Alle inzendingen, jaar 2007, week 21

Waarom loop ik met een gevoel in me rond als een afhankelijke, jonge hond waar ik helemaal geen zin in heb want 't is tóch allemaal nep! Jij, vrouw, doet zó veel voor me maar geeft me niét dat wat ik zo graag hebben wil de kans dat jij je hart in mijn handen legt is nagenoeg nihil! Waarom zeg je me dan dat het vertrouwd…

Een glimlach, ook al weet je dat er veel hards is, ongenadig het leven soms je drukt en dat de tederheid dan ver te zoeken is. Een glimlach, ook al zie je dat mensen rennen voor de macht en voor het geld, zoals Jeroen Bosch ons ook vandaag liet zien. Een glimlach, teder mogen leven omdat het gras onhoorbaar groeit en kinderen nog steeds…

Opeens lag ze daar begreep niet wat er gebeurde gevoelloos zag ze hoe haar bloed de stenen kleurde handen omklemden haar keel, ze spartelde tegen zonder kracht in staat hemel en aarde te bewegen opeens merkte ze hoe een sterke hand haar van de moordenaar scheidde gevoelloos lag ze daar met de afdruk van stenen nog in haar hoofd haar…

Je vingers zweven door de lucht Alsof je een harp bespeelt Ademloos wacht ik op je woorden Ik voel Verwarring Je laat me je wereld zien Mijn adem paradijselijk ontnomen Rust verdrongen door verlangen En toch… ik voel Verwarring Je ontvouwt een warm mysterie Slechts een van velen Een voorbode van geestelijk genot Mijn god… ik voel…

met een handvol woorden loop ik richting zee ze borrelen in mijn handen maar ik sluit mijn vuisten stevig, zo stevig dat ze stikken zonder zuurstof aan de kust laat ik ze los zo dood als de pier waar ik net nog liep om levenslijnen te tellen dwarrelen ze in het schuim waar ze zinken zonder zinnige verbondenheid onbewogen staar ik…

‘Schat, ben bijna bij je in liefde gedij je ja, nu nog even brei je moet nog even rij je ben je dan niet blij je? ik wil zo graag vrij je heb je het mobieltje bij je maar, kan je dan wel brei je? schatje, ik kom zo bij je ik praat met het hands vrij je nog even om de ronde rij je dan gaan we heerlijk vrij je!’…

Daar lig je op je jacht Slechts denkend aan je teint Zo vol van levenskracht Achter je masker in je element Daar sta je in driedelig blauw Hoog boven al verheven Voor ’t oog gezagsgetrouw Achter je masker ongedreven Daar rijd je in je BMW ’t Gevoel van arrogantie de overtuiging van een dominee Achter je masker intolerantie Daar ging…

alsof ik een sikkel in de hand draag één voor één de obstakels neermaai om mijn veld te overzien het wordt kaal maar klaarder nu nieuwe zaden komen aangewaaid en ze zoeken een stekje vaste grond onder mijn afgrondvoeten…

Welbekende Sfinx waker over doden lichaam van een leeuw gezicht van mens en tussen jouw klauwen de droomzuil die doden kroont kroon onze geliefden leeuw toon je droom als mens je bent vrij van zand.…

verborgen vogel je roept steeds je eigen naam vanuit loofrijk bos…

Als ik mijn gevoelens voor jou in woorden moet omschrijven dan weet ik wel waar ik moet beginnen maar gaandeweg met jouw beeld op mijn netvlies raak ik iedere keer weer van pure verliefdheid buiten zinnen.…

De schoonste dag in 't leven is eenendertig mei ik word mijn tuintje doorge- dreven de bloemen volgen mij ach, meiesschones vogellied je breekt me in de zinnen deez'lieve lust; ik kan het niet het keert mij terug naar binnen naar wat verdichter leven biedt, de klok, de meubels en tv: materie tegen zingen…

het waren geen halfuitgevoerde plannen het was een dag zoals een dag moest zijn we hoeven onze paspoorten niet te laten zien om over te steken van oost naar west of omgekeerd gespleten werden de zeeën wat overbleef is de dijk waar water nu aan weerskanten van afdruipt de afsluitdijk gedicht in verovering van een gesloten droom…

Als tranen van de mensen op aarde in een meer terecht zouden komen tranen van pijn, hoop en dromen dan had dat meer dan grote waarde? Tranen vergoten om verdriet zien de meeste mensen niet tranen van vreugde daarentegen worden vaak gezien als milde regen. Dat meer werd dan druk bezocht om het daar geplengde vocht een boottocht kan niet…

