Alle inzendingen, jaar 2006, week 27

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

Je ogen kijken al verder Dan wij kunnen zien Je kijkt nu naar mij met je handen Loslaten kan je nog niet Ik heb je nog vast Moet ik je loslaten Jij twijfelt al, ik nu ook Moet ik je vasthouden Je hand is nog warm Wil je geest je lichaam nog Kies jij maar, het is altijd goed Ik zit hier wel rustig te wachten In jouw zwijgen is…

tegen de heuvel, dor en droog van maquis, grindzand en rotskeien, vecht zich een ezel traag omhoog langsheen de lege boerderijen de pendel uit een verre bron houdt zich soms koppig stil en star het water, klotsend uit de ton, smeert het geratel van de kar eens boven bij de laatste bocht hoort men de bultenaar ‘hòò ! halt !’ Jean veelt…

zo klein, zo teer, zo vol belofte nog bijna alles in 't verschiet zo hulpeloos en zo volmaakt toch hij maakt je blij als je hem ziet zo groot, zo weg, op eigen wieken de tijd een zuchtje in de wind juist daarom heel intens genieten van Milan, jullie kind…

Sierlijk langs en om elkaar frêle drie-eenheid vleugelpaar dansend plezier van hier naar daar hun voorjaarsdans belooft verstoorde zomernachten met vliegenmep in dwaze beddendans ja hier, o daar nee; met mijn snelheid is`t lauw kans `k besluit nu tot een compromis ga rustig liggen en vertrouw jij zult niet steken dan ontzie…

Twee porties mét, dat waren we gewend. ‘t Leek duidelijk, voor ons als Nederlanders maar dáár betekent dat dus heel wat anders want met een knal verdween de hele tent. Een frietje? Ja, dat kan misschien nog net, maar nooit neem ik daar nog zo’n frietje mét.…

Nachten rijgen zich aaneen worden uren, minuten in voorbij gaan seconden tellen zich heen, één voor één de slaap is ten einde gegaan Nachten waarin dromen niet bestaan gedachten vol en soms verdrietig zijn weer een nacht die is heen gegaan waarin geen rust mocht zijn Nachten lang wakend lijden waarin vreemde hersenspinsels ontstaan die…

Natzweiler - scholieren, dagjesmensen en de galg oogt nieuw in dit godverlaten oord waar het onweer hangen blijft Zonneleen 26.4 280606…

Wat zij ook doet of laat lompen draagt blijft haar schoonheid puur de zuivere allermooiste bijna niet te beschrijven maar liefde vraagt haar netjes ‘alsjeblieft, wil je mij bedrijven?’…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven doet…

Ik lig nog te bed in de blinkende morgen en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee, reuken en blijde geluiden en de bloeiende geuren der kruiden vervliegend als schuim in het zonlicht en op de wind drijft het mee. nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht; voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom een onpeilbaar…

Met hoeveel gemak je keer op keer vastberaden op de verkeerde plek staat te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest…

Oh gij grote warmte verwarm mijn koude ziel laat mij sidderen in uw stralen geef mij warmte en voel mijn lust Oh gij grote donkerte val als een deken over mij heen bescherm mij tegen het kwade en wees mijn waker als ik rust Oh gij grote wereld laat mij een worden met uw natuur maak dat ik voor altijd leven zal en mijn hart zal schijnen…

Als je vasthoudt aan mijn liefde laat je dan vallen in de diepte naar de golven van de eeuwigheid Als je in mij gelooft vaar dan met me op een stuurloze manier vastberaden op een schip die in elke zwarte nacht ons naar het licht toe leidt Laat je niet verleiden door wat het geluid van de onderstroom je zegt want de liefde hemelt…

Een domineesdochter uit Vorden was godsdienstdocente geworden. Een stiltegebied was d'r klaslokaal niet: bij de leerlingen had ze geen orde. Hij hoorde d'r 'Stilte!!!' gebieden. De Heer, de Barmhartige, die de docente wou bijstaan liet vader voorbijgaan... 't Werd stil. 't Was z'n wil. Die geschiedde.…

Wat u met uw ogen ziet is mijn presteren. Want ik spreek met tongen lang vergeten en doorgrond moeiteloos ieder mysterie. Nu ben ik slaaf van de hysterie. Want ik kan mij daar niet meten: Wilde ik de liefde leren, maar de liefde wilde mij niet.…

