee op zoek naar onsterfelijkheid hoor je mijn stem in de trilling van de lucht zie je me staan in het licht van de opgaande zon reizen langs sterren ik weet het het is een vlucht maar de weg is het doel van de zoektocht naar geluk…

verouderd door eenzame tranen zit zij huilend langs de waterkant ontredderd kijkt zij in de rondte in een lichaam waar de dood ontwaakt het leven niet zien schijnen donkere wolken pakken samen geluk dat door wind is weggevaagd in dertig ontroostbare jaren maar daar waar het einde komt staat een man verbaasd te kijken zonder een vraag te…

Moeilijk is niet onmogelijk Dat is een ander woord Zoals een uitdaging Ook geen probleem is Het één is een werkwoord Het ander een lijdensweg De dichter doet moeilijk De taalpurist onmogelijk En de uitdaging is om dan Het probleem te laten zwijgen Uit: 'Eiland op de akker', 2005.…

Je waant ons in zee omdat je wenst dat ik jouw tranen niet van het zeewater zal onderscheiden Maar straks, m’n lief, spoelt jouw verdriet aan op het zand waarmee je de woorden hebt uitgewist die je zei, maar niet sprak...…

de nootjes vallen auto's rijden door de straat het is meesjesfeest…

Zal je op een dag vertellen hoe wij in de winter bouwden aan een hut. Hoe diep je tussen ons kon slapen in de buik waar je nog woonde. Hoe je in mijn hand ging liggen om te vertrekken naar de lente. Zo is overlevering altijd het maken van herinnering. Maar geen beter antwoord op de vraag waar je vandaan komt dan beelden van september…

ik schrik van die jongens van Achmed en Chalid elke morgen schrik ik weer wennen doet het niet ik schrik van die jongens maar ik ben niet bang elke morgen schrik ik weer van de krant in de gang 6:30 ontbijt dan maar 'k sta op met goede zin hierbij een woord van dank weer een dag met goed begin…

De grijsheid benevelt het landschap, slokt huizen, boerderijen, bomen op. Het geploegde land berust in voren, sneeuw, hagel, overgavevlaggen in top. De zwarte kraaien krijsen contrasterend met aanzwellend geluid op de snelweg. De kleuren op vier of meer autowielen slaan vloekend het ruimtelijke grauw weg. De sloten voorzien van onbetrouwbaar…

... als ik je soms bezoek pak ik altijd mijn zoete zinnen in met violet velours en kanten strikken zo blijf jij lekker aan mijn lippen kleven en dan leg ik mijn rijk in paarlemoeren glans tentoon en rijg ik ronde klanken te luisteren in je oorschelp totdat onze vingers tintelen in een knoop…

3 Dan duikt er een verzwegen minnaar op Die schandelijk laat uitlekken Aan een gretige reporter Hoe hij haar bronzen schedel -Met rode kraaloogjes bezet- Kuste Hoe hij haar brede tepelhoven Likte Hoe zij steels, giechelend de kapel uitsloop Langs een valluik onder het altaar Een geheime gang naar het koren 4 Moeder Overste zit al op…

Mijn ogen geven jou een hand schenken de tijd haar leven weergaloos tellen cijfers meer dan tien terwijl ooit minder voldoende was om een woord te laten klinken als een zin jouw handen ogen boeiend de toekomst tijdloos…

Dit is een liefdesgedicht in het Nederlands en het gaat over koeien en weilanden, de wind over de sloot, de tegenwind over de sloot, de tegenwind over de roeiboot, de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden…

Soms maakt een lach mijn dag, stelen ogen mijn nacht, soms reikt mijn stem tot over de horizon wanneer, met stomheid geslagen, mijn hart het kloppen overwon, het zachte, lieve plagen... Mijn dag gemaakt, mijn nacht gestolen, zie ik terug op jou, jij, heel veel malen jij, in druppels ochtenddauw...…

Om de stilte van zacht daglicht heen vinden vogels jouw ziel hun vlucht maakt dat ik lach en ween daar, waar de stilte viel De zon gaat waar de tijd dat wil, ik kijk naar wat beweegt zo draait jouw schaduw om mijn spil als de dag zich langzaam leegt De dageraad ben ik voorbij, doch alles is me na als in vogelvlucht jouw ziel in mij maakt…