Een leven lang muziek In de maat, de juiste toon Bespeeld door het leven Ontsnapt aan de ritmiek Door heel gewoon Een eigen klank te geven Een leven lang componeren Soms met accent Dan in rust De intonatie van leven leren De groei naar dirigent Zeker en bewust Een leven lang begeleiding Van vrienden, hun trouw Het achtergrondkoor…

Als ik nérgens over schrijven kan doe ik dat niet als ik nergens over praten kan ben ik stil als ik naar niemand luisteren wil doe ik mijn oren dicht want er zit geen mens te wachten op kolder, onzin en rare dingen. als ik zingen wil, dan zing ik als ik praten wil dan praat ik als ik schrijven wil, dan schrijf ik met zin.…

Steeds wordt er door De Mol wat nieuws bedacht: Straks laat hij ons vast naar drie vrouwen kijken Die allen hun verliefdheid laten blijken Als een gorilla schijnbaar naar hen lacht En u mag dan per sms gaan stemmen Wie met die mensaap hokken mag in Emmen.…

De teerling was geworpen En de strijd ving aan Geen motief deed het staven Niemand had dan ook iets gedaan Maar goed er was weer handel En de beurs werd weer vet Verhongerende minderheden Maar een kniesoor die daar oplet Nee, het probleem ligt anders Op gezondheid wordt gelet De massa hier en vooral de jeugd Dat vreet maar en is veel…

Gebroken rijst. Vannacht ben je overleden, gebroken rijst: niet wit, niet zwart. Een triest gevolg van een koloniaal verleden, niet erg geliefd: een ras apart. Een kind voor het verdriet geboren, door beide rassen niet geacht, daar baboe en meester niet tot de zelfde stand behoorden, werd ze haar leven lang veracht. Wat ze niet gaf, dat…

Aan de donkere lucht Schijn je elke nacht, Elke avond ben jij het, Die mij welterusten lacht. We hebben niet veel gedeeld, Veel spijt heb ik daarvan. Maar dan opeens heb ik het gevoel, Dat ik je niet missen kan. Een goed afscheid hebben we niet gekregen, Je lag te slapen toen ik kwam, Ik wist toen niet dat een dag later Iemand jou het…

De violist bespeelt de avond en ik mijn gedachten om vooral niet te vallen maar weg te zeilen naar onbestemde havens. Ik loop over het water en verdrink in een onpeilbare waterval van hopeloze zinnen. De nacht duikt mijn dromen op te ver om van te houden, te dichtbij om in te wonen.…

Weer slinger jij door mijn leven razendsnelle fijne draden kroelen innig om zich heen wil je leiden maar houd je niet bij jouw kwetsbare draden grijpen vertrouw mij weef je teder door obstakels begrijp de wil tot groei als een granaat jouw passiebloei te tonen iedere passant stil te laten staan maar.... laat mij teder weven.…

zon kleurt de schubben in rimpelloze vijver wit-oranje koi…

zo zuiver spelen: Chinese pianiste doet Mozart blozen…

Jouw hand in mijn hand mijn gezicht vlak bij het jouwe onze ogen verdrinken in elkaar en dat komt alleen maar omdat we van elkaar houden. Mijn hand in jouw hand zonder los te laten.…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

zwijg maar de woorden die pijnigen in het woud van mijn overladen gedachten waar ook jouw blikken oeverloos eindigen en geen bladeren zijn om verval te verzachten gevallen bladeren dichtgeslibde aderen zelfs het binnenvallende licht kent dode vlekken het is dan wel op mij gericht maar kan wat gebroken is niet bedekken dode vlekken…

Nu doet de pijn mij eerst vervagen Zoet is de liefde die ik vind Eigenlijk mag ik niet eens klagen Ik voel de liefde van een moeder voor haar kind Menig man die haar behaagde Nimmer was ze onbemind Toch was het geen vrouw die het erop waagde Het lot was haar simpelweg die dag niet goed gezind. De donkere novemberdagen, de kou de wind…

Het water biggelt langs de hellingen van haar beklede slanke lijn Geeft vorm aan de rondingen van het onderliggende terrein Verzwommen kijken haar rotsen van achter het glazige gordijn Hoe opwindend een wit kledingstuk nat kan zijn…

ik wacht op haar, kijk in de verte daar komt de trein al, nee toch niet een wisselzang van hoop, verdriet ik dood de tijd, inwendige concerten een holle hal, het enige loket is dicht, het rolluik neergelaten ik loop wat heen en weer te praten de muur is leeg, niet één kroket hier eindigt alles, elke reis de spoorlijn leidt naar zee, naar…