Netgedichten

netgedicht (nr. 6.364):

non met bronzen schedel (2)

3
Dan duikt er een verzwegen minnaar op
Die schandelijk laat uitlekken
Aan een gretige reporter
Hoe hij haar bronzen schedel
-Met rode kraaloogjes bezet-
Kuste
Hoe hij haar brede tepelhoven
Likte
Hoe zij steels, giechelend de kapel uitsloop
Langs een valluik onder het altaar
Een geheime gang naar het koren

4
Moeder Overste zit al op het puntje van haar biechtstoel
(In rococostijl, met leeuwenpoten en drakenkoppen)
Om het tegendeel te bewijzen
Om met een schotelvod in bleekwater gedrenkt
Deze smetvlek te wissen
Ze verdedigt haar gevallen non

Haar handen kenden de graaizucht niet
Teder was haar schichtig gebed
Hoe zij kromp
Terwijl God vooroverboog
Zij was moe van het zwerven en toch ontheemd

Zo voltooide zij haar pleidooi
Naar godsvrucht en mededogen