Alle inzendingen, jaar 2006, week 27

Zover als mijn oog reikt, zover komt mijn hand niet, maar ondanks dat ik je niet zie, bereikt mijn hart je overal!…

Met mijn rugzak vol oude lasten betreed ik het nieuwe gebouw zal mijn leven zich hier beteren, als ik die rugzak hier achterlaten zou? Beetje bij beetje voelt het lichter op mijn rug ik leer nieuwe dingen en kijk niet meer op het oude terug Mijn nieuwe tas vult zich met nieuwe dingen motivatie, concentratie, en het plannen van mijn werk…

een ogenblik maar zal jij naast me staan en nooit zal je nog wederkeren jij bent slechts gekomen om even warm te raken want het antwoord gaf je al voor de tijd in stukken viel en ik door de bruine aarde kroop met smalle, bleke handen omdat ik geen bomen kan verplaatsen of sterren tot een ongekende hoogte kan bewegen met…

groenblauwe vensters bespeuren deinende golven spiedend naar kalme zee doen ze hun beklag raamwerken lagen tentoon gespreid nu onder puin bedolven tot op heden vandaag de dag…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

Niets nieuws onder de zon, ofschoon dat schijnt. Door loom en indolent te mediteren bevrijdt je geest zich, stijgt naar hoger sferen terwijl de wereld om je heen verdwijnt. De les verglijdt, en jij bent fijn je stress kwijt. Het doet me denken aan míjn HBS-tijd. ... Niewsfeit: Lelystad krijgt een nieuwe middelbare school waar het vak transcendente…

Omgangstaal soldatentaal diplomatentaal dieventaal schuttingtaal digitaal geheimtaal dode taal brutaal bouwvakkerstaal mannentaal VROUWENPRAAT…

Cyclisch denken is Alom wereldgebeurtenis Ons tijdsbesef is onterecht Lineair is niet de weg In zuidelijke landen Vandaag vier uur Komt morgen weer Dan haast je je niet meer Maar bij het meest essentiële Leven na de dood geaarzel Is dat nu lineair of cyclisch Of niets slechts enkel hoop Mogelijk is de natuur cyclisch Maar zielenleven…

onbereikbaar edoch aanwezig in mij ongrijpbaar maar vastgehouden door mijn verlangen dat het eens nog toen worden kan en vraag de tijd om een minuut stil te staan bij mijn smeekbede maar zelfs daar blijkt deze niet voor te vangen en loopt door…

Die dijk was soms wel erg lang toen ik als kind van zes 's morgens naar de schoolmis moest thee in een eau de cologne fles in een oude krant het brood verpakt waarop letters stonden je keek er niet van op en alles werd verslonden houten bankje in een gang schlemielen bij elkaar hufterend van de kou en niemand vond het raar.…

Geen schuimkop en bruis, bad uit mijn jeugd teilen van zink en roest: wasbeurt thuis Afgedroogd bij een buis Kachelpoets en ruitjes van mica…

Verdwalen in woorden met het hoofd betreden, met lede ogen naar uitgangen speuren, deuren zijn er teveel en te vaak aanwezig. Toch is het woordenloze gehijg het enige wat ik hoor wanneer ik mij de zoveelste verdieping op jaag om ergens op een onbekende afdeling te stranden, belanden met handen in het haar want waar ben ik dan? Niet…

Zegt het voort Petrus bij de hemelpoort Zijn vragen zijn oprecht Gespitst op waarheid zogezegd De vrouw weifelt Angst wordt betwijfeld Leven doet pijnlijk aan Zoveel aangedaan Afscheid nemen Van ontelbaarheden Risicovol is het wel Eva met haar verraderlijke appel Een hel lonkt De duivel die pronkt Vragen van goed het kwaad Een…

Annie heeft een nieuwe jurk gekocht rond haar borsten veel te strak ze loopt wat houterig van ongemak had liever toch een korte rok gekocht doch 'had' was echt niet meer ter sprake moet het hier en daar mee doen 'je bent zo plat als wat' zegt Koen 'laat je moeder het wat open haken' zijn schoonmoe wil alleen maar breien met vier pennen…

"Het eerste kabinet, dat was een bende. Het tweede ging ten onder aan Verdonk. Maar nu hef ik het glas en breng een dronk uit op het derde onder Balkenende. Jan Peter, jij wordt nog een instituut. Succes! Met vriendelijke groeten, Ruud."…

Terwijl ik zou kunnen genieten versperren sombere wolken de weg richting zonlicht Terwijl ik keuzes zou moeten maken twijfel ik constant over de eerste stap zodat ondertussen de kansen verglijden Terwijl ik voluit zou moeten gaan leef ik als surrogaat voor morgen omdat gisteren de toekomst bepaalt Terwijl ik het zou moeten uitschreeuwen…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…

Al lijdt een allochtoon aan tal van kwalen Hij krijgt wel minder kanker dan de rest, Maar vreemd genoeg doet hij toch niet zijn best Die achterstand in ons land in te halen. Dus weer blijkt waar wat Wilders heeft beweerd: Dat men hier onvoldoende integreert.…

koffiedik naar jou kijkend deed ik het espresso verwachtte een klontje meer melk over het hoofd gezien bleef zo ontgoocheld achter - decafé immers niet alle antwoorden zaten in de bonen…

Ik schrijf jouw naam in Jade, zie vage contouren van leven, een verlaten huis, jouw laatste woorden en de liefde die we deelden. De moesson lijkt datgene uit te wissen dat wat ons zo verbond. De zachte en lome overgave aan elkaar en de tijd. Een laatste sonate klinkt uit de achterkamer als herinnering aan wat eens was. Je laatste…

Het schaduwspel van mijn schrijvende vingers bij avondlicht laat mijn gedachten wéér oostwaarts drijven. Het ijle goud van de tempelbel dwarrelt op uit wierookstokjes en de eenzame bidsprinkhaan in mijn tuin murmelt het gebed van vele schedelblanke monniken. Hoe kan mijn hart zoveel schoonheid en verdriet bevatten en niet breken…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Oh, zegt zij quasi verwonderd Dus je hebt mij bedonderd Ach, ik wist het al lang Met jou word ik geen honderd En als zij zich verslagen afwendt Ver van mij gaat staan Zie ik haar tedere schouders schokken Van haar kin drupt een traan Maar als ik haar aanraak Trek zij zich terug, als is zij bang Dat moment heeft mij nooit verlaten Het…

Mijn lippen tintelen ik proef de zilte lucht zand schuurt zout slaat mijn huid wit uit golven ruisen op de cadans van mijn hart overal altijd on uit wis baar…

Witte koppen slaan als een bres in de branding de dood in het zout. Je zingt als een lorelei ontvoerd uit het zoete land. * Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte. Verdichter heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit het gezicht dat hij hoort in zijn oren en het…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

's morgens in alle vroegte om tien voor vijf zingen alle vogels de longen uit hun lijf 'n prachtig concert zonder begin of end in alle toonhoogtes zelfs zonder dirigent hebben ze gezamenlijk het hoogste woord totdat de stad ontwaakt en niemand ze meer hoort…

ik dacht de wereld groter dan mijn handen ze werkten streelden zacht hielden jouw vertrouwen vast ik wilde kracht toen ik mijn warmte had verloren van jou had ik iets meer verwacht je hebt mijn lied gehoord alleen de klank is blijven hangen woorden heb je wel verstaan maar de betekenis is je ontgaan ik wil je zoveel zeggen maar…