We waren 16 en 19 in de Gabriël Metsustraat, Schilderswijk, Den Haag, heilig oord. Ouders staken achterdochtig uit voelsprieten van zuivere liefde, maar in die jaren voelden wij alleen, en vrijden rijkelijk. We rookten, wierookten in dat dubbel bovenhuis, draaiden oudjes een loer, want wij waren ware liefde, konden zingen: We…

Had ik maar meer genoten Van eerdere dagen van de week Had ik maar meer gedaan Zodat vandaag iets minder leek Een mooie dag met veel zon Is nu helaas voorbij Nu moet ik weer naar school Ben nu dus niet meer vrij Vandaag denk ik aan morgen En morgen denk ik terug Aan de dagen zonder zorgen Die zijn helaas achter de rug…

Elke fonkeling schittert in mijn hart De nacht is niet meer zwart Oneindig veel sterren Zeggen mij gedag Ik voel iets Wat ik al wist…

met groene blaadjes glimt de roos mij tegemoet het is winter -…

Gij klopt; ik kom! Doch, eer ’k de laatste gang Naar ’t stille graf, betrede, Doodengel! laat mij tijd voor één gezang, Tot dank- en afscheidsbede. Heb dank, o milde Vader, liefdrijk God! Voor al ’t genot van ’t leven; ’k Heb nooit vergeefs, bij ’t wisslen van mijn lot Het oog tot u geheven. Heb dank voor ’t leven, dank ook voor de dood…

ik raap mijn leven lang al keien stenen voor mijn graf wil de wereld laten zien hoeveel ik om dit leven gaf de meeste vind ik op mijn pad, zij vallen op in kleur een enkeling door vorm ze liggen daar al eeuwen lang trotseren regentijd en storm hun scherpte heeft veel levens afgerond in het onbegaanbare betreden ze zagen jeugd en…

De nieuwe Dichter van het Vaderland Mag, in de wolken door de eerbewijzen, In een speciale feesttrein huiswaarts reizen En werpt daar nog een half oog in de krant En leest dat exact zestig jaar geleden De laatste treinen richting Auschwitz reden.…

Haar doffe ogen staren in het grijs Haar gedachten verward als schapenwolken op een regendag Haar gevoelens gaan van links naar rechts Ze geeft om niets bang om keuzes te maken alleen de vraag die geen antwoord heeft wordt vermeden. Als flarden vormen woorden zinnen vormen gevoel die in haar kolken Alleen de zwarte nacht die haar kent…

Gegil in supermarkt en restaurant; Verwend tot op het bot en redeloos In hun gezeur om duurdere cadeaus. Dram en Drein zijn baas in dwingeland. Al die aandacht moet maar eens gaan minderen. Ná overleg natuurlijk met de kinderen. ______________________________________ ...uit onderzoek blijkt dat kinderen steeds meer zeggenschap in het…

De zon daalt over je graf Stralen schijnen geruisloos Ik kniel voorzichtig neer Mijn tranen lijken eindeloos Ik laat mij los in verdriet Samen wilde ik met jou zijn De dood ging tussen ons in staan Wat overbleef was die enorme pijn De zon schijnt over je naam Het voelt alsof je even bij mij bent Je handen..je lach..je stem Lieverd jij…

Ik denk nog heel vaak aan Marlene Wat had zij een heerlijke benen Doch elk exemplaar En dat was nou naar Had ook van die heel lange tenen…

Strak zijn gezicht Glad geschoren Strak zijn haar Een man naar behoren Flirtend lachen zijn ogen Vrouwen hangen aan hem Zijn ego voelt zo sterk Warm is zijn zwoele stem Strak zijn kleding Mooie gladde vouw Strak zijn sieraden Een man voor elke vrouw Schijn bedriegt o zo vaak Macho’s lachen erom Laten hun pokerface zien Vaak in werkelijkheid…

Dichter des Vaderlands! Naam: Driek van Wissen. Ofschoon geen onaardige rijmelarij, dat zijn campagne, vol zelfingenomenheid, tot zoveel stemmen leidt: domkopperij!…

iedere hoop verliest zichzelf in de weerspiegeling van zilte tranen reflecteert het immens verdriet in die eigenheid van eenzaam zijn zoekt als een schaduw getemperd verlangen de begeestering van alle pijnen overheerst de hopelozen aan hen behoort de eeuwigheid Die onmacht soms...…