De NS laat weer eens van zich horen Omdat vanwege de hitte de rails zijn uitgezet Is er nu 6000 kilometer waterpret Men lijkt op alle fronten weer te ontsporen U hoeft niet meer naar de Efteling of Walibi te gaan Doch slechts langs route Amsterdam-Amstel te staan (Spoorwegbeheerder ProRail voert op meer dan vijftig trajecten controles uit…

Ligt een kleedje Helemaal vol stof Midden in de kamer Rood van kleur Zomaar te liggen Want dat doen kleedjes Toch ?…

open je gedachten eens ongefilterd naar me toe en vertel maar eerlijk wat jou nu werkelijk beweegt om mij opnieuw te verleiden want ik weet zeker dat jij net zo'n open boek kan zijn als ik al zullen onze hoofdstukken wellicht verschillen...…

Grauw grijnst de bui ons toe De grommende donder nadert pijlsnel Een uur al is de zon gezonken Het duister wordt blauwflitsend licht Weer een print denk ik gelaten Ontwakend uit mijn schemerdroom halfwakker nu besef ik het onweer De hemel laat fel blauw verlichting toe Spookachtig maanlandschap rondom Hoezo geen leven op de maan Rondom…

Tussen twee zinnen die bijeenhoren Een geheel zijn vormt wissel van regel de overgang schakel naar een verder verhaal onbezorgde jeugd verhardt zich in de puberteit tot roekeloos verkennende verbinding met het volgende station der kennis het derde station stapt volwassenheid op de trein des levens nu in volle vaart de trein ploetert voort…

M'n soldij wil 'k in Nederland krijgen, omdat levensgevaar er kan dreigen in Afghanistan met die Bin Laden. Erop Afghanistan te ontraden. _______________________ Noot: 'Vertaling' van regel vier: Eropaf gaan is dan te ontraden.…

Diep in het holst van de bloemen te kruipen, in hen te slapen. Dan: fluisterend hun ochtend openvouwen, kleurig te vervliegen.…

Geen welkom meer van boompjes fris en groen de buurt oogt zonder dit festoen zo armetierig het breekt mij uit mijn doen -zij streelden zacht mijn zinnen al was mijn dag er één waar `k niets mee kon beginnen de vreugde sprong toch op in mij- De motorzaag deed het werk zonder vertragen dat hem werd opgedragen de tronken pronken…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk de parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikende blauw dat nu ongezouten kan schitteren je oesterblik wordt een open vizier en waar ik stop zei ga ik door tot de halve maan zich heeft gewend…

Ze zijn daar weer ineens: problemen! Je weet je nergens meer en niets kan je nog raken want enkel dàt trekt alles aan en doet je adem bijna stoppen. Maar wacht, er komt ook weer wat licht van mensen die echt willen helpen; dus sla niet zomaar deuren dicht, en laat je niet eronderdoor gaan. Vertrouw, 't is alles wat nu moet en durf ook…

Driedimensionaal bezag ik de laatste rustplaats der doden. Hartje Parijs. Hier eindigde hun laatste reis. Steekt er wellicht soms iets kwaads in het virtueel een plek aanschouwen waar zoveel verdriet en leed en zoveel pijn is van wat ik niet weet van bekende en onbekende mannen en vrouwen. Hier rusten ze de eeuwige rust. Schoorvoetend scroll…

De wolken en het water gaan voorbij; oorlogen en gerichten, vluchtige bloesems en oude sterrebeelden, zij worden alle spoorloos weggewist. en wat, mijn hart, rest er van u en mij? een handvol verzen, niet langer dan de wind het vallend lover draagt en het getij hen als dood blad voorbij sleurt en laat verrotten in vergetelheid; en in het…

Ook al hebben we geen meerderheid, we vormen een volwaardig kabinet. Alleen het linkerbeen is afgezet; mank fossiel uit de verleden tijd. Als niemand ons nu stiekem pootje licht gaan wij op één been niet op ons gezicht.…

Er wordt geen slag meer om de arm gehouden De wet wordt niet met voeten meer getreden En ook de gouden handdruk wordt vermeden Door hen die ellebogenwerk vertrouwden Het voetvolk zegt verbaasd: ´Nou breekt mijn klomp, Het kabinet is nog alleen een romp´…