Manon (Deel 1)

tegen de heuvel, dor en droog
van maquis, grindzand en rotskeien,
vecht zich een ezel traag omhoog
langsheen de lege boerderijen

de pendel uit een verre bron
houdt zich soms koppig stil en star
het water, klotsend uit de ton,
smeert het geratel van de kar

eens boven bij de laatste bocht
hoort men de bultenaar ‘hòò ! halt !’
Jean veelt de kannen met het vocht
terwijl Manontje 't lastdier stalt

vanuit een bosje spiedt een stel
hoe volhardend die man blijft sproeien
zij dempten hogerop de kwel
zodat zijn oogsten zouden schroeien

de gluiperds mikken op zijn grond
(want die indringer moet snel wijken !)
zij sloten dit duivels verbond
opdat ’s mans hoop vroeg zou bezwijken

de hitte is hun zegen Gods
tot de sukkel’s moegetergd afgrijzen :
de grond versteent tot op de rots ;
dit zou weldra een tol gaan eisen

zijn hard gevecht met de natuur
valt hem nauwelijks te benijden ;
hij wordt onwel en gauw slaat 't uur
van zijn plots schielijk overlijden

het jong gezin, in rouw gedompeld,
verlaat ontmoedigd ’t boerenpand ;
de ezel bokt en stokt en strompelt :
Manontje’s popje valt in ‘t zand

het meisje loopt wenend en zeurend
het mulheet wegeltje weer om,
en ziet hoe buren zich bescheuren
bij ’t delven naar een frisse bron ...

(wordt vervolgd)

Schrijver: Aramis
Inzender: JGF, 8 juli 2006

jgoffatelenet.be

provence droogte naturalisme

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 1